Μια εμβληματική μορφή του παρελθόντος του μπασκετικού Άρη, ο Στέργιος Γούσιος και ο βασικός σέντερ της σημερινής ομάδας, Κώστας Χαρίσης φιλοξενούνται στην επίσημη ιστοσελίδα της ΚΑΕ στη συνέντευξη του μήνα!
Αναφέρεται στο σάιτ της ΚΑΕ: “Στην καθιερωμένη συνέντευξη του μήνα της Άρης ΚΑΕ, παρουσιάζονται δύο «πύργοι» του Άρη. Ο κ. Αστέριος Γούσιος με την τεράστια εμπειρία του και την πολυετή προσφορά του στον Άρη και ο νυν καλαθοσφαιριστής του ΑΡΗ, Κώστας Χαρίσης, αμφότεροι αφηγούμενοι την πορεία τους στον αθλητισμό και τις εμπειρίες τους και σχολιάζοντας από τη δική τους οπτική γωνία το άθλημα του μπάσκετ.
– Κ. Γούσιο, αφηγηθείτε μας την πορεία σας στον Αθλητισμό και την έλευσή σας στον Άρη, τις διακρίσεις σας με τον Σύλλογο και την Εθνική ομάδα, έως τότε που σταματήσατε το μπάσκετ.
ΑΣ.Γ. «Ξεκίνησα σαν κολυμβητής στην ομάδα του ΑΡΗ, στο αγώνισμα του πρόσθιου. Στο Γυμνάσιο, όμως, έπαιζα μπάσκετ και μία μέρα, πηγαίνοντας στα εγκαίνια του γηπέδου του ΑΡΗ, στη Βασιλίσσης Όλγας, μου λέει ο Πετράκης, “θέλεις να παίξεις μπάσκετ;” Του απάντησα θετικά και δώσαμε ραντεβού να πάμε μία μέρα να με δοκιμάσουν και εκεί στέριωσα. Είχα πολύ καλούς προπονητές, όπως ο Πεταλίδης, ο Φαίδων Ματθαίου, αλλά και στις Εθνικές ομάδες, όπως ο Μπισνέλ, ο ΜακΓκρέγκορ και ο Νησιώτης του Πανελληνίου. Οι διακρίσεις που είχα με την ομάδα του ΑΡΗ ήταν στη Λιέγη και στη Σικελία. Το 1955 που γράφτηκα στον ΑΡΗ, η ομάδα θα πήγαινε στο Βιαρέτζιο και ήταν να παίξω τα πρώτα μου παιχνίδια, αλλά τελικά δεν έγινε. Δυστυχώς, τίτλο δεν πήραμε, αλλά είχαμε τρομερή ομάδα. Είχα μπει και στο Πανεπιστήμιο, έπαιζα στις ομάδες του, στη μικτή Θεσσαλονίκης, στην Εθνική Ενόπλων, αλλά και στην Εθνική Ελλάδος. Το 1960 πήγαμε στους Ολυμπιακούς της Ρώμης, αλλά δεν προκριθήκαμε. Το 1961 στο Πανευρωπαϊκό στο Βελιγράδι, αποκλειστήκαμε, αλλά μας κάλεσαν στην Τύνιδα με την Εθνική Ελλάδος στη συνέχεια. Τότε έπαθα την υπερκόπωση. Συνολικά είχα 25-30 συμμετοχές με την Εθνική ομάδα. Όταν μου είπαν ότι πρέπει να σταματήσω, πήρα το πρώτο πικρό ποτήρι. Το 1965, σε ηλικία 28 ετών, είπα στην ομάδα ότι σταματώ».
– Κώστα, πώς ξεκίνησε η δική σου ενασχόληση με τον αθλητισμό και πώς ήρθες στον ΑΡΗ;
Κ.Χ.«Στην ηλικία των 14, ήμουν ήδη από τα πιο ψηλά παιδιά της ηλικίας μου και με τηνπαρότρυνση οικογενειακών μας φίλων, οι γονείς μου με πήγαν στον Πανελλήνιο, που εκείνη την εποχή στην Αθήνα, ήταν από τις καλύτερες ακαδημίες. Μετά από τον Πανελλήνιο, ακολούθησε το Παλαιό Ψυχικό και ύστερα ο Παπάγος. Στη συνέχεια, πήγα στην Αμερική για 4 χρόνια και γύρισα στον Ολυμπιακό. Ακολούθησε ο Ηλυσιακός στην Α2 και μετά η Ολυμπιάδα Πατρών στην Α2, αλλά και στην Α1. Ακολούθως πήγα στην ΑΕΚ για ένα χρόνο και από εκεί στον Κολοσσό για τα επόμενα 4 χρόνια. Όταν τελείωσε το συμβόλαιό μου το 2012 από τον Κολοσσό, ο κόουτς Αλεξανδρής ήρθε σε επαφή μαζί μου και μου εκδήλωσε το ενδιαφέρον του. Αφού μίλησα με τον κ. Αρβανίτη, πολύ γρήγορα πείστηκα, αφήνοντας πίσω μου μία παρόμοια πρόταση του Ολυμπιακού».
– Πόσο σημαντική είναι η σκληρή δουλειά για έναν αθλητή, ώστε να καθιερωθεί με τη φανέλα του ΑΡΗ;
ΑΣ. Γ.«Ιστορικά, εμείς ήμασταν πολύ καλή ομάδα και οι μόνοι που χτυπούσαμε το ΠΟΚ.Πολλές φορές μας θεωρούσαν και ανώτερους από αυτούς. Είχαμε μία γενική καταξίωση σε όλη την Ελλάδα. Εκείνα τα χρόνια, ο ΑΡΗΣ διακρινόταν στο ποδόσφαιρο, στο στίβο, αλλά και στην κολύμβηση. Ο αθλητής στη σημερινή εποχή πρέπει να κλείσει τα αυτιά του στις “σειρήνες”. Το άσχημο είναι ότι περνάμε μία κρίση τα τελευταία χρόνια σαν Σύλλογος και η οικονομική κατάσταση, δυστυχώς επηρεάζει. Από τη στιγμή, που έχει μπει το οικονομικό κομμάτι στη μέση, είναι δύσκολα τα πράγματα για τους αθλητές. Οι “σειρήνες” είναι αυτές που μπορεί να τους κάνουν να αποπροσανατολιστούν. Πρέπει, λοιπόν, να είναι συγκεντρωμένοι και αφοσιωμένοι στις υποχρεώσεις της ομάδας τους».
Κ.Χ. «Η δουλειά του αθλητή είναι να δουλεύει και να προπονείται, άσχετα με το ποια φανέλα φοράει. Πρέπει να βρίσκεται σε καλή σωματική κατάσταση καθ’ όλη τη διάρκεια της καριέρας του. Φορώντας τη φανέλα του ΑΡΗ, έχεις μια ευθύνη παραπάνω, ξέροντας ότι ποτέ δε θα φτάσεις αυτό που έχει πετύχει η ομάδα αυτή στο παρελθόν. Δουλεύεις όσο το δυνατόν καλύτερα, μπορείς, έτσι ώστε το σεβασμό που αποπνέει ο ΑΡΗΣ, να τον κρατάς ψηλά».
– Κ. Γούσιο, ποιος είναι ο παίκτης που σας έχει δυσκολέψει περισσότερο στην καριέρα σας;
ΑΣ.Γ.«Κάποια στιγμή, είχα αντίπαλο τον (Ραντιβόι) Κόρατς, που έπαιζε στη Μπεογκράτσκι. Το 1958 ήρθε στην Ελλάδα, ώστε να παίξει με κάποια αθηναϊκή ομάδα, την κέρδισε και στο γυρισμό έπαιξε μαζί μας στη Θεσσαλονίκη, όπου και κερδίσαμε, όπως και το 1961 στο Βελιγράδι. Δεν ήταν πολύ ψηλός, αλλά “βιδωνόταν” στον αέρα. Στην Ελλάδα, δεν είχα κάποιον που να με δυσκόλεψε πολύ».
– Κώστα, πόσο σημαντικά είναι τα λάθη και οι ήττες στη διαμόρφωση του χαρακτήρα ενός αθλητή;
Κ.Χ.«Είμαι της άποψης ότι μόνο τα λάθη και οι ήττες διαμορφώνουν τον χαρακτήραενός αθλητή. Στις νίκες όλοι πανηγυρίζουν, ενώ στης ήττες πρέπει από το πρώτο λεπτό, να αναλογιστείς και αναλάβεις τις ευθύνες σου, να διορθώσεις τα λάθη σου και μόλις περάσει ένα χρονικό διάστημα, να μπεις στο γήπεδο και να μην τα επαναλάβεις. Με τον τρόπο που παίζουμε εμείς ένα παιχνίδι την εβδομάδα, έχουμε το χρόνο να σκεφτούμε και να διορθώσουμε το λάθος. Άλλες ομάδες με δύο παιχνίδια την εβδομάδα, έχουν μόνο δύο ημέρες μέχρι το επόμενο παιχνίδι. Το πιο σημαντικό κομμάτι πάνω στα λάθη για μια ομάδα είναι να μη ρίχνει τις ευθύνες ο ένας στον άλλον, αλλά να αποδέχεται ο καθένας αυτό που του αναλογεί».
– Κ. Γούσιο, ποια είναι η πιο έντονη ανάμνησή σας με τη φανέλα του ΑΡΗ, εκείνη που σας έχει σημαδέψει;
ΑΣ.Γ.«Είναι το πρωτάθλημα Ελλάδος στην Αθήνα το 1958. Κερδίσαμε όλες τις ομάδες και το τελευταίο παιχνίδι με την ΑΕΚ, ήταν και το πιο δύσκολο, αλλά το χάσαμε. Δεν θα ξεχάσω ποτέ πώς χάθηκε αυτός ο τίτλος».
– Κώστα, έχει πίεση η φανέλα του ΑΡΗ και αν ναι, πώς ένας παίκτης προσαρμόζεται ή διαχειρίζεται την πίεση αυτή;
Κ.Χ.«Όπως έχει πει και ο κόουτς Μίνιτς φέτος σε ένα μίτινγκ της ομάδας, η φανέλα του ΑΡΗ έχει πίεση λόγω ιστορίας, αλλά αυτό πρέπει να βγαίνει στους παίκτες με θετικό τρόπο. Πρέπει να είμαστε υπερήφανοι που φοράμε αυτή τη φανέλα και όχι να φοβόμαστε. Μία ομάδα με την ιστορία αυτή, είναι “καταδικασμένη” να κοιτάζει στο παρελθόν, μέχρι να έρθουν ανάλογες επιτυχίες».
– Κ. Γούσιο, ποια είναι τα συστατικά της επιτυχίας για μια ομάδα; Τι πρέπει να κάνει, ώστε να πρωταγωνιστήσει;
ΑΣ.Γ.«Καταρχάς ο προπονητής, παίζει σπουδαίο ρόλο, ώστε να μπορέσει να δώσει μια ομοψυχία στην ομάδα. Νομίζω ότι έτσι όπως έχουν έρθει τα πράγματα, είναι τελείως επιστημονική η συγκρότηση μιας ομάδας. Πρέπει να υπάρχει κάποιος που να βγάζει τα εσώψυχα των παικτών, γεγονός που έχει μεγάλη σημασία. Έτσι, όπως είναι τα πράγματα σήμερα, πρέπει να υπάρχει και οικονομική άνεση. Εκτός από το τιμ των προπονητών, πρέπει να μπορεί η ομάδα να πλάθει τους παίκτες σύμφωνα με το σύστημα της ομαδικότητας και της ομοψυχίας. Είναι άλλοι οι καιροί τώρα, μετατοπίζονται σαν κινούμενη άμμος οι παίκτες σήμερα και δεν ξέρω αν στενοχωριούνται τελικά».
– Κώστα, ποιες είναι οι σκέψεις σου σε ό,τι αφορά τους προσωπικούς σου στόχους, αλλά και τον ΑΡΗ;
Κ.Χ.«Σε ό,τι αφορά τον ΑΡΗ, έχω ομαδικούς στόχους. Θέλω κάθε φορά να κερδίζουμε. Πέρα από μια καλή εμφάνιση, θέλω να παίρνουμε τη νίκη και ταυτόχρονα όντας σε αυτή τη φάση της καριέρας μου, θέλω η ομάδα να βγάζει νέα παιδιά και να διατηρείται το υψηλό αγωνιστικό επίπεδο. Σε ατομικό επίπεδο, εύχομαι αυτό που εύχονται όλοι αθλητές, να υπάρχει υγεία σε μένα και στους συμπαίκτες μου, ώστε να μπορώ να προσφέρω ανά πάσα στιγμή όσο μπορώ στην ομάδα στην οποία βρίσκομαι».
Ευχαριστούμε πολύ τον κ. Γούσιο για τις φωτογραφίες από το τεράστιο προσωπικό του αρχείο. Στην πρώτη, διακρίνεται με τη φανέλα της Εθνικής Ελλάδος (1960) και στη δεύτερη, με τη φανέλα του Άρη (1957).
