Η ιστορία με τον Ντεσπέιν και τον ΑΣ Άρης είναι εξόχως διδακτική. Όχι μόνο για το βόλεϊ, αλλά για ολόκληρο τον Αρη! Ο σύλλογος δέχθηκε μια μεγάλη ήττα, επικοινωνιακή, γοήτρου, αλλά και οικονομική στο θέμα της μεταγραφής του Κουβανού βολεϊμπολίστα.
Το πιο άσχημο στην ιστορία δεν είναι ότι ο Άρης απέτυχε να τον αποκτήσει τελικά, δηλώνοντας αδυναμία να καταβάλλει ένα μεγάλο ποσό. Η μεγαλύτερη ήττα του συλλόγου ήταν ότι ενώ πρόκειται για ένα διοικητικό συμβούλιο εκτάκτου ανάγκης, που παρέλαβε πραγματικά μια χαώδη κατάσταση και κλήθηκε να κρατήσει στα χέρια του το τιμόνι εν μέσω τρικυμίας, από το οποίο κανείς δεν είχε την παραμικρή απαίτηση να φέρει παίκτες τύπου Ντεσπέιν, αυτό προτίμησε να ακροβατήσει σε τεντωμένο σχοινί, με ίσως προδιαγεγραμμένο αρνητικό αποτέλεσμα.
Τα πράγματα θα ήταν πιο απλά: μπορείς να φέρεις τον Ντεσπέιν; Τον φέρνεις. Δεν μπορείς; Δεν τον φέρνεις. Όταν δεν έχεις να φας δεν πας να πάρεις χρυσά κηροπήγια και… μπάτλερ.
Όλος ο Άρης βάλλεται από παντού. Τέτοια “αυτογκόλ” αποτελούν μια ακόμη “μαχαιριά” στην πληγωμένη περηφάνια του κόσμου. Η ευχή όλων να είναι η τελευταία. Γιατί ο Άρης πρέπει να συνεχίσει. Σε όλα τα επίπεδα, σε όλα τα αθλήματα.
