Ο Άρης χθες έχασε γιατί στην επίθεση έγινε προβλέψιμος και μονότονος. Τρίποντα είναι αυτά. Τη μια μέρα θα μπουν, την άλλη όχι. Πρέπει όμως να μην στηρίζεται μια ομάδα αποκλειστικά και μόνο στα τρίποντα, ειδικά όταν έχει δύο παίκτες πάνω από τα 2,10μ. και μπορεί να τους χρησιμοποιήσει για να έχει και ένα άλλο σημείο αναφοράς στην επίθεση.
Αυτό ήταν το λάθος του Άρη και του Μίλαν Μίνιτς χθες. Ο Άρης είχε 5/10 τρίποντα στο πρώτο μέρος και έτσι διατηρήθηκε στο παιχνίδι. Στο δεύτερο ημίχρονο και την παράταση οι παίκτες του ήταν άστοχοι, είχαν 3/20! Τα περισσότερα από αυτά τα 20 τρίποντα στο δεύτερο ημίχρονο έγιναν υπό άσχημες προϋποθέσεις, από τα 8 ή τα 9 μέτρα. Ο λόγος είναι προφανής. Δεν υπήρχε παιχνίδι με πλάτη στο καλάθι για τον Άρη. Δεν υπήρχε παίκτης που να μπορεί να απειλήσει μέσα στη ρακέτα και να αναγκάσει την άμυνα να αλλάξει συμπεριφορά. Ήξεραν οι παίκτες του Απόλλωνα ότι το παιχνίδι του Άρη είναι απολύτως περιφερειακό και πίεσαν στην περιφέρεια. Απλά πράγματα.
Ο Μίνιτς θα έπρεπε να είχε δώσει περισσότερο χρόνο συμμετοχής και στον Χαρίση και στον Σαρικόπουλο, όχι τόσο στο τέλο του αγώνα, γιατί εκεί πρέπει για τις άμυνες να έχει πιο ευέλικτους ψηλούς, αλλά στο τρίτο δεκάλεπτο ή στις αρχές του τέταρτου, ώστε να βάλει δύσκολα στην άμυνα του Απόλλωνα, να φθείρει τους αντίπαλους ψηλούς. Αυτά δεν έγιναν, ο Άρης έγινε απόλυτα προβλέψιμος επιθετικά και ήρθε αυτή η οδυνηρή ήττα.
