Κάποια Ζάσταλ από την Πολωνία πήρε την θέση του Κολοσσού και η Ελλάδα έχασε (και) την δεύτερη θέση της στο Γιούροκαπ. Ο Άρης έμεινε οριστικά εκτός Ευρώπης. Όσο κι αν από την πλειοψηφία το Γιούροκαπ θεωρείται “μη εμπορική διοργάνωση”, είναι πλήγμα για τους κίτρινους, αν αναλογιστεί κανείς ότι από το 1979 αυτή είναι η δεύτερη χρονιά που δεν θα υπάρχει Άρης στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις!
Οι κίτρινοι έχουν συνυφασμένο το όνομα τους και την ιστορία τους με την Ευρώπη. Είναι μια από τις δέκα πιο κλασικές ομάδες στην ιστορία των ευρωπαϊκών διοργανώσεων και ουδείς μπορεί να το αμφισβητήσει αυτό.
Φέτος αποφασίστηκε, είτε από την Ευρωλίγκα, είτε από τον ΕΣΑΚΕ, είτε από τον ίδιο τον Άρη, να μην παίξει η ομάδα στο Γιούροκαπ. Προφανώς και υπερίσχυσε η λογική ότι πέρσι η ομάδα είχε ζημία 40.000 ευρώ από την συμμετοχή της. Ίσως τελικώς όσα είχε πει στην Κωνσταντινούπολη ο Τζόρντι Μπερτομέου να έγιναν πράξη, αναφορικά με το ότι γνώριζε πως ο Άρης (και γενικότερα οι ελληνικές ομάδες) έχουν σοβαρά προβλήματα επιβίωσης.
Ίσως όντως σε οικονομικό επίπεδο η απουσία της ομάδας από την Ευρώπη, να την βοηθήσει την επόμενη χρονιά, μια χρονιά σκληρής λιτότητας, όπου πρωτεύοντα ρόλο θα παίξουν οι… αριθμοί και όχι τα συναισθήματα ή οι αγωνιστικοί στόχοι.
Δεν παύει, όμως, να είναι πλήγμα στο γόητρο του συλλόγου η απουσία της ομάδας από την Ευρώπη, ειδικά όταν αυτό θα συμβεί για δεύτερη φορά μέσα σε 33 χρόνια!
Ο Άρης από την περίοδο 1979-80 έπαιξε συνεχόμενες χρονιές σε ευρωπαϊκές διοργανώσεις μέχρι το 2001. Την περίοδο 2001-02 δεν αγωνίστηκε στην Ευρώπη και ήταν η… μαρτυρική χρονιά όπου και τερμάτισε στην 10η θέση, χειρότερη στην ιστορία της ομάδας σε επίπεδο Α1.
Από το 2002 και μετά είχε πάλι συνεχείς παρουσίες στην Ευρώπη, επέστρεψε στην Ευρωλίγκα, έφτασε στο Top16 της διοργάνωσης, έπαιξε τελικό ULEB Cup (2006), πήρε προκρίσεις σε επόμενες φάσεις όλες της χρονιές εκτός από την 2009-10.
Αν η απόφαση πάρθηκε από τη διοίκηση, είναι μια απόφαση που σίγουρα πόνεσε τον Λευτέρη Αρβανίτη και τους συνεργάτες του. Σίγουρα δεν πάρθηκε με το συναίσθημα, αλλά με τους… αριθμούς, είναι όμως ένα γεγονός που η Ευρώπη θα συζητήσει, όσο κι αν αυτό ακούγεται (από ορισμένους εντός Άρη) υπερβολικό.
