Ο Νίκος Χρηστίδης, βετεράνος ποδοσφαιριστής του Άρη με άρθρο του σχολιάζει την γενικότερη κατάσταση στους κίτρινους σε αυτές τις δύσκολες ώρες.
Αναλυτικά τα όσα έγραψε ο Χρηστίδης και δημοσιεύονται στην εφημερίδα “Η εφημερίδα των συντακτών”:
“Στον Άρη δεν ζουν την αρχή μιας νέας εποχής, απλά γιατί δεν έχουν ζήσει το τέλος μιας άλλης εποχής. Το πρόβλημα του Άρη είναι διαχρονικό. Δεν το έχουν αντιληφθεί, ή δεν θέλουν να το διαβάσουν και προσπαθούν να βρουν λύσεις περπατώντας πάνω σε κινούμενη άμμο.
Ποιο είναι λοιπόν το πρόβλημα; Ας το αναλύσουμε:
1) Είναι η νοοτροπία των ανθρώπων του Άρη. Αυτή εκτρέφει την όλη κατάσταση και όχι τα πρόσωπα. Έχουμε μία εταιρία στο κέντρο του επιχειρησιακού ενδιαφέροντος, με συνοικιακή, όμως, αντίληψη και λειτουργία περιπτέρου.
2) Την εταιρία αυτή την έχει αγκαλιάσει ο κόσμος του Άρη, που αποτελεί τεράστιο κοινωνικό μέγεθος. Ο Άρης, όμως, περιστοιχίζεται από “νάνους” που είναι τα αφεντικά, τα στελέχη, οι διαχειριστές. Θυμίζει τον Γκιούλιβερ που αιχμαλωτίστηκε από τους λιλιπούτειους, οι οποίοι, όμως, αντιλήφθηκαν πώς ο Γκιούλιβερ δεν είναι εχθρός τους, αλλά φίλος τους που μπορεί να τους συμβουλεύσει και πήραν λύσεις. Στον Άρη δεν συμβαίνει αυτό.
3) Τι μοντέλο ακολουθεί αυτή η εταιρία; Η κεντρική ιδέα είναι ο νόμος του νικητή και του κυρίαρχου. Μιλάμε για την εξουσία, για το ποιος θα κάνει κουμάντο. Ο νικητής και κυρίαρχος βγαίνει μέσα από μία σύγκρουση, από έναν εμφύλιο αλληλοσπαραγμό, από το “εμείς ή άλλοι”. Όταν εγώ είμαι διοίκηση, εγώ είμαι Αρειανός όλοι άλλοι δεν είναι και όταν αλλάζει η κατάσταση συμβαίνει το αντίστροφο.
4) Πως προσπαθούν να βρουν λύσεις; Ακολουθούν την μέθοδο της Λερναίας Ύδρας. Κόβουν ένα κεφάλι και φυτρώνουν άλλα.
Όλα αυτά εδώ δίνουν την συνταγή της καταστροφής και εξηγούν πως ο Άρης έφτασε εδώ. Τι πρέπει να γίνει; Η εκτίμησή μου είναι η εξής: Ο Άρης βρίσκεται απέναντι σε προβλήματα που είναι μακροπρόθεσμα, πρέπει όμως να βρεθούν βραχυπρόθεσμες λύσεις. Πολύ περισσότερο τώρα που η ομάδα κινδυνεύει να χάσει την κατηγορία ή να υποστεί και κάτι χειρότερο.
Οι ποδοσφαιριστές χρειάζονται έμπνευση και έναν οδηγό, στοιχεία που θα πάρουν από δύο πλευρές. Η μία είναι η καρδιά της ποδοσφαιρικής ομάδας και τη άλλη ένα φυσικό πρόσωπο που θα εκφράζει το “πνεύμα του Θεού του πολέμου”.
Για να γίνω πιο συγκεκριμένος. Το καλύτερο παιχνίδι του Άρη ήταν επί του Ολυμπιακού. Πώς γίνεται με τον Ολυμπιακό να παίζει έτσι και στα υπόλοιπα εντελώς διαφορετικά; Η αξία του Ολυμπιακού και η φήμη δημιούργησαν τον φόβο βαριάς ήττας στους παίκτες του Άρη. Φόβος που αποδείχθηκε ο καλύτερος σύμβουλος, θωράκισε τους παίκτες και τους οδήγησε στην αυτογνωσία. Είπαν: “Θα κάνουμε ό,τι μπορούμε καλύτερα, θα παίξουμε άμυνα”.
Σ’ αυτό το ματς οι παίκτες του Άρη ξεπέρασαν και το φόβο μίας κακής διαιτησίας. Το μεγαλείο που έβγαλαν δεν το διαχειρίστηκε, όμως, σωστά ο προπονητής.
Οι ποδοσφαιριστές, όμως, δεν αλλάζουν, μόνο προσθήκες μπορούν να γίνουν το Γενάρη. Άρα ψάχνουμε το φυσικό πρόσωπο, αυτό που θα εκφράσει το κύρος και την αποστολή του Άρη μακριά από σκοπιμότητες.
Εν κατακλείδι, η νοοτροπία του Άρη είναι το πρόβλημα. Αυτή γεννά τις καταστάσεις που επωφελούνται ορισμένα φυσικά πρόσωπα. Τα έχω ζήσει από τη δεκαετία του ’50 και δεν έχει αλλάξει τίποτα παρά μόνο τα πρόσωπα. Νοοτροπία και μέθοδοι παραμένουν ίδια”.
