O Γιάννης Χρίστου, γιατρός του Άρη στην περσινή σεζόν, μίλησε για την βράβευση των κιτρινόμαυρων με το βραβείο του fair play, για τα όσα έγιναν στο παιχνίδι με τον ΠΑΟΚ και τον τραυματισμό του Ουαγκέ.
Αναλυτικά όσα είπε στο Yellow Radio 101,7:
Για την βράβευση του:
Χάρηκε πάρα πολύ και με τίμησε αυτή η ενέργεια από την Super League, είναι κάτι που θα χαιρόμουν να βλέπω να γίνεται κάθε χρόνο, να υπάρχουν τέτοια περιστατικά.
Για το συμβάν που είχε γίνει:
Επιστρέφαμε στον πάγκο μας και είδαμε τον Ουαγκέ μπροστά μας, καταλάβαμε ότι είναι κάτι άσχημο και είπαμε τον διαιτητή να σταματήσει το παιχνίδι για να παρασχεθούν οι πρώτες βοήθειες. Θεωρώ ότι αυτό θα γινόταν με κάθε γιατρό και είναι καλό που προβάλλεται για να θυμόμαστε γιατί πάμε στο γήπεδο.
Για το ποιες ήταν οι πρώτες του σκέψεις:
Ήταν κάτι που σου αδειάζει το μυαλό το να βλέπεις τον ασθενή έτσι, σε προσηλώνει σε αυτό που έχεις να κάνεις την δεδομένη στιγμή. Ούτε δεύτερες σκέψεις είχαμε ούτε τίποτα, όποιος και να ήταν στην θέση του θα έκανα ακριβώς το ίδιο.
Εκεί δεν υπάρχει φανέλα, είναι ο όρκος που δώσαμε, οι περισσότεροι θα το έκαναν αυτό που έκανε και εγώ μαζί με τον Τάσο τον Καρσικά.
Για το ότι χαρακτηρίστηκαν ήρωες:
Ήρωες είναι αυτοί που έχουν νοσηλευόμενους, αυτοί που νοσούν οι ίδιοι, αυτοί που δεν γυρνούν σπίτι τους. Μπορούμε να λέμε πολλές ιστορίες, αυτό που κάναμε δεν ήταν κάτι ηρωικό, ήταν κάτι το αυτονόητο.
Για την χρονιά που πέρασε:
Ήταν μία πάρα πολύ δύσκολη χρονιά, είχαμε κάτι καινούργιο συνέχεια να μας κυνηγάει, φτάσαμε να πρέπει να στείλουμε σε συγκεκριμένο χρονικό περιθώριο τα αποτελέσματα στην λίγκα, ήταν όλα καινούργια.
Δύσκολο ήταν ότι κάθε φορά που κάποιος εμφάνιζε ένα σύμπτωμα ή έναν απαλό βήχα ο ίδιος ή το περιβάλλον του, θα έπρεπε να απομονωθεί. Κινδυνεύαμε να βρεθούμε με δέκα περιστατικά.
Για το αν έχει ολοκληρώσει την συνεργασία του με τον Άρη:
Δεν ανανέωσα για προσωπικούς λόγους, έχω πολύ καλές αναμνήσεις και θα έχω πάντα και μπορεί να τα πούμε και πάλι στο μέλλον.
Για το περιστατικό που του έμεινε:
Είναι στο περσινό Ευρωπαϊκό με τον Λόπεθ, στο τρίτο λεπτό άνοιξε το κεφάλι του και πρέπει να μπήκε στο πέμπτο λεπτό, ήταν γεμάτος αίματα αλλά ήθελε να μπω ενώ τον έραβα. Μου έλεγε «φτάνει, φτάνει» γιατί ήθελε να παίξει.
