Χάρης Παπαγεωργίου: Το σκοράρισμα ήταν η δεύτερη φύση του, διαχρονικά αποτελεί μία εμβληματική μορφή του μπάσκετ της χώρας και ήταν το πρώτο βιολί του Αρη, το 1979 τη χρονιά που κατέκτησε το Πρωτάθλημα.
Διαβάστε το αφιέρωμα που έκανε για τον Παπαγεωργίου η “Metrosport”:
“Ξεκίνησε το μπάσκετ στην ενορία της Αγίας Τριάδας στην περιοχή του Φαλήρου στη Θεσσαλονίκη, στην ομάδα της «Αναγέννησης». Ελαμψε στο μπασκετικό στερέωμα, ανέπτυξε έντονη φιλανθρωπική, πολιτική και κοινωνική δράση. Φέτος συμπληρώθηκαν 50 ολόκληρα χρόνια από τότε που έβαλε το… πρώτο καλάθι και o Δήμος Θέρμης ευαισθητοποιημένος από την μεγάλη προσφορά του Χάρη Παπαγεωργίου διοργάνωσε έκθεση με φωτογραφίες από τη ζωή του σπουδαίου αθλητή και ανθρώπου. Στην έκθεση ζωντάνεψαν και πάλι στιγμές από την μεγάλη καριέρα του Χάρη Παπαγεωργίου, του αθλητή με το «χρυσό χέρι», που είχε την ατυχία να αγωνίζεται σε μία εποχή που δεν υπήρχε η δύναμη της τηλεόρασης και τα… τρίποντα.
Το ξεκίνημα
Το κουβάρι της μπασκετικής ιστορίας του Παπαγεωργίου αρχίζει στην «Αναγέννηση». Ομάδα που είχε έδρα ένα μικρό γήπεδο στα όρια της εκκλησίας της Αγίας Τριάδας στην περιοχή του Φαλήρου. Μετά ήρθε η μεταγραφή του στον Αρη ο οποίος τον κέρδισε από τον ΠΑΟΚ ο οποίος επίσης τον ήθελε στην ομάδα. Όλα αυτά στις αρχές της δεκαετίας του ’70: «Στο Πανευρωπαϊκό του 1971 στη Γιουγκοσλαβία οι εμφανίσεις μου τράβηξαν το ενδιαφέρον των μεγάλων συλλόγων ιδιαίτερα τού ΑΡΗ και του ΠΑΟΚ, οι οποίοι και με διεκδίκησαν. Ομοσπονδιακός προπονητής και υπεύθυνος κλιμακίων Β. Ελλάδος ήταν ο Ορέστης Αγγελίδης, ταυτόχρονα προπονητής του ΠΑΟΚ , ο οποίος είχε πλήρη εικόνα μιας και οι προπονήσεις γινόταν σε εβδομαδιαία βάση. Παράλληλα το scouting του Αρη δούλευε καλά με τους κυρίους Ανέστη Πεταλίδη και Γιάννη Ιωαννιδη να παρακολουθούν τους αγώνες του εφηβικού πρωταθλήματος και να σχηματίζουν γνώμη. Τελικά μίλησε το συναίσθημα. Είπα την απόφαση μου στον Γιώργο Παντελάκη πρόεδρο του ΠΑΟΚ και στον κ. Αγγελίδη, οι οποίοι την σεβάστηκαν απολύτως. Τα όνειρο μου ήταν να παίξω με τη φανέλα του Αρη και αυτό δεν είχε να κάνει με τα λεφτά. Για μένα ήταν απόφαση αδιαπραγμάτευτη» θυμάται τώρα ο Παπαγεωργίου.
Ποια ήταν όμως η σχέση του με τον Γιάννη Ιωαννίδη; Τι λέει ο ίδιος για τη συνεργασία του με μια τόσο ισχυρή προσωπικότητα; «Ο Γιάννης Ιωαννίδης ήταν αυτός που παρακολουθούσε την εξέλιξη μου στην Αναγέννηση και στην Εθνική Νέων. Ήταν αυτός που επέμενε και πρότεινε να μεταγραφώ στον ΑΡΗ. Από το 1971 υπήρξαμε συνοδοιπόροι με κορυφαίες στιγμές το 1978-‘79 Οι δρόμοι μας διασταυρώθηκαν και προχωρήσαμε μαζί στα χρόνια της Αυτοκρατορίας».
«Χρυσά» χέρια
Ο Νίκος Γκάλης είναι ταυτισμένος με την έννοια τού μεγάλου σκόρερ, αλλά ο Χάρης Παπαγεωργίου είχε δείξει πρώτος το δρόμο. Σκόρερ μεγάλης πάστας, με επιδόσεις που θα ζήλευαν όλοι οι επώνυμοι παίκτες σε παγκόσμιο επίπεδο. Τα τρίποντα από τα δέκα μέτρα είναι μια πολύ γνώριμη εικόνα σε ανθρώπους που τον έζησαν από κοντά στα γήπεδα και έχουν να λένε για την έφεση του στο σκοράρισμα. Πώς σκιαγραφεί όμως ο ίδιος τον εαυτό του; «Ως χαρακτήρας προσπάθησα και προσπαθώ συνέχεια να βελτιώνομαι και αυτό φάνηκε σε όλη την πορεία της καριέρας μου. Ως αθλητής αλλά και ως άνθρωπος είμαι επίμονος ,τελειομανής αλλά και αυστηρός κριτής του εαυτού μου. Οι διαχρονικές αξίες του “ευ αγωνίζεσθαι “ υπήρξαν για μένα στάση ζωής. Αισθάνθηκα τον θαυμασμό και την αποδοχή του κόσμου όπως επίσης και τον σεβασμό των συμπαικτών και αντιπάλων μου. Στον τελικό απολογισμό είμαι πλήρης συναισθημάτων».
H αλλαγή σελίδας
Ξεχωριστή αναφορά η περίοδος της παρουσίας του στην Κέρκυρα και η ενασχόληση με τον Αρη με άλλη ιδιότητα. «Μετά τον σοβαρό τραυματισμό μου και την κατάκτηση του 2ου πρωταθλήματος το 1983 θεώρησα πως είχα ολοκληρώσει τον κύκλο μου στον Αρη .Ζήτησα και έμεινα ελεύθερος από την τότε διοίκηση του . Με διεκδίκησαν παρόλα αυτά όλες οι μεγάλες ομάδες (ΠΑΟ, Ολυμπιακός και ΠΑΟΚ) . Ήξερα πως η απόφαση μου θα ήταν σημαντική και θα άλλαζαν οι ισορροπίες. Υπενθυμίζω πως την επόμενη χρονιά 1984 ο Αρης έχασε Πρωτάθλημα. Τελικά αποφάσισα να μην παίξω αντίπαλος με την αγαπημένη μου ομάδα. Επέλεξα την Κέρκυρα για ευνόητους λόγους» .
Ο Χάρης Παπαγεωργίου ουσιαστικά υπηρέτησε τον Αρη από παίκτης ως πρόεδρος του ΑΣ, θέτοντας πάντοτε τον εαυτό στην υπηρεσία της ομάδας που μεγάλωσε. «Όποτε μου ζητήθηκε να βοηθήσω, ήμουν εκεί» αρκέστηκε να πει.
Ενας γόης των γηπέδων
Αποτελούσε έναν από τους περισσότερο γοητευτικούς αθλητές των προηγούμενων δεκαετιών, γοητεία την οποία διατηρεί ακόμη. Του άρεσε πάντα να απολαμβάνει τη ζωή μέχρι την τελευταία σταγόνα. Τι λέει όμως ο ίδιος για αυτό; « Δεν ταυτίζομαι με τον όρο μπον βιβέρ όπως τον καταλαβαίνουν τη σημερινή εποχή. Πάνω από όλα ήμουν πειθαρχημένος όπως πρέπει να είναι ένας αθλητής υψηλών στόχων. Απολάμβανα και απολαμβάνω τη ζωή φροντίζοντας ταυτόχρονα να προσφέρω ουσιαστικά στο πολιτιστικό και κοινωνικό γίγνεσθαι».
Η ζωή του Παπαγεωργίου θα ήθελε πολλές σελίδες για να αποτυπωθεί με λεπτομέρειες καθώς είναι γεμάτη από πολλά γεγονότα. Μάλιστα χαμογελώντας λέει: «Ένα ποτέ γράψω την αυτοβιογραφία μου θα χρειαστεί ένα ξεχωριστό κεφάλαιο και πολλές σελίδες για όλα αυτά που έζησα».
“Στρατευμένος στην ιδέα του Αρη»
Ο Παπαγεωργίου ανέπτυξε κοινωνική και πολιτική δραστηριότητα. Τι να πρωτοθυμηθεί και τι να πρωτοαναφέρει κάποιος από ένα βαρύ βιογραφικό δράσεων. Πολύ επιγραμματικά μας είπε: «Η συμμετοχή μου στα κοινά ήταν για μένα μια συνέχεια την οποία δεν επεδίωξα μόνος ,αν και από μικρός είχα πάντα ενδιαφέρον. Ποτέ δεν στόχευσα σε καριέρα ,απλά οι συγκυρίες με βοήθησαν να ασχοληθώ με τα κοινά και να εκφράσω έτσι την εσωτερική μου ανάγκη της προσφοράς στο κοινωνικό σύνολο. Είναι ξεκάθαρο ότι πάντα κρατούσα αποστάσεις ήμουν ενεργός, οραματιστής και ασυμβίβαστος . Άλλωστε είναι γνωστό ότι οι αρχές μου είναι αδιαπραγμάτευτες. Όσον αφορά το μπάσκετ η σχέση μου με τον Αρη είναι σχέση ζωής. Από τα εφηβικά μου χρόνια 1971 όταν εντάχτηκα στο δυναμικό της ομάδας έχουν περάσει 45 χρόνια αδιάλειπτης παρουσίας και δράσης .Πάντα κοντά στην ομάδα στις χαρές και στις λύπες αλλά και στις δύσκολες στιγμές ο Αρης είναι η οικογένεια μου. Ήμουν είμαι και θα παραμείνω στρατευμένος στην ιδέα που λέγεται Αρης .Γιατί ο Αρης είναι κάτι παραπάνω από αθλητικός σύλλογος». Ο Αρης είναι η ίδια του η ζωή, για αυτό και η αναφορά στο όνομα της ομάδας με κεφαλαία.
