Για ακόμη μία φόρα ο ΑΡΗΣ έχυσε την καρδάρα με το γάλα και απέτυχε σε ένα καθ’ όλα εφικτό στόχο. Ποιον; Να μη χάσει μέσα στη Λεωφόρο.
«Αν δεν μπορείς να κερδίσεις, τουλάχιστον μην χάνεις» λέει η ποδοσφαιρική ρήση. Θα σήμαινε πολλά έστω και η ισοπαλία, για την βαθμολογία σε σχέση με τα εναπομείναντα παιχνίδια. Αλλά όχι. ΑΡΗΣ είσαι και ποτέ δεν καταφέρνεις το εύκολο. Τώρα δημιουργήθηκε η υποχρέωση να πάρει νικηφόρα αποτελέσματα σε τρία από τα τέσσερα παιχνίδια για να νιώθει σίγουρος.
– Οι δοκιμές και οι «εκπλήξεις» του προπονητή αυτή τη φορά ήταν καταδικαστικές. Έχουμε ακούσει πάρα πολλές φορές ότι «ομάδα που κερδίζει δεν αλλάζει». Βασίστηκαν πολλοί σ’ αυτή τη λογική και δεν βγήκαν χαμένοι. Ο ΑΡΗΣ δεν κατάλαβα τι ήθελε να αποδείξει χαλώντας τον τρόπο παιχνιδιού του από το αποτελεσματικό 4-4-2 σε 4-3-3 χωρίς την ανάλογη τακτική συμπεριφορά των παικτών.
Ήταν ηλίου φαεινότερο ότι ο Σάσα δεν ήξερε που να κλείσει και ποιον. Ο Γκάμα έχει μεγαλώσει για να κυνηγάει μπακ στη γραμμή. Ο Μαντσίνι ζούσε τον δικό του μύθο να βάλει γκολ κι ας μείνει μόνος του ο Εμπακατά. Ο Ντουκουρέ ήθελε αλλά δεν μπορούσε. Δεν έκλεισε κανένας διάδρομος προς την εστία. Πλάγια οι αντίπαλοι έκαναν πάρτι και δημιουργούσαν συνεχώς ρήγματα. Ήταν ανυπόφορο να βλέπεις μία ομάδα να μην ξέρει πώς να παίξει. Στο πρώτο ημίχρονο όλα έγιναν λάθος.
– Ο ΑΡΗΣ πιστεύαμε ότι θα μπει με το μαχαίρι στα δόντια για να επιβάλλει το ρυθμό του και να διεκδικήσει ένα από τα δύο αποτελέσματα που τον βόλευαν. Αντί για αυτό μπήκε χωρίς ενέργεια, χωρίς ιδέες, αργός, έξω από την ψυχολογία του ματς. Σαν να μην παιζόταν ένα σημαντικό παιχνίδι. Χαμηλή διάθεση για μια τόσο κρίσιμη αναμέτρηση. Στο δεύτερο ημίχρονο , σε συνδυασμό και με την μειωμένη επιθετικότητα των αντιπάλων, υπήρξε μία ισορροπία στις γραμμές και κατάφερε να δημιουργήσει μία δύο απειλές στην εστία του π.α.ο. Ως εκεί. Δεν υπάρχει δικαιολογία. Αν χαθεί ο στόχος της Ευρώπης θα είναι ευθύνη αυτού του προπονητή και αυτών των παικτών.
– Χρήζει ιδιαίτερης ανάλυσης η συμπεριφορά του κ. Καμαρά. Έχουμε διαβάσει και ακούσει πόσο καλός και σημαντικός παίκτης είναι για την ομάδα. Πόσο θέλει να διακριθεί αλλά τον εμποδίζει η θέση που παίζει. Όταν βρήκε ο προπονητής ένα σύστημα που απέδιδε καλύτερα , πιστέψαμε ότι η απόδοση του θα απογειωθεί. Ο δεύτερος φορ κοντά του ήταν μία καλή λύση και έξυπνη προσέγγιση για να νιώσει σημαντικός ο ίδιος. Από την άλλη δεν ξέραμε πόσο άμυαλος είναι, που μπορεί να κάνει κακό στην ομάδα , σε ένα ντέρμπυ εκτός έδρας. Ακύρωσε με την ενέργεια του όποιες προσπάθειες έκαναν οι συμπαίκτες του, χάλασε όλες τις προσπάθειες επίθεσης, όσο ήταν στον αγωνιστικό χώρο και αποβλήθηκε γιατί κάποιος τον ενόχλησε.
Έσβησε τις ελπίδες για κάτι καλύτερο στο δεύτερο ημίχρονο. Ο επαγγελματίας παίκτης αν δεν μπορεί να καταλάβει την σημασία ενός αγώνα , δείχνει ότι κινείται εκτός των στεγανών που υπάρχουν στα αποδυτήρια. Ήταν τραγική η εμφάνιση του και ακόμα πιο τραγική η συμπεριφορά του. Περίμενα όλη τη χρονιά να δείξει κάτι απ’ αυτά που φώναζαν οι διαφημιστές του. Είδα ελάχιστα. Δεν θα μου λείψει αν η διοίκηση αποφασίσει να μην συνεχίσει μαζί του. Με απογοήτευσε σε όλα τα επίπεδα.
– Για τον προπονητή είχα γράψει, ότι αφού θέλει να πάρει την ευθύνη των αποτελεσμάτων στα πλέι οφς , κανένα πρόβλημα. Δικό του επίτευγμα η νίκη αλλά δικιά του η ευθύνη και στην ήττα. Η επιλογές που έκανε για να αντιμετωπίσει τον αντίπαλο κρίνονται εκτός πραγματικότητας. Απέτυχε να περιορίσει τους καθοριστικούς παίκτες του π.α.ο. και δεν έδωσε τον τρόπο να αναπτυχθεί ο ΑΡΗΣ. Ήταν εμφάνιση που θύμιζε προηγούμενα παιχνίδια μέσα στη σεζόν. Επίθεση χωρίς στόχο. Καμία πρωτοβουλία παίκτη. Χαλασμένες αποστάσεις γραμμών που δεν μπορούσε να βγει ούτε ένα overlap. Επιθετικοί εκτός τόπου και χρόνου. Άμυνα που πάλευε για να κόψει έναν παίκτη κι αυτό με τιτάνια προσπάθεια. Δεν είναι ΑΡΗΣ αυτό που είδαμε. Δυστυχώς.
– Θεωρούσα ότι ήταν το κομβικό ματς που θα σήμαινε την εξασφάλιση του στόχου της ομάδας. Έκανα λάθος. Οι παίκτες δεν μας έδωσαν χαρά και πλέον μπαίνουμε σε μία τετράδα αγώνων που ο ΑΡΗΣ θα τα παίξει όλα για όλα. Ας σκεφτούν άμεσα τι έκαναν και ας διορθώσουν τα κακώς κείμενα. Ο χρόνος τελειώνει….
