Το PRESSARIS διάλεξε έναν δρόμο… Ανηφορικό. Τον δύσκολο δρόμο. Μακριά από προσωπικά συμφέροντα. Επέλεξε τον δύσβατο δρόμο της αλήθειας. Αυτής που δεν χαϊδεύει τα αυτιά, που προσπαθεί να πει τα πράγματα με το όνομά τους.
Έπεσε λάσπη… Από τους γνωστούς σωματικά και πνευματικά “χοίρους” ή κυρίως τα… “ινδικά χοιρίδια” της ενημέρωσης. Ο κόσμος δεν είναι κουτός, διαβάζει, αντιλαμβάνεται και κυρίως: ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΕΙ… Ποιοι προσπάθησαν να τον υπνωτίσουν, να κερδίσουν χρόνο, να κάνουν την νύχτα, μέρα.
Σήμερα 30 Ιουλίου, ο Άρης είναι στον αέρα. Αγωνιστικά, εξωαγωνιστικά.
Γράφαμε λοιπόν πριν μερικούς μήνες:
“Ο Άρης επέλεξε τον δρόμο της αυτοτιμωρίας με τον εκούσιο υποβιβασμό. Ούτε από καπρίτσιο, ούτε από μαζοχισμό. Ήταν επιλογή με συγκεκριμένη στόχευση σε έναν δρόμο δύσβατο με αγκάθια και παγίδες: την απαλλαγή από τα χρέη της μνημειώδους κακοδιαχείρισης που βούλιαξε την ομάδα στην απαξίωση και την επιστροφή της στη φυσική θέση.
Επιλογή που θα της έδινε την δυνατότητα να απαλλαγεί από δυο πράγματα: το ένα τα βαρίδια των χρεών και το δεύτερο από τα «βαρίδια» της μίζερης νοοτροπίας παραγόντων που απαξίωσαν μέσα στον μικρόκοσμό τους τον σύλλογο.
Μέσα σε αυτό το τοπίο και ενώ χάθηκαν πολύτιμες βδομάδες, μήνες, με τον Στεφανίδη (πού χάθηκε αλήθεια;) να επιμένει σε ένα σενάριο αδιεξόδου – είτε από χαρακτηριστική αφέλεια και ρομαντισμό (sic), είτε για να εξυπηρετήσει το «εγώ» του – ο Άρης επέλεξε να «υπογράψει» τον εκούσιο υποβιβασμό του, έχοντας τα δυο παραπάνω βασικά στοιχεία, ως πυξίδα.
Αυτό ήταν το πιο σημαντικό «χαρτί» που υπογράφτηκε νοερά, τότε στα τέλη του περασμένου Αυγούστου, ανάμεσα στον κόσμο και την ομάδα. Αυτή ήταν η φιλοσοφία που «έσπρωξε» τους φιλάθλους στην πρεμιέρα με την Καστοριά να στείλουν το μήνυμα.
Στην πορεία υπήρξαν νέες αφορμές που κλόνισαν την πίστη του κόσμου. Εσωτερικές έριδες, διαφωνίες, παρεξηγήσεις, κραυγές που εξυπηρέτησαν το «εγώ» και όχι το «εμείς».
Η διοίκηση του Ερασιτέχνη άλλαξε τρεις και τέσσερις φορές, οι υπεύθυνοι του ποδοσφαιρικού τμήματος έκαναν λανθασμένους χειρισμούς από απειρία ή και από υπερβολική σιγουριά, χάθηκε έδαφος και αξιοπιστία, αλλά σίγουρα δεν χάθηκε ακόμη τίποτα σε αυτόν τον ανηφορικό δρόμο που ακολουθεί. Τόσο μέσα στο γήπεδο, όσο και στο κομμάτι της εκκαθάρισης.
Στην τελευταία… παρεξήγηση, οι ποδοσφαιριστές εξεδήλωσαν την ανησυχία τους, θέλουν διασφαλίσεις, μπορεί να μην χειρίστηκαν σωστά το όλο θέμα και οι δυο πλευρές, αλλά και πάλι μια είναι κατά τη γνώμη μας η ουσία: ο επαγγελματισμός και τα συμβόλαια στη Γ΄ Εθνική χρειάζονται, επιβάλλονται, αλλά σίγουρα πρώτα από όλα «κερδίζονται» μέσα στο γήπεδο.
Όσες υπογραφές κι αν μπουν πάνω σε ένα κομμάτι χαρτί, σε ένα τραπέζι, μέσα σε τέσσερις τοίχους ενός γραφείου, ένα είναι το «χαρτί» στο οποίο πρέπει να πέσει η «σφραγίδα»: σε αυτό της ανόδου!
Διαφορετικά όλα τ” άλλα θα είναι μια κακόγουστη… παρεξήγηση με ολέθρια αποτελέσματα.
Aυτό οφείλουν να το ξέρουν τόσο οι παράγοντες, όσο και οι παίκτες και το τεχνικό τιμ…”
*** Πέρασαν λοιπόν βδομάδες, μήνες…. Ο Άρης δεν ξέρουμε εάν υπέγραψε συμβόλαια για τους παίκτες, εάν είχε adidas ή… abibas, εάν οι παίκτες έτρωγαν μπανάνες (ή όλοι εμείς κουτόχορτο), αλλά σε τελευταία ανάλυση είναι Αύγουστο πια στον… αέρα. Και ακόμα στη Γ’ εθνική.
Επίσης κανείς δεν γνωρίζει εάν τα νούμερα που ακούστηκαν στη γενική συνέλευση είναι λογιστικά εντάξει ή όπως δήλωσε (χωρίς να… κοκκινίζει) ο πρόεδρος του ΑΣ Άρης αποτελούν αποτέλεσμα “πρόχειρης αντιμετώπισης”.
Επί της ουσίας; Φωνάξτε την… Νικολούλη για να βρεθεί… φως στο τούνελ! Αγνοούνται: Άνοδος, όραμα, εκκαθάριση, προοπτική, παραστατικά! Όταν τα βρουν στον Ερασιτέχνη Άρη όλα αυτά, τότε πρέπει να μπούμε και στην ουσία:
1. Πού είναι το χαμένο DNA του μεγαλύτερου συλλόγου και του μεγαλύτερου λαού που υπάρχει;
2. Πού τελικά πάει αυτός ο σύλλογος; Έχει όραμα; Έχει σχέδιο;
