Θέμα συζήτησης και αποτέλεσμα της αποτίμησης, της νίκης του Άρη στο Ηράκλειο, ήταν και το πάθος το οποίο έβγαλαν οι ποδοσφαιριστές της ομάδας καθ’ όλη τη διάρκεια του αγώνα. Ήταν κάτι το οποίο είχε λείψει από τους κίτρινους στα προηγούμενα παιχνίδια και οι οπαδοί του Άρη το είχαν σαν… παράπονο.
Ότι δηλαδή η ομάδα εμφανιζόταν πολύ… soft και light, χωρίς αντανακλαστικά και συσπείρωση μέσα στον αγωνιστικό χώρο.
Σημείο αναφοράς και ο δυναμικός πανηγυρισμός του νεαρού Γιαννιώτα και η… υπεράσπιση-αντίδραση του Καστίγιο στον πιτσιρικά, όταν ο Μπουλούτ πήγε να του… κόψει την μπάλα, όπως και ο τρόπος που ο Σανκαρέ και ο Καζναφέρης πώς λειτούργησαν άμεσα υπέρ του συμπαίκτη τους . Όλα αυτά δείχνουν ότι η ομάδα απέκτησε… χαρακτήρα!
Αυτή είναι η λεπτή γραμμή που χωρίζει άλλωστε τον ποδοσφαιρικό τσαμπουκά, από την ποδοσφαιρική αφέλεια την οποία ο Άρης ουκ ολίγες φορές έχει πληρώσει. Διότι ναι μεν άρεσε ο τρόπος που οι παίκτες φάνηκαν και στάθηκαν στο γήπεδο και υπερασπίστηκαν την «κίτρινη» φανέλα, αρκεί αυτό να μείνει εκεί.
Η συμπεριφορά αυτή μόνο τυχαία δεν ήταν πάντως. Πήγαζε από τον Μίχαλ Πρόμπιερζ, ο οποίος δε σταμάτησε να παρακινεί τους παίκτες του, ενώ ήταν χαρακτηριστικό, ότι στιγμή δεν έκατσε στον πάγκο του.
