Όσο κουραστικό μπορεί να είναι το μπάσκετ των 59 πόντων, άλλο τόσο κουραστικό είναι κάθε φορά να λέγονται και να γράφονται τα ίδια και τα ίδια, είτε είναι νίκη, είτε είναι ήττα. Ας αλλάξει λίγο η ρότα… Υπάρχει κι άλλη οπτική γωνία.
Ναι, ο Άρης ακόμα δεν έχει μάθει πώς να σκοράρει πάνω από 70 πόντους, αλλά η μόνη ήττα που ουσιαστικά “πονάει” και προς το παρόν δεν αναπληρώνεται είναι με την Τέλεκομ Μπον.
Ναι, δεν βγάζει πολλές συνεργασίες, αλλά χθες είχε 17 ασίστ σε παιχνίδι με 59 πόντους ενεργητικό.
Ναι, μπορεί να έχουν γίνει λάθος επιλογές σε ξένους παίκτες. Πειράζει που ο Άρης κερδίζει με τον Δημήτρη Φλιώνη να παίζει 15 λεπτά και τον Στέλιο Πουλιανίτη άλλα 9 λεπτά και τον Χρηστίδη σχεδόν 5 λεπτά σε έναν αγώνα “ζωής ή θανάτου” όπως ο χθεσινός; Τέτοιος ήταν μη γελιόμαστε, γιατί αν ήταν ήττα, η πρόκριση πήγαινε περίπατο. Ή μήπως πειράζει που αρκούσαν 4-5 παιχνίδια με την κιτρινόμαυρη φανέλα για να κληθεί ξανά στην Εθνική ομάδα ο Βασιλόπουλος;
Ναι, δεν μπορεί να πάει μακριά μια ομάδα που δεν μπορεί να σκοράρει εύκολα 70-75 πόντους. Γιατί να μη μείνει κανείς όμως στο ότι ο Άρης υποχρέωσε την καλύτερη επίθεση του ομίλου να σκοράρει 23 λιγότερους από το μέσο όρο της και να έχει 19% στα τρίποντα; Η Αβελίνο είχε σχεδόν 79 πόντους ανά αγώνα και έβαλε 56 στο Παλέ.
Ναι, μπορεί να μην αρέσει σε πολλούς ο τρόπος που παίζει ο Σπύρος Μούρτος, αλλά ρωτήστε τον Βαγγέλη Αγγέλου, τον Μίλαν Μίνιτς, τον Δημήτρη Πρίφτη και τον Παναγιώτη Γιαννάκη τι σημαίνει Μούρτος για την ομάδα.
Ναι, δεν μπορεί να σκοράρει ο Άρης. Το βλέπουμε όλοι, μήπως δεν το αντιλαμβάνονται και οι ίδιοι; Τόσο άσχετοι να είναι, αποκλείεται. Τη νίκη στο νοκ άουτ ματς με τον ΠΑΟΚ την πήραν. Τη νίκη με την ΑΕΚ στο πρωτάθλημα μετά την 15αρα από τον Κόροιβο (αυτή η ήττα καλύφθηκε με το “διπλό” στο Λαύριο, από όπου δεν είχε περάσει πέρσι) και την 29αρα στο Νίμπουρκ την πήραν. Τον Ολυμπιακό στον ημιτελικό Κυπέλλου τον κατέβασαν στους 56, δεν μπόρεσαν να βάλουν 57 για να κερδίσουν, αλλά ας θυμηθεί κανείς και το αντιαθλητικό φάουλ του Αγραβάνη που το έπνιξαν στο πιο κρίσιμο σημείο του αγώνα…
Ναι, μπορεί να έπαιξε λίγο ο Μπένσον στην Πυλαία και να ήταν χρήσιμος κάποια λεπτά παραπάνω, κυρίως στη δεύτερη περίοδο, αλλά το χαμηλό σχήμα δεν έκανε το 14-0 σερί στην τέταρτη περίοδο και εκεί ο Αναστόπουλος “ξέχασε” να δει τον Παπαθεοδώρου που ήταν μέσα στο γήπεδο μπροστά στον Μπελ;
Ο καθένας μπορεί να δει με διαφορετική οπτική γωνία την πραγματικότητα. Είναι κουραστικό, όμως, αυτή η οπτική γωνία να είναι σχεδόν μονίμως της γκρίνιας και της στείρας κριτικής, γιατί δεν το αξίζει πρώτος από όλους ο κάθε ένας εαυτός μας.
Σε όλα τα παραπάνω ο καθένας μπορεί να βρει 10 στραβά για το ίδιο γεγονός και να τα αναπαράγει. Ποιο το κέρδος αλήθεια;
