Ένας από τους πιο αγαπητούς ξένους προπονητές στην ιστορία του Άρη και ο τελευταίος με τον οποίο η ομάδα κατέκτησε τίτλο (Κύπελλο του 2004) ήταν ο Τσαρλς Μπάρτον.
Stoiximan.gr: Όπου κι αν είσαι, είναι και το Casino σου: Κορυφαία Jackpots & δημοφιλή slots ΕΔΩ!
Με αφορμή τα 106α γενέθλια του Άρη, το PRESSARIS επικοινώνησε με τον Αμερικανό προπονητή που ζει και εργάζεται τα τελευταία χρόνια στη Σουηδία. Ο πολύπειρος Μπάρτον, ο οποίος ετοιμάζεται να αφήσει τους πάγκους και να περάσει σε θέση τζένεραλ μάνατζερ, δέχτηκε να… σκαλίσει το κιτρινόμαυρο παρελθόν του και να μας μεταφέρει την κατάσταση στην σκανδιναβική χώρα, που μετράει λόγω της πανδημίας 3.450 κρούσματα και 105 θύματα.
Κόουτς καλησπέρα. Τι γίνεται στη Σουηδία σχετικά με τον κορωνοϊό;
Δεν υπάρχει ακόμα κυβερνητικός περιορισμός για την κυκλοφορία του κόσμου. Υπάρχουν μόνο προτάσεις και παραινέσεις στους πολίτες να μην κυκλοφορούν και να μην ταξιδεύουν από πόλη σε πόλη. Αρκετά μαγαζιά λειτουργούν ακόμα εδώ και μου προκαλεί εντύπωση. Δεν νομίζω να επιβληθεί περιορισμός προς το παρόν. Μπορεί τις επόμενες μέρες αν διαφοροποιηθεί η κατάσταση. Εγώ πηγαίνω στη σχολή του τένις και επιστρέφω σπίτι. Το πρωτάθλημα πάντως ολοκληρώθηκε κανονικά στις αρχές του μήνα.
Στις ΗΠΑ η κατάσταση ωστόσο είναι πολύ χειρότερη…
Δυστυχώς έτσι είναι. Μιλάω με οικογένεια και φίλους για το τι συμβαίνει εκεί. Υπήρξε πολύ κακός χειρισμός και φτωχή πολιτική στο συγκεκριμένο θέμα. Ήξεραν τι έρχεται, δεν έκαναν κάτι δραστικό και τώρα το πληρώνουν δέκα φορές περισσότερο. Αυτό που με ενδιαφέρει σαν άνθρωπος είναι ότι πρέπει να φροντίσουμε τους πάντες σε όλο τον κόσμο. Από όπου κι αν προέρχονται. Για να το κάνεις αυτό πρέπει να έχεις και αξιοπρέπεια.
Περνώντας στο μπάσκετ, τι κρατάτε από τη θητεία σας στον Άρη;
Η αγάπη μου για τη Θεσσαλονίκη και τον Άρη ξεπερνάει κατά πολύ την κατάκτηση του Κυπέλλου. Είναι οι φίλοι που έκανα, οι γείτονές μου, τα μαγαζιά που πήγαινα, όλη η ελληνική κουλτούρα. Είναι φυσιολογικό να θυμούνται όλοι το Κύπελλο. Και για μένα η κατάκτηση αυτού του τίτλου βρίσκεται πολύ ψηλά στην καριέρα μου, σίγουρα μέσα στις πέντε καλύτερες προπονητικές στιγμές μου. Προπονούσα την ομάδα που μεγαλούργησε ο Γκάλης. Είναι μεγάλος ο δεσμός της αγάπης μου με τον Άρη και όσα έζησα στην ομάδα και στην πόλη. Είναι πολλά παραπάνω αυτά που νιώθω από όσα και αν πω.
Ζήσατε και την περίοδο κυριαρχίας του Άρη τη δεκαετία του 1980 με τον Νίκο Γκάλη…
Ο Νικ είναι το νούμερο ένα στην Ευρώπη, δε θα υπάρξει άλλος και δεν μπορεί να υπάρξει! Θυμάμαι όταν τον αντιμετώπισα πρώτη φορά σε ένα παιχνίδι με την Εθνική Σουηδίας και τότε κατάλαβα πόσο σπουδαίος παίκτης ήταν και ότι θα έγραφε ιστορία. Θυμάμαι που του είπα τότε “Είσαι… κτήνος”. Κάτι μου απάντησε και γέλασε ταπεινά…
Έπαιξε ρόλο το όνομα του Γκάλη για να αποδεχτείτε την πρόταση της ομάδας το 2003;
Εκείνη την περίοδο είχα τρεις προσφορές. Μία από τον Άρη και άλλες δύο από ομάδες στην Ουκρανία και στη Γερμανία, οι οποίες ήταν με πολύ περισσότερα χρήματα σε σχέση με του Άρη. Όταν συζήτησα με τη γυναίκα μου για το που πρέπει να πάω της ξεκαθάρισα: “Αυτός είναι ο Άρης, είναι όλη αυτή η ιστορία της ομάδας, είναι ο Γκάλης. Πρέπει να πάω εκεί, δεν υπάρχει άλλη επιλογή”. Ήταν η πιο περήφανη στιγμή της καριέρας μου. Τίποτα δεν συγκρίνεται με αυτήν την εμπειρία. Ήρθα στην ομάδα με… κλειστά μάτια και τίποτα δεν μπορεί να ξεπεράσει το γεγονός πως ήμουν προπονητής του Άρη.
Θα σου πω ακόμα κάτι χαρακτηριστικό. Ο γιος μου, Τσαρλς τζούνιορ, ήταν σε συζητήσεις πριν ένα χρόνο με τον Άρη και με τον ΠΑΟΚ για να έρθει να παίξει στην Ελλάδα. Και εκείνος και εγώ θέλαμε μόνο τον Άρη! Είχε ζήσει εκείνα τα χρόνια πάρα πολύ έντονα και ήθελε να αγωνιστεί εκεί που ήταν προπονητής ο πατέρας του. Δε θα τον άφηνα, φυσικά, να πάει αλλού (σ.σ. γέλια).
Μια ευχή για τον Άρη και τον κόσμο του που έκλεισε 106 χρόνια ζωής…
Θα το ξαναπώ! Ο κολοφώνας της προπονητικής καριέρας μου ήταν ο Άρης, ένα από τα μεγαλύτερα επιτεύγματά μου. Η παρουσία μου στη Θεσσαλονίκη και τον Άρη με έκανε να νιώσω όπως εσείς, ένιωσα Έλληνας, ένιωσα… Άρης! Αυτό που θέλω να ευχηθώ αρχικά είναι να βγει η ομάδα από τη δύσκολη θέση που βρίσκεται. Μακάρι να κερδίσει και τίτλους, αλλά να ξέρετε πως κανείς δεν μπορεί να κερδίζει πάντα. Αυτό που εύχομαι όμως περισσότερο σε όσους ζουν από κοντά το κλαμπ είναι να είναι χαρούμενοι, ότι κι αν σημαίνει αυτό. Να είναι ευτυχισμένοι με την ομάδα τους, να είναι Άρης!
