Ο Νίκος Τσέλιος, πρώην ποδοσφαιριστής του Άρη αναφέρθηκε στο “κιτρινόμαυρο” τόπο καταγωγής του, στην ομάδα του ’89 αλλά και το “μεγάλο κεφάλαιο” του Άρη με το όνομα Αλκέτας Παναγούλιας. Επίσης, μίλησε για το έργο του Ερέρα και έδωσε τα εύσημα στο Παντελίδη. Δυσκολεύτηκε να διαλέξει αγαπημένο παίκτη αλλά δεν δυσκολεύτηκε να μιλήσει για τον κόσμο του Άρη.
Stoiximan.gr: Το παιχνίδι σου καλύτερο με επιλογές για Σκόρερ, Κάρτες & Κόρνερ σε κάθε αγώνα του Άρη
Αναλυτικά τα όσα είπε στο Yellow Radio 92,8
Αν η Μεσολακκιά θεωρείται “κιτρινόμαυρη”
Φυσικά! Δεν μπορεί να μην είναι γιατί από την Μεσολακκιά, από αυτό το μικρό χωριό, έχουν παίξει τρεις ποδοσφαιριστές στο Άρη. Εγώ, ο Γιάννης Χατζηνικολάου και ο Νίκος Πασιαλής και βεβαίως κάποια στιγμή διετέλεσε πρόεδρος του Άρη, ο Δημήτρης Ηλιάδης, που κι αυτός είναι Μεσολακκιώτης. Άρα, είναι ένα “κίτρινο” χωριό, είναι Αρειανούπολη.
Αν ασχολείται με το ποδόσφαιρο και τον Άρη
Με το ποδόσφαιρο ενεργά δεν ασχολούμαι. Ασχολήθηκα για λίγο με την προπονητική αλλά εδώ και πολλά χρόνια, κυρίως από τότε που εγκαταστάθηκα στο χωριό, δεν ασχολούμαι με την προπονητική αλλά ποδόσφαιρο παρακολουθώ, είναι ένα άθλημα που λατρεύω.
Παρακολουθώ λίγα πράγματα και κυρίως παρακολουθώ Άρη και Μπαρτσελόνα. Είναι οι δυο αγάπες μου. Όταν με πληγώνει ο ένας, βλέπω τον άλλον. Όταν με πληγώνουν και οι δυο, πάω για τσίπουρα.
Για το παιχνίδι Άρης – Ηρακλής που συστήθηκε στον κόσμο αλλά και την τότε ομάδα του
Ήταν το ‘89, εποχή Αλκέτα Παναγούλια ως προπονητή, εγώ πέρασα βέβαια από τους ερασιτέχνες του Άρη τότε δεν υπήρχε Κ17, Κ19. Είχαμε μια ομάδα ερασιτεχνική όπου έπαιζαν και οι Βασίλης Δημητριάδης, Κώστας Οικονομίδης, Δημήτρης Μπουγιουκλής, Ευριπίδης Σαμώλης, Χρήστος Καρκαμάνης, Αποστόλης Λεκίδης, οι οποίοι έκαναν ποδοσφαιρική καριέρα.
Είχαμε μια εκπληκτική και ανίκητη ομάδα. Είχαμε πάρει τέσσερα πρωταθλήματα Ελλάδος Πανελλαδικά, ότι ήταν βόρειος και νότιος όμιλος. Είχαμε πάρει κύπελλο ερασιτέχνη Ελλάδος. Ήταν μια σημαντική ομάδα που βεβαίως θα μπορούσε να βοηθήσει παραπάνω στην επαγγελματική ομάδα του Άρη αλλά είναι μεγάλη κουβέντα. Σημασία έχει ότι ήταν μια πολύ σημαντική ομάδα.
Όλα αυτά τα παιδιά, επειδή με τα περισσότερα μιλάω, συνεχίζουν να είναι Αρειανοί, συνεχίζουν να αγαπάνε την ομάδα. Κάποιοι ασχολήθηκαν και ενεργά με τον Άρη, κάποιοι όχι αλλά αγαπάνε όλοι την ομάδα.
Στο αγώνα με τον Ηρακλή δεν ήταν το ντεμπούτο μου, είχα παίξει κι άλλα παιχνίδια. Το ντεμπούτο μου ήταν μέσα στη Ξάνθη, όπου είχα βάλει και το πρώτο μου γκολ και είχαμε κερδίσει 2-4. Βέβαια, ο Αλκέτας Παναγούλιας κάποια στιγμή παραιτήθηκε γιατί είχαν αποκλειστεί για το κύπελλο Ελλάδος από τον ΟΦΗ, αν θυμάμαι καλά στους τέσσερις ήμασταν. Μετά ήρθε ο Γιάτσεκ Γκμοχ, ο οποίος είχε μια άλλη φιλοσοφία και φύγανε αρκετά παιδιά εκείνη την χρονιά από τον Άρη.
Για τον Αλκέτα Παναγούλια
Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι ο Παναγούλιας εκτός από ποδοσφαιρικές γνώσεις ήταν κι ένας άνθρωπος που αγαπούσε τον Άρη. Αυτό σημαίνει ότι σκεφτόταν το επόμενο βήμα και το μέλλον του Άρη ενώ άλλοι προπονητής, όπως και ο Γκμοχ, σκεφτόταν εφήμερα, να μην χάσει η ομάδα και να κερδίζει. Δεν είναι κακό, είναι λογικό αλλά ο Αλκέτα ήταν ένας άνθρωπος του αγαπούσε τον Άρη.
Είμαι πολύ τυχερός που τον γνώρισα. Κάποια στιγμή που ασχολήθηκα με την δημοσιογραφία τον είχα κάνει μια πολύ ωραία συνέντευξη, την έχω ακόμα κρατημένη. Ο Αλκέτας πέρα απ’ όλα ήταν ένας άνθρωπος που γνώριζε την ζωή, γνώριζε το ποδόσφαιρο. Είχε μειονεκτήματα όπως έχουν όλοι οι προπονητές, δεν ήταν ο εργάτης – προπονητής ήθελε μια ομάδα έτοιμη γι αυτό έκανε και τεράστια επιτυχία στην Εθνική. Το σημαντικό για μένα είναι ότι ήταν μια προσωπικότητα ζωής, ήταν άνθρωπος που γνώριζε την ζωή, είχε πολύ καλή άποψη και φιλοσοφία για την ζωή και νομίζω ότι κάποια στιγμή ο Άρης έχει την υποχρέωση να τον τιμήσει. Είναι μεγάλο κεφάλαιο για τον Άρη.
Για τον φετινό Άρη
Ότι έφτασε αυτή η ομάδα να αγωνίζεται δυο χρόνια στη Γ’ Εθνική και στην Β’ και 4 χρόνια μακριά από τις μεγάλες κατηγορίες νομίζω είναι κύρια ευθύνη των διοικούντων του Άρη. Αλλά προς το παρόν με την εικόνα που δείχνει θεωρώ ότι ο Άρης βρίσκεται σε καλό δρόμο. Βέβαια όλα αυτά έχουν μια λεπτή ισορροπία και κυρίως για μένα το σημαντικότερο δεν είναι ότι δημιουργήθηκε μια καλή ομάδα, το σημαντικό είναι να μην χρεωθεί ξανά. Να συνεχίσει να είναι μια υγιής οικονομικά ομάδα και σιγά – σιγά βρίσκει τον δρόμο της. Αυτή είναι η αίσθηση μου.
Δεν νομίζω ότι μπορεί να ξαναφτάσει στο ίδιο επίπεδο. Γιατί αν φτάσει στο επίπεδο να χρωστάει και να γίνει μια ομάδα χρεωμένη, θα υπάρχει τεράστιο πρόβλημα.
Πέρα από την αγωνιστική εικόνα και τα αποτελέσματα, σημαντικό είναι πως ο κόσμος συσπειρώθηκε και επέστρεψε στο γήπεδο. Κάτι βέβαια που μετά την απομάκρυνση του Ισπανού προπονητή, η διοίκηση του Άρη πήρε ένα ρίσκο με το οποίο μπορούσε πάλι να χάσει τον κόσμο του Άρη αλλά ευτυχώς η πορεία του Παντελίδη ήταν και είναι αξιοπρεπέστατη
Ο κόσμος του Άρη γενικά δεν έχει υπομονή. Είναι ένα σωματείο που για τον κόσμο και την ιστορία που έχει, έχει ελάχιστους τίτλους σε σύγκριση με αυτούς που θα έπρεπε να έχει. Δεν εννοώ ότι αδικήθηκε αλλά δεν έχει όσους τίτλους αρμόζει στο μεγαλείο του συλλόγου.
Είναι μια τεράστια από πλευράς κόσμου και φιλοσοφίας, ομάδα και αυτό είναι το πιο ιερό πράγμα που πρέπει να κρατήσει κάποιος που διοικεί αυτήν την ομάδα, να κρατήσει αυτόν τον κόσμο και να έρχεται στο γήπεδο και για να γίνει αυτό πρέπει να έχει σωστή εικόνα η ομάδα.
Για τον Ερέρα και τον Παντελίδη
Εγώ όταν έφυγε ο Ερέρα διαφώνησα. Ο κυριότερος λόγος δεν ήταν αγωνιστικός, ήταν ότι υπήρχε ένα κίνδυνος να ξανά διχαστεί ο κόσμος του Άρη και να μην πάει στο γήπεδο. Ευτυχώς πήγαν όλα καλά με τον Παντελίδη αλλά από την άλλη δεν μπορώ να κατακρίνω τον Ισπανό. Είναι ένας προπονητής με δική του φιλοσοφία και αυτή η φιλοσοφία (που θέλει η μπάλα να περνάει απ’ όλα τα πόδια, θέλει η μπάλα να κυκλοφορεί, θέλει να έχει η ομάδα του το πάνω χέρι) αυτό θέλει πάρα πολύ χρόνο και τους κατάλληλους παίκτες. Αυτός δεν μπόρεσε να το κάνει στον βαθμό που έπρεπε και ήρθαν και κάποια άσχημα αποτελέσματα.
Αγαπημένος παίκτης
Ο Γκαρσία είναι ένας πολύ καλός ποδοσφαιριστής, είναι ένα πολύ μεγάλο ταλέντο που μπορεί να προσφέρει περισσότερα στον Άρη. Η προσφορά του για μένα φέτος στον Άρη ήταν λιγότερη από το ταλέντο που έχει.
Ο ποδοσφαιριστής που μου έκανε μεγαλύτερη εντύπωση είναι ο Σιώπης και νομίζω ότι η ομάδα χρειάζεται τέτοιους ποδοσφαιριστές. Ο λόγος είναι ότι παρότι δεν έχει ηγετικές ικανότητες με την μπάλα στα πόδια, νιώθω ότι είναι ηγέτης του Άρη, είναι ένα εργαλείο που “παρασέρνει” και τους υπολοίπους.
Έχουμε επίσης, κι έναν πολύ σημαντικό τερματοφύλακα. Έναν τερματοφύλακα που το μεγαλύτερο του προσόν είναι ότι δίνει ηρεμία στην ομάδα. Είναι πολύ καλός τερματοφύλακας και χαίρομαι που θα μείνει στον Άρη.
Ο Ματίγια χαίρομαι πολύ που επανήλθε. Είναι κι αυτός ένας από τους πολύ καλούς παίκτες. Έχει κι αυτός ένα πολύ σημαντικό προσόν, έχει ένα πολύ καλό πόδι σε όλα τα χτυπήματα, είτε τα απευθείας είτε τα έμμεσα. Επειδή στο Ελληνικό ποδόσφαιρο που δεν έχει τόσο ποιότητα όσο το Ευρωπαϊκό τα στημένα είναι ένα σημαντικό κομμάτι της ομάδας. Οπότε πέρα από το γεγονός ότι είναι ένας πολύ καλός ποδοσφαιριστής είναι και αυτός ο ποδοσφαιριστής που σου δίνει αυτό το μεγάλο αβαντάζ, να χτυπάει πολύ καλά τα στημένα.
Το μήνυμα του
Δεν θεωρώ σημαντικό αν έρθει 4ος ή 5ος ο Άρης. Σημασία έχει ότι δείχνει μια καλή πορεία. Αγωνιστικά έχει ένα πολύ καλό πρόσωπο. Διοικητικά, χωρίς να έχω πλήρη άποψη, βρίσκεται σε καλό δρόμο. Αν και διοικητικά θα φανούνε όλα σε λίγο βάθος χρόνου, όταν η ομάδα δεν θα είναι χρεωμένη και οικονομικά υγιής. Αλλά νομίζω πως αυτό που γίνεται κάθε Κυριακή στο γήπεδο, ότι πάει ο κόσμος και χαίρεται την ομάδα, είναι το μεγαλύτερο κέρδος του φετινού Άρη.
