” Ο μπασκετικός Άρης, είναι μαθηματικά βέβαιο πως, θα παίξει με κάμποσα sold out στο Παλέ και αυτό είναι καθαρά δικό του κατόρθωμα…”, γράφτηκε επί λέξη εδώ, μετά το παιχνίδι στην Δυτική Αττική. Καθόλου δύσκολο να το προβλέψει όποιος έχει “σπουδάσει” στο Παλέ και στο Χαριλάου.
Η σχέση του Αρειανού οπαδού με την ομάδα του είναι γνήσια ερωτική, έχει βάθος συναισθήματος. Είναι ό,τι πρέπει να έχει ο καθένας που λέει ότι “Είμαι…” και βάζει όποια ομάδα θέλει δίπλα. Είναι πράξη, ζύμωση, τριβή. Αλλιώς… “Δεν θα είχε νόημα”, που λέει και το σύνθημα.
Πορτοκαλί
Το κιτρινόμαυρο, λες και, γεννήθηκε για να συνδυάζεται αρμονικά με το πορτοκαλί χρώμα. Η ιστορική πορεία του Άρη το αποδεικνύει. Είναι μια συνεχής γραμμή προόδου, στην οποία οι τίτλοι ήταν απλά το επιστέγασμα. Το “ταβάνι” ήταν η νομοτέλεια ενός οράματος που έγινε πράξη, που πέρασε από πολλά στάδια, που είχε εντός του λάθος αποφάσεις, στα όρια του αστείου, αλλά έπρεπε το πείσμα κάποιων, με κόμη… ξανθή, να επιστρέψουν απ’ την ανόητη εξορία της Λάρισας πρώτα.
Ο αγώνας, η διορατικότητα, η ικανότητα, η αποφασιστικότητα αλλά και η, στα όρια του αντιδημοκρατικού, συμπεριφορά των εχόντων την ευθύνη, έχτισαν τα μπετά. Αυτά ήταν τόσο ισχυρά, σε νοοτροπία, σε κουλτούρα, σε σχέδιο και υλοποίηση, σε γνώση, που από μόνα τους οδήγησαν μία πορεία εικοσαετίας.
Από εκείνο το σημείο και μετά, περίπου από τα τέλη της προηγούμενης δεκαετίας ως σήμερα, περίπου, οι συμπεριφορές άλλαξαν. Το πορτοκαλί, αντί για χρώμα κινήτρου, έγινε σαν των φαναριών. Προειδοποίησης!
“Δουλεύει μόνο, δηλαδή, πορτοκαλί στους σκοτεινούς τους δρόμους”, κατά τον στιχουργό.
Οι μύστες
Δεν έχει νόημα να σκαλίζουμε πράγματα και πρόσωπα που πλήγωσαν την ομάδα. Έχει, όμως, σημασία να διδασκόμαστε από τα λάθη, να τα μελετάμε, να μαθαίνουμε. Τόσο από θέση ευθύνης, όσο και από την σκοπιά του παρατηρητή, του οπαδού που καταθέτει ψυχή, φωνή και ενέργεια στο γήπεδο.
Ο μπασκετικός Άρης μύησε την χώρα στο άθλημα. Μύστες όλοι εμείς, που δεν αφήσαμε ποτέ τα πράγματα στην τύχη τους και ούτε την πλάτη γυρίσαμε. Εκεί, πάντα. Δίπλα. Ο Αρειανός οπαδός, φίλαθλος του Αυτοκράτορα, κλήθηκε να περάσει από συμπληγάδες και να αποδείξει, ξανά, έμπρακτα την αγάπη, την στήριξή του. Το έκανε πολλές φορές εδώ και μία κοντά εικοσαετία, που δεν έχει έρθει τίτλος. Συνθήκη άγνωστη για αυτόν και την ίδια την ομάδα. Δεν κάνει εντύπωση, για τους γνωρίζοντες, την κιτρινόμαυρη παράνοια η πρόσφατη εικόνα του Αλεξανδρείου, ούτε οι εικόνες των… προσεχώς!
Τα “τσαμπιά” που κρέμονταν στα κάγκελα του Παλέ Ντε Σπορ μας είχαν ανάμεσά τους. Είπαμε. “Παράνοια, παράνοια, μαζί σου Αρειανάρα στα ουράνια”. Πάμε στο υπόλοιπο του συνθήματος, τώρα. Πάμε να αναστήσουμε για τα καλά το τμήμα της ομάδας, τον Σύλλογο ολόκληρο.
“Τρελαίνομαι, τρελαίνομαι, μαζί σου Αρειανάρα ανασταίνομαι”!
Πέμπτη, 1 Δεκεμβρίου 2022
“ο Χιούι “
