Η αντίστροφη μέτρηση για το Μουντιάλ και το PRESSARIS σας παρουσιάζει ένα αφιέρωμα από την πρώτη «σπίθα» που άναψε την «φλόγα» μέχρι σήμερα σε συνέχειες…
ΤΟ ΠΙΟ ΒΙΑΙΟ
Το Παγκόσμιο Κύπελλο της Χιλής το 1962, χαρακτηρίζεται έως σήμερα ως ένα από τα πιο βίαια στην ιστορία του ποδοσφαίρου. Η χώρα ανέλαβε τη διοργάνωση του κορυφαίου αθλητικού γεγονότος, έχοντας χτυπηθεί από καταστροφικό σεισμό δύο χρόνια νωρίτερα, που κόστισε τη ζωή σε 5000 άτομα και προκάλεσε τεράστιες υλικές ζημιές. Χαρακτηριστική ήταν η δήλωση του προέδρου της Κάρλος Ντίμπορν στο συμβούλιο της ΦΙΦΑ: ”Η Χιλή πρέπει να διοργανώσει έναν Παγκόσμιο Κύπελλο γιατί αυτή τη στιγμή δεν έχουμε τίποτα.”.
Ο αγώνας ανάμεσα στη διοργανώτρια χώρα και την Ιταλία, στη φάση των ομίλων, έμεινε στην ιστορία για τη σκληρότητά του. Σε ένα παιχνίδι-κατς, οι Χιλιάνοι άφησαν εκτός συνέχειας τους Ατζούρι, κερδίζοντάς τους με 2-0. Οι διοργανωτές έκαναν όνειρα για τελικό, όμως έπεσαν πάνω στην Βραζιλία στον ημιτελικό. Η Σελεσάο επικράτησε 4-2 και στον μεγάλο τελικό βρήκε μπροστά της την ισχυρή Τσεχοσλοβακία. Το τελικό 3-1 υπέρ της Βραζιλίας ήταν απλά η επικύρωση του ποιά ήταν η μεγαλύτερη ομάδα της εποχής εκείνης.
ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ
Το Μουντιάλ επιστρέφει στην Ευρώπη και συγκεκριμένα στη χώρα που γεννήθηκε το σύγχρονο ποδόσφαιρο. Η Αγγλία αναλαμβάνει τη διεξαγωγή του Παγκοσμίου Κυπέλλου το 1966 με αφορμή τη συμπλήρωση 100 χρόνων από την ίδρυση της αγγλικής ποδοσφαιρικής ομοασπονδίας. Τα απρόοπτα αρχίζουν από νωρίς, αφού οι αφρικανικές χώρες προχωρούν σε μποικοτάζ της διοργάνωσης. Η ΦΙΦΑ είχε υποχρεώσει το νικητή της αφρικανικής ζώνης να παίζει μπαράζ με το νικητή της Ασίας.
Στις μεγαλύτερες εκπλήξεις του τουρνουά συγκαταλέγονται η νίκη της εκπληκτικής Πορτογαλίας του Εουσέμπιο με 3-1 επί της παγκόσμιας πρωταθλήτριας Βραζιλίας, αφήνοντάς την εκτός συνέχειας αλλά πολύ περισσότερο η ήττα-σοκ των Ιταλών από τη Βόρεια Κορέα με 0-1. Οι Ιταλοί φίλαθλοι, υποδέχθηκαν… θερμά την αποστολή τους στο αεροδρόμιο της Ρώμης με μαρούλια, ντομάτες και αβγά. ”Είστε οι ποδοσφαιρικοί βλάκες της χώρας μας”, έγραφε ο ιταλικός τύπος.
Κατά τα άλλα, όπως ήταν λογικό μετά τον αποκλεισμό της Βραζιλίας, στον τελικό φτάνουν οι διοργανωτές Άγγλοι και οι πανίσχυροι Γερμανοί. Τα λιοντάρια επικρατούν με 4-2 στην παράταση, αλλά 48 χρόνια μετά, κανένα ριπλέι δεν είναι διαφωτιστικό για το αν το τρίτο γκολ του Τζεφ Χάρστ πέρασε πράγματι τη γραμμή. Αυτό ήταν το πρώτο και τελευταίο Μουντιάλ που κατέκτησε η Αγγλία έως σήμερα.
ΤΟ ΑΣΤΡΟ ΤΟΥ ΠΕΛΕ
ΥΣ: Το 1970 αποτέλεσε μια χρυσή αλλά και συνάμα χαμένη ευκαιρία για την πιο ταλαντούχα φουρνιά Ελλήνων ποδοσφαιριστών που είδαμε έως σήμερα. Δομάζος, Σιδέρης, Παπαιωάννου αλλά και ο ”κιτρινόμαυρος” αίλουρος Νίκος Χρηστίδης, έφεραν σε πολύ δύσκολη θέση τις υπερδυνάμεις της εποχής Πορτογαλία και Ρουμανία, έχυσαν ωστόσο την… καρδάρα με το γάλα στο τέλος με την εντός έδρας ισοπαλία κόντρα στους Ρουμάνους. Δυστυχώς οι εποχές προπονητών τύπου Ρεχάγκελ, ήταν ακόμα μακριά.
ΚΑΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΚΕΡΔΙΖΟΥΝ ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ
Κάπως έτσι μπαίνουμε στη νέα εποχή. Το ποδόσφαιρο από αγνό και λαϊκό, μετατρέπεται στο πιο εμπορικό προϊόν του αθλητικού μάρκετινγκ. Αμέτρητοι χορηγοί και εταιρίες κάνουν την εμφάνισή τους στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1974 στη Γερμανία. Τα Πάντσερ, ημιφιναλίστ στο Μεξικό, έχουν μία υπερπλήρη ομάδα σε όλες τις γραμμές. Ο κορυφαίος τερματοφύλακας Ζεπ Μάγιερ, ο ηγέτης της άμυνας Φραντς Μπεκενμπάουερ και ο άνθρωπος-γκολ Γκέρντ Μίλερ απότελούν ένα πραγματικό φόβητρο. Μπορούν όμως να νικήσουν το ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο που πρεσβεύει ο μαέστρος Γιόχαν Κρόιφ και η Ολλανδία;
Τα δύο μεγαθήρια φτάνουν στον μεγάλο τελικό του Μονάχου με σχετική άνεση. Εκεί οι Ολλανδοί πετυχαίνουν το πιο γρήγορο γκολ στην ιστορία του θεσμού, στο πρώτο λεπτό, έχοντας αλλάξει 14 φορές την μπάλα. Όμως ο παράγοντας-έδρα, το πείσμα των Γερμανών αλλά και η… διαιτησία, βοήθησαν την παρέα του Μπεκενμπάουερ να πετύχει την μεγάλη ανατροπή. Τελικό αποτέλεσμα 2-1. Είκοσι χρόνια μετά το θαύμα της Βέρνης, η Γερμανία σήκωσε ξανά το βαρύτιμο τρόπαιο.
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΟΠΩΣ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ… ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ
44 χρόνια είχαν περάσει από τότε που η Ιταλία του Μουσολίνι κατέκτησε το Μουντιάλ μέσα στη χώρα της και οι διοργανωτές αναθέτουν τη διεξαγωγή του τουρνουά το 1978 σε μία χώρα που επίσης ταλανιζόταν από ολοκληρωτικό καθεστώς. Αργεντινή. Η Ολλανδία, ακόμη σε εξαιρετική κατάσταση, αν και χωρίς τον αρχηγό της Γιόχαν Κρόιφ που δεν πραγματοποίησε το υπερατλαντικό ταξίδι, παρέμενε το μεγάλο φαβορί. Μεγάλη έκπληξη του τουρνουά, ήταν η Τυνησία, που κέρδισε το Μεξικό και έφερε ισοπαλία με τη Δυτική Γερμανία, χωρίς ωστόσο να πετύχει κάτι παραπάνω.
Οι τελευταίοι έχασαν και από τη μισητή τους γειτόνισα Αυστρία σε ένα παιχνίδι που έμεινε στην ιστορία ως ”το θαύμα της Κόρντομπα”. Με τους παγκόσμιους πρωταθλητές, Γερμανούς, απόντες, Ολλανδοί και Αργεντίνοι είναι οι δύο μονομάχοι στον μεγάλο τελικό στο Μπουένος Άιρες. Οι Οράνιε θα βιώσουν για μία ακόμα φορά την εχθρική διαιτησία λόγω έδρας, η Αργεντινή θα κερδίσει 3-1 και η αδικία για μια τεράστια ομάδα που έφτασε δύο συνεχόμενες φορές στην πηγή χωρίς αποτέλεσμα θα κατατρέχει τους Ολλανδούς φιλάθλους.
44 ΧΡΟΝΙΑ ΗΤΑΝ ΠΟΛΛΑ
Το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1982 επιστρέφει στην Ευρώπη. Η ΦΙΦΑ αναθέτει τη διοργάνωση στην Ισπανία, μετά από τεράστιο αγώνα που έκανε η ευρωπαική χώρα για να αναλάβει το Μουντιάλ. Παρά τον ενθουσιασμό, οι Φούριας Ρόχας κέρδισαν επάξια το βραβείο του πιο… loser διοργανωτή. Μόλις μία νίκη με τη Γιουγκοσλαβία, εξωφρενικές ισοπαλίες με Ονδούρα και Βόρεια Ιρλανδία, για να έρθει η ήττα από τους Δυτικογερμανούς και να τους βγάλει μια και καλή από τα προβλήματά τους.
Τα Πάντσερ ξεκίνησαν με ήττα-σοκ απέναντι στην Αλγερία. Σύσσωμος ο Γερμανικός λαός απαίτησε οργισμένος την απόσυρση της ομάδας από το τουρνουά για να μην τους ρεζιλέψει. Όμως αυτή έμεινε, νίκησε την Ισπανία και την εκπληκτική Γαλλία του Πλατινί στα πέναλτι και έφτασε στον μεγάλο τελικό του Σαντιάγκο Μπερναμπέου. Αντίπαλος η Ιταλία. Οι Ατζούρι άφησαν εκτός σε προημιτελική και ημιτελική φάση αντίστοιχα, τη Βραζιλία του Ζίκο και του αείμνηστου Σόκρατες, καθώς και την Πολωνία του Λάτο. Χάρη στο άστρο του δικού τους ανθρώπου-γκολ Πάολο Ρόσι. Στον τελικό έλαμψε και πάλι και η Ιταλία νίκησε τη Γερμανία με 3-1. 44 χρόνια μετά το τελευταίο τους Μουντιάλ, οι Ατζούρι ανεβαίνουν και πάλι στην παγκόσμια ποδοσφαιρική κορυφή.
ΤΟ ΧΕΡΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
Παγκόσμιο Κύπελλο στο Μεξικό… μέρος 2. Η ΦΙΦΑ αναθέτει στη χώρα της Λατινικής Αμερικής τη διεξαγωγή του Μουντιάλ για δεύτερη φορά στην ιστορία της. Τότε, το 1970 όλοι θαύμασαν τη Βραζιλία του Πελέ, τώρα το 1986 ήταν η ώρα της Αργεντινής του μικρού μάγου Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα. Το τουρνουά έμεινε στην ιστορία για τον σπουδαίο πρημιτελικό Αγγλίας-Αργεντινής. Λίγους μήνες νωρίτερα οι Άγγλοι είχαν αιματοκυλήσει τα νησιά Φόκλαντ βυθίζοντας στο πένθος την Αργεντινή. Τώρα ήταν η ώρα της εκδίκησης. Έστω και αν το πρώτο γκολ ήταν χέρι, κάτι που ποτέ δεν υπέδειξε ο Αιγύπτιος διαιτητής. Το δεύτερο ψηφίστηκε το 2002 ως το γκολ του αιώνα. Λογικό, αφού ο Ντιεγκίτο πέρασε σαν σταματημένους τους περισσότερους Άγγλους ποδοσφαιριστές και τον τερματοφύλακα, ξεκινώντας μάλιστα πίσω από τη μεσαία γραμμή, πριν στείλει τη στρογγυλή θεά να αναπαυθεί στην κενή εστία. Στον τελικό του Αζτέκα η Γερμανία του μετέπειτα ομοσπονδιακού προπονητή Ρούντι Φέλερ δεν κατάφερε να κάνει πολλά. Το τελικό 3-2 υπέρ της ”Μπιανκοσελέστε” σήμανε τη δεύτερη κατάκτηση Μουντιάλ για την Αργεντινή. Σε ένα γήπεδο που μπορεί να υπερηφανεύεται ότι είδε και τους δύο διαχρονικά παγκόσμιους αστέρες, να σηκώνουν το βαρύτιμο τρόπαιο.
ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΞΑΝΑΡΧΟΝΤΑΙ
Το Μουντιάλ του 1990 γίνεται στην Ιταλία, για δεύτερη φορά μετά το μακρινό 1934. Η συγκεκριμένη διοργάνωση έμεινε στην ιστορία για την επιστροφή των Γερμανών στην κορυφή του παγκόσμιου ποδοσφαιρικού στερεώματος. Μπορεί τα Πάντσερ να μην είχαν την υπερομάδα του 1974, διέθεταν ωστόσο κάποιους ιδιαίτερα ποιοτικούς ποδοσφαιριστές, όπως ο Λόταρ Ματέους και ο Αντρέας Μπρέμε. Την παράσταση έκλεψε η τιτανομαχία Βραζιλίας-Αργεντινής στην φάση των 16, με την μπαινκοσελέστε να επικρατεί 1-0, ενώ οι Γερμανοί απέκλεισαν τους ”μισητούς” τους γείτονες Ολλανδούς, νικώντας τους με 2-1. Αυτά τα δύο μεγαθήρια έφτασαν στον μεγάλο τελικό. Αξίζει να σημειωθεί ότι σε έναν βίαιο ημιτελικό, οι Αργεντίνοι απέκλεισαν τους διοργανωτές Ιταλούς στη διαδικασία των πέναλτι.
Ίσως στον χειρότερο τελικό Μουντιάλ μέχρι σήμερα, οι Ευρωπαίοι Γερμανοί νίκησαν τους λατινοαμερικάνους Αργεντίνους με 1-0, χάρη σε γκολ του Αντρέας Μπρέμε. Τα Πάντσερ, για τρίτη φορά στην ιστορία τους, σήκωσαν το βαρύτιμο τρόπαιο μέσα στην Ιταλία, κάτι που θα έκαναν οι Ατζούρι 16 χρόνια αργότερα μέσα στη δική τους χώρα.
Η ΚΑΤΑΡΑ ΤΟΥ ΜΠΑΤΖΙΟ ΚΑΙ Η ΕΘΝΙΚΗ… ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ
Το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1994 στης ΗΠΑ, ήταν κάτι ξεχωριστό όσον αφορά εμάς τους Έλληνες. Για πρώτη φορά στα χρονικά, η Εθνική μας ομάδα, μετά από αποτυχημένες απόπειρες μισού αιώνα, προκρίθηκε στην τελική φάση της μεγάλης γιορτής του αθλητισμού. Ωστόσο η ομάδα του αείμνηστου Αλκέτα Παναγούλια, έδειξε το κακό πρόσωπο του ελληνικού ποδοσφαίρου. Δύο βαριές ήττες από τα φαβορί του ομίλου Αργεντινή και Βουλγαρία με 4-0 και άλλη μία από Νιγηρία με 2-0, έκαναν το ταξίδι της επιστροφής πιο γρήγορο και από όσο θα περίμενε ο πλέον απαισιόδοξος Έλληνας φίλαθλος.
Κατά τα άλλα, η Βουλγαρία του αστέρα της Μπαρτσελόνα Χρίστο Στόιτσκοφ, έφτασε μέχρι τα ημιτελικά, όπου αποκλείστηκε από τους Ιταλούς του σούπερσταρ Ρομπέρτο Μπάτζιο. Οι έταιροι φιναλίστ θα ήταν οι Βραζιλιάνοι. που ίδρωσαν αλλά τα κατάφεραν να πάρουν το εισιτήριο, αποκλείοντας τους πεισματάρηδες Σουηδούς, ενώ είχαν αφήσει εκτός και την Ολλανδία. Ο τελικός στην Πασαντένα της Καλιφόρνια, μπορεί να υστερούσε σε θέαμα, ήταν όμως ο πρώτος που θα οδηγούνταν στη συναρπαστική διαδικασία των πέναλτι. Ο Ρομπέρτο Μπάτζιο, ο άνθρωπος που οδήγησε την Ιταλία στον τελικό, αστόχησε στο πιο καθοριστικό από αυτά, και η Σελεσάο, 24 χρόνια μετά τον θρίαμβο του Μεξικό, θα κατακτούσε το τέταρτο Παγκόσμιο Κύπελλο στην ιστορία της.
Επιμέλεια: Σταύρος Καραβάρης
