Το τρίποντο του Παναγιώτη Βασιλόπουλου έσωσε τον Άρη μέσα στο Λαύριο και του έδωσε μια πολύτιμη νίκη στη φετινή προσπάθεια που γίνεται από τον Παναγιώτη Γιαννάκη και τους παίκτες του, αλλά δεν πρέπει να είναι αφορμή για να μπουν τα αγωνιστικά προβλήματα στην άκρη.
Οι κίτρινοι δεν ήταν καλοί για 35 λεπτά – με εξαίρεση ένα τετράλεπτο όταν από το -16 βρέθηκαν στο -6 στο φινάλε της τρίτης περιόδου. Σε όλο το υπόλοιπο παιχνίδι δεν μπόρεσαν ποτέ ούτε να βρουν ρυθμό, ούτε να βγάλουν δύο, τρεις έστω σωστές φάσεις στην επίθεσή τους και μοιραία ακολουθούσαν το Λαύριο.
Αν χθες οι γηπεδούχοι δεν ήταν τόσο άστοχοι στα τρίποντα και στις βολές, το παιχνίδι θα είχε διαφορετική τροπή και είναι καλό τα “κακώς κείμενα” να αναφέρονται μετά από νίκες.
Ναι, είναι ξεκίνημα, αλλά ο Άρης θα πρέπει να λύσει το πρόβλημα στην οργάνωσή του. Αυτό είναι που… εκνευρίζει πολλές φορές τον Βασιλόπουλο στη διάρκεια του ματς, αυτό που είναι που κάνει τον Γιαννάκη να ουρλιάζει από τον πάγκο.
Αυτοί που έχουν επωμιστεί τον ρόλο του πλέι μέικερ, του οργανωτή, δηλαδή του παίκτη που θα φτιάχνει παινίδι – Γιάννης Αθηναίου, Κουάμι Βον, Δημήτρης Φλιώνης, Στέλιος Πουλιανίτης – πρέπει να είναι αυτοί που θα κάνουν τα λιγότερα λάθη, αυτοί που θα βάζουν σε τάξη το παιχνίδι, θα βελτιώνουν τους συμπαίκτες τους, θα τους κατευθύνουν.
Δεν συμβαίνει αυτό στον Άρη προς το παρόν, ούτε καν στις νίκες, με κάποιες εκλάμψεις. Χθες οι δύο βασικοί οργανωτές του Άρη έκαναν τα 8 από τα 14 λάθη της ομάδας. Είναι στοιχείο ίσως πιο σημαντικό και από την δημιουργία τους ή το σκοράρισμά τους, ειδικά σε ένα τόσο κλειστό παιχνίδι.
Στην άμυνα οι κίτρινοι έχουν παρουσιάσει μια σταθερότητα, με εξαίρεση το παιχνίδι στη Τσεχία, αλλά πρέπει να σταματήσουν να δέχονται καλάθια με αφελή τρόπο και να βρουν ακόμα μεγαλύτερη διάρκεια.
Είναι νωρίς ακόμα, έχει δώσει μόλις έξι επίσημους αγώνες ο Άρης, αλλά οφείλει να παρουσιαστεί ακόμα καλύτερος και στις δύο πλευρές του γηπέδου σε πολύ συγκεκριμένα και βασικά κομμάτια του παιχνιδιού.
