Ο Μιχάλης Κακιούζης θέλησε να πει το δικό του ευχαριστώ στον Νίκο Γκάλη με έναν ξεχωριστό τρόπο. Με ένα γράμμα από τον… δεκάχρονο Μιχάλη Κακιούζη που ξεκινούσε να παίζει μπάσκετ βλέποντας τον “Νικ” να οδηγεί την Ελλάδα στην κορυφή της Ευρώπης το 1987.
Το γράμμα πραγματικά είναι συγκλονιστικό και δίνει το στίγμα μιας γενιάς που μεγάλωσε και στην συνέχεια μεγαλούργησε λόγω του Νίκου Γκάλη:
“Το όνομα μου είναι Μιχάλης. Είμαι 10 ετών και όπως τα περισσότερα παιδιά της ηλικίας μου, κυκλοφορώ με μια μπάλα στο χέρι. Υπάρχει μια μικρή διαφορά βέβαια. Η μπάλα με την οποία κυριολεκτικά κοιμάμαι και ξυπνάω, σε πείσμα όλων των άλλων, δεν είναι του ποδοσφαίρου άλλα του μπάσκετ.Έχουν περάσει 3 μήνες περίπου από το Ευρωμπάσκετ της Αθήνας και ακόμα νομίζω οτι ονειρεύομαι.Έχω γράψει όλους τους αγώνες της εθνικής μας στο βίντεο και κάθε μέρα βλέπω το θαύμα που εσείς και τα υπόλοιπα παιδιά πετύχατε.Κάθε πρωί που ξυπνάω προσπαθώ να αντιγράψω το κάθε καλάθι που είχατε βάλει στους αγώνες.
Η μπασκέτα που βρίσκεται στην ελιά απέναντι απο το σπίτι μου, έχει αναστενάξει πραγματικά απο τα τούβλα που ρίχνω.Προσπαθώ όμως να ακολουθώ αυτό που λέτε.
Οτι μόνο με σκληρή δουλειά,ταπεινότητα και παρα πολυ προπόνηση μπορει κανείς να καταφέρει αυτό που φαίνεται απίθανο.
Εύκολο να το λέτε εσείς όμως.Το κάνετε να δείχνει τόσο απλό.
Η ικανότητα σας ειναι μοναδική.
Ο τρόπος που κινείστε στο γήπεδο ειναι μαγευτικός. Μπορώ να κάθομαι με τις ώρες και να σας χαζεύω.
Οι δικοί κου με κοροϊδεύουν. Δεν μπορούν να καταλάβουν όμως αυτό που αισθάνομαι. . Δεν μπαίνω κάν στον κόπο να τους εξηγήσω. Το μόνο που θέλω ειναι να παίζω μπάσκετ (Μακάρι να τα καταφέρω).
Το μόνο που θέλω ειναι να μοιάσω σε εσάς.
Εύχομαι κάποια στιγμή στο μέλλον να μπορέσω να σας δω να παίζεται απο κοντά. Να σας γνωρίσω.
Θα ειναι η πιο χαρούμενη μέρα της ζωής μου.
Είμαι σίγουρος οτι για πάντα θα είστε ο κορυφαίος. Κι εγω θα είμαι το ίδιο περήφανος όπως είμαι τώρα. Σας ζητάω ταπεινά συγγνώμη αν σας κούρασα με την πολυλογία μου.
Εύχομαι να είστε πάντα γερος
Με τιμή ο μεγαλύτερος θαυμαστής σας
Μιχάλης Κακιούζης”
