Η πρώτη συνέντευξη τύπου του Νίκου Κωστένογλου πέρασε στην ιστορία… Ο 46χρονος προπονητής σήκωσε εδώ και τρεις μέρες τα μανίκια και καλείται μαζί με τους συνεργάτες και τους παίκτες του Άρη να καλύψουν το χαμένο έδαφος (δεν είναι μικρή υπόθεση η απόσταση των -8 από το εισιτήριο της ανόδου) και να κάνουν, αυτό που το καλοκαίρι έμοιαζε με αυτονόητο: να σφραγίσουν το εισιτήριο της ανόδου.
Μίλησε για πολλά, ανέλυσε την φιλοσοφία του σε αγωνιστικό επίπεδο, αλλά και σε επίπεδο ανθρώπινης σκέψης και αξιών. Θα κριθεί εκ του αποτελέσματος, στο γήπεδο, όπως όλοι οι προπονητές, όλοι οι άνθρωποι του αθλητισμού, ομολογώντας κι ο ίδιος ότι έχει “δύσκολη αποστολή”. Χρόνος δυστυχώς δεν υπάρχει πλέον. Ούτε άλλα περιθώρια για απώλειες.
Ιδιαίτερη μνεία βέβαια, έκανε στον κόσμο του Άρη. Γνωρίζει κι αυτός (ποιος άλλωστε δεν το γνωρίζει…) ότι η δυναμική του πικραμένου κόσμου της ομάδας, μπορεί να δώσει ώθηση, άλλον αέρα στα πανιά της. Σίγουρα δεν “παίζει μπάλα” ο κόσμος. όμως σε αυτές τις οριακές καταστάσεις, αποτελεί σίγουρα μια δύναμη που αλλάζει τις ισορροπίες.
Η ενεργοποίηση των φιλάθλων του Άρη, κυρίως το στοίχημα να τους ζεστάνει την καρδιά και πάλι η ομάδα, να τους δώσει την αίσθηση ότι θα επιτύχει στην αποστολή της, είναι το μεγάλο στοίχημα του Κωστένογλου. Όλων μέσα στον Άρη.
Ένα στοίχημα που καταγράφηκε μέσα σε… 148 λέξεις, κατά τη διάρκεια της συνέντευξης τύπου.
Αξίζει να τις θυμηθούμε:
“Ο Άρης έχει μία ελπίδα για την άνοδο. Αν ο θαυμαστός κόσμος του κάνει βροντερή την παρουσία του. Αν γεμίσει το Χαριλάου στο επόμενο εντός έδρας με τον Κισσαμικό. Θερμή παράκληση, έχουμε ανάγκη τον κόσμο. Ούτε ο πρόεδρος, ούτε ο Κωστένογλου, ούτε οι παίκτες μπορούν να αλλάξουν την εικόνα αν δεν παρουσιαστεί ο κόσμος στο γήπεδο. Αν αλλάξει αυτή η εικόνα, πιστεύω κι ελπίζω να του δείξουμε κι εμείς αγωνιστικά, σε 5-6 ματς, ότι όλα άλλαξαν. Να τον ξυπνήσουμε, να του δώσουμε το κίνητρο να έρθει κοντά μας.
Έχει τεράστια διάθεση, σίγουρα έγιναν λάθη, ως προς την οργάνωση. Αυτά ανήκουν στο παρελθόν, έχει διάθεση να οδηγήσει τον Άρη στη Σούπερ Λίγκα. Για να φτάσουμε στον Άρη που έζησα εγώ. Δεν ξεχνάω την ατμόσφαιρα που συναντούσα στο Χαριλάου.
Δεν υπήρξα Άρης, είμαι ειλικρινής, αλλά δεν μπορώ να μην έχω σεβασμό και να παραδεχθώ τους 30.000 στον τελικό του ΟΑΚΑ”.
