Ο Άκης Μάντζιος αρκετά εύστοχα υπογράμμισε μετά το 0-0 με την ΑΕΚ στην “OPAP Αρένα”, ότι απλά ολοκληρώθηκε το πρώτο “ημίχρονο” των δυο συναντήσεων για το κύπελλο.
Οι κιτρινόμαυροι τα πήγαν καλά σε αυτό το πρώτο… μέρος, έδειξαν εξαιρετική μεσοαμυντική συμπεριφορά και θα μπορούσαν να είχαν πετύχει κάποιο γκολ που θα τους έδινε προβάδισμα ενόψει του δεύτερου… ημίχρονου στο Κλεάνθης Βικελίδης.
Σε γενικές γραμμές ο Άρης έκανε ένα βήμα προς τη θετική κατεύθυνση. Τίποτε περισσότερο, τίποτε λιγότερο. Δεν προκρίθηκε, ούτε βέβαια αποκλείστηκε.
Πλέον στο κύπελλο, το εκτός έδρας γκολ δεν δίνει “μπόνους”, οπότε όλα παραμένουν ανοιχτά στη ρεβάνς του Κλεάνθης Βικελίδης στις 17 Ιανουαρίου. Εκεί όπου ο Άρης θέλει τη νίκη για να περάσει στους “8” και να συνεχίσει σε ένα (θεωρητικά) πάντα πιο βατό μονοπάτι με… θέα τον τελικό του κυπέλλου.
Αυτό το καθοριστικό δεύτερο… ημίχρονο απαιτεί εγρήγορση, νοοτροπία νικητή, αποτελεσματικότητα και αποφασιστικότητα. Ο Άρης έδειξε στα ντέρμπι ότι έχει τον… χαρακτήρα για να είναι ανταγωνιστικός, αρκεί να τον ενεργοποιήσει στην κρίσιμη ρεβάνς με την ΑΕΚ.
Είναι αγώνες, όπου δεν χρειάζονται λόγια αλλά πράξεις. Ειδικά από έναν Άρη, ο οποίος τα τελευταία χρόνια έχει… καεί στον θεσμό του κυπέλλου, γνωρίζοντας πικρούς, αναπάντεχους, απρόσμενους αποκλεισμούς από ΑΕΚ, Ολυμπιακό (δυο φορές), Λαμία, σε ρεβάνς που θεωρητικά είχε το προβάδισμα.
Με απλά λόγια; Όλα θα κριθούν με σοβαρότητα, σχέδιο και έργα, περιμένοντας στο τελικό σφύριγμα της 17ης Ιανουαρίου να υπάρχουν πλατιά χαμόγελα στο “στρατόπεδο” του Άρη!
