Όλα έμοιαζαν διαφορετικά, ήταν ξεχωριστά, εκείνο το βράδυ… Η λάμψη δεν πήγαζε μόνο από τους προβολείς του Κλεάνθης Βικελίδης, τη νύχτα της 16ης Σεπτεμβρίου…Εκείνες οι εκτυφλωτικές «δέσμες φωτός» αντλούσαν ενέργεια από τα χαμογελαστά πρόσωπα των φιλάθλων του Άρη, πρόσωπα γεμάτα αισιοδοξία, από την αίγλη των ομίλων του Γιουρόπα λιγκ, από την επιβλητική αντίπαλο των κίτρινων την Ατλέτικο Μαδρίτης, κάτοχο του τροπαίου και υπερπρωταθλήτρια Ευρώπης, των Κίκε Φλόρεθ, Φορλάν, Αγκουέρο, Σιμάο, Ρέγες. Ακόμη και η παρουσία της ποδοσφαιρικής… μούσας ονόματι Σάρα Καρμπονέρο είχε φορτίσει με ενέργεια και λάμψη τη βραδιά του ονείρου, ανεβάζοντας ακόμη περισσότερο το θερμόμετρο. Λάμψη που… τύφλωσε ακόμη και τον «πολύ» και έμπειρο Φερνάντο Μοριέντες…
Θυμόμαστε σαν τώρα, σαν να μην πέρασε μια μέρα, την ερώτηση που θέσαμε προς τον Χαβίτο λίγα δευτερόλεπτα μετά την λήξη του ιστορικού αγώνα του Άρη με την Ατλέτικο Μαδρίτης, μια ερώτηση αυθόρμητη: «Αν την παραμονή του αγώνα ήθελες να δεις ένα όνειρό σου να γίνεται πράξη, θα ήταν σαν κι αυτό που έζησες σήμερα»;
Ο Ισπανός δεν το πολυσκέφτηκε: «τόσο καλό όνειρο δεν θα μπορούσα να κάνω… Έγιναν όλα τέλεια, για μένα, για τον Άρη, για τον κόσμο μας…».
Ήταν πράγματι μια βραδιά ονείρου για τον κιτρινόμαυρο σύλλογο, η νύχτα της 16ης Σεπτεμβρίου. Ο Άρης είχε καταφέρει να πετύχει την μεγαλύτερη νίκη στην ιστορία του… τσαλακώνοντας την κάτοχο του Γιουρόπα Λιγκ και του Σούπερ Καπ, την ομάδα των αστέρων και πρωτοπόρο του ισπανικού πρωταθλήματος.
Όλοι, οι περισσότεροι, είχαν πιστέψει ότι ο Άρης έφτασε στο… πικ του, ότι είναι στην κορυφή, ότι πέτυχε το ανεπανάληπτο. Μόνο που όπως απέδειξε η ιστορία, ο Άρης με τον Έκτορ Κούπερ στον πάγκο του, απλά άρχιζε να ξεφυλλίζει μια από τις χρυσές σελίδες της εντυπωσιακής ευρωπαϊκής του πορείας που τον έφερε μέχρι τους 32 του Γιουρόπα λιγκ, έχοντας κοιτάξει στα μάτια μεγαθήρια επιπέδου Τσάμπιονς λιγκ, όπως ήταν εκτός από την Ατλέτικο, η Μπάγερ Λεβερκούζεν, η Μάντσεστερ Σίτι, η Ρόζενμποργκ.
Ήταν πράγματι μια βραδιά ονείρου, βγαλμένη από τα καλύτερα ποδοσφαιρικά παραμύθια, μόνο που ούτε παραμύθι ήταν, ούτε ψέμα, αλλά μια μεθυστική πραγματικότητα. Όσο για τον κόσμο; Τι να πεις; Τέτοιο πάρτι στην Ευρώπη δεν είχε ξαναγίνει! Χιλιάδες χαρτάκια στον ουρανό, ασταμάτητη συμπαράσταση με φωνές και τραγούδια, μαθήματα οπαδικής συμπεριφοράς. Σε μια αήττητη έδρα για 42 και πλέον χρόνια…
Όλα αυτά ένα χρόνο πριν… Γεγονότα που φορτίζουν με κιτρινόμαυρη υπερηφάνεια, εξηγούν παραστατικά γιατί αξίζει να βρίσκεσαι στο πλευρό αυτής της ομάδας και γεμίζουν με ευθύνη ολόκληρο τον σύλλογο για να επιστρέψει σύντομα σε τέτοιες… λεωφόρους.
Ο Άρης ακριβώς ένα χρόνο μετά δεν ζει κάποιο όνειρο, αλλά μια σκληρή πραγματικότητα. Βρίσκεται εν μέσω μιας γενικότερα άσχημης οικονομικής κατάστασης που έχει πάει ολόκληρη τη χώρα… χιλιόμετρα πίσω και προσπαθεί ως σύλλογος να ορθοποδήσει.
Την ίδια ώρα, η ομάδα με τον Σάκη Τσιώλη στο τιμόνι της προσπαθεί να… αποδράσει από την απρόσμενη αγωνιστική κρίση που προκάλεσαν ο ένας βαθμός σε δυο αγώνες και η εντός έδρας ήττα από τον Ατρόμητο, σε ένα πρωτάθλημα-παρωδία, όπου ξεκίνησε με 13 ομάδες, συνεχίζεται με 14 και ένας Θεός ξέρει πού θα καταλήξει (πόσο νοσταλγικά του λείπει η Ευρώπη τέτοιες ώρες…).
Ο κόσμος της μοιάζει προβληματισμένος (και έχει λόγους γι αυτό), αλλά στη συντριπτική του πλειοψηφία είναι εκεί στο πλευρό της ομάδας για να βοηθήσει και να συμπαρασταθεί.
Ο Άρης ένα χρόνο μετά ψάχνει τα πατήματά του, ψάχνει τον δρόμο του και πρέπει να τα βρει. Δεύτερη συνεχόμενη χαμένη χρονιά δεν μπορεί, ούτε έχει δικαίωμα να αντέξει. Η Ευρωπαϊκή του εμπειρία πέρσι απέδειξε πόσα πολλά μπορεί να ζήσει, πόσα πολλά μπορεί να πετύχει… Το περσινό όνειρο δεν ξέφτισε, απλά διδάσκει.
Η ποδοσφαιρική Ελλάδα μοιάζει πολύ μικρή για να χωρέσει τις φιλοδοξίες του συλλόγου και του κόσμου του.
ΥΓ1: Θα αναφερθούμε με περισσότερο καθαρό μυαλό τις επόμενες μέρες στην αγωνιστική και όχι μόνο κατάσταση των τελευταίων ημερών που απασχολεί τον Άρη.
ΥΓ2: Το σημερινό γεύμα των ποδοσφαιριστών του Άρη αποδεικνύει ότι οι ίδιοι οι ποδοσφαιριστές με τον Σάκη Τσιώλη μπορούν να επουλώσουν τις όποιες πληγές προκάλεσαν οι αγωνιστικές απώλειες της αρχής. Κανείς άλλος.
