Ο Άρης δεν είναι κανονική ομάδα. Είναι ένα κλουβί με… τρελούς. Και επειδή τον τρελό δεν μπορείς να τον “διαβάσεις”, δεν μπορείς να προβλέψεις τι θα κάνει, δυστυχώς αυτό που έγινε χθες, θα συνεχιστεί ως το τέλος της χρονιάς.
Είναι εύκολο το ανάθεμα στον προπονητή. Μέχρι ενός σημείου η κριτική που του ασκείται και έντονα είναι απολύτως δικαιολογημένη, έως και επιβεβλημένη. Οι επιλογές του καλοκαιριού είναι λανθασμένες και τις χρεώνεται εξ ολοκλήρου.
Ο Γουίλ Κάμινγκς δεν μπορεί να διαβάσει (ακόμα) το μπάσκετ της Ευρώπης, συνεπώς δεν είναι πλέι μέικερ. Ο Μάικλ Τζένκινς έχει τεράστια προσόντα, αλλά μια… τοσοδούλα ψυχή, κρυμμένος πάντα στα δύσκολα, άτολμος και δειλός να βγει μπροστά (μη πει κανείς για όσα έκανε στον τελικό με τον Παναθηναϊκό. Στο -17 άρχισε να σκοράρει, δεν υπήρχε πουθενά σε όλο το προηγούμενο ματς).
Ο Ντέβιν Μαρμπλ είχε ταλέντο, αλλά όχι προσωπικότητα για να αντέξει στον Άρη. Ο Έρικ Μπάκνερ είχε συμβόλαιο αναντίστοιχο με όσα προσέφερε στο γήπεδο. Αμφότεροι έφυγαν. Τον Μαρμπλ αντικατέστησε ουσιαστικά ο Γιάνκοβιτς.
Το φάουλ που κάνει στον Τζαϊτέ στα 25’’ χθες στο Στρασβούργο για να οδηγήσει τον σέντερ της Στρασμπούρ στις άστοχες βολές με το σκορ 81-66 δείχνει την κλάση του και τις παραστάσεις που έχει από το υψηλό επίπεδο. Δυστυχώς τέτοιες στιγμές του Έλληνα φόργουορντ είναι μετρημένες στα δάκτυλα του ενός χεριού…
Ο Τζάστιν Τζάκσον είναι τίμιος, δίνει τα πάντα, αλλά περιορισμένων δυνατοτήτων, τουλάχιστον προς το παρόν. Ο Τζαμόν Γκόρντον είναι ανέτοιμος, αλλά ξέρει όσο μπάσκετ ξέρουν όλοι μαζί οι υπόλοιποι παίκτες του Άρη.
Ο Τάντιγια Ντραγκίσεβιτς απογοήτευση σε όλα τα μεγάλα παιχνίδια. Άφαντος μέσα στον Φεβρουάριο, κολλημένος σε μπάσκετ μιας άλλης εποχής, φροντίζει να αναδεικνύει πόσο λείπει ο Βίκτορ Σανικίτζε. Βέβαια όταν αποκτήθηκε δεν υπήρχε κανείς καλύτερος διαθέσιμος.
Αυτά είναι τα λάθη του Πρίφτη. Τα ξέρει και ο ίδιος, δεν είναι βλάκας. Ξέρει πολύ καλά τι συμβαίνει.
Από εκεί και πέρα, το να μπουν οι παίκτες του Άρη χθες στο Rhenus Sport και να είναι σε άλλο γήπεδο, να θυμίζουν παιδική χαρά και να μην κάνουν απολύτως τίποτα, είτε θέλει να το παραδεχθεί κανείς, είτε όχι, δεν είναι θέμα προπονητή.
Το πως προετοιμάζεται κάθε παίκτης ξεχωριστά σε ψυχολογικό επίπεδο, για να παίξει έναν αγώνα αφορά αποκλειστικά τον κάθε παίκτη και τον χαρακτήρα του. Δυστυχώς στον Άρη μαζεύτηκαν χαρακτήρες και προσωπικότητες που δεν αντέχουν. Δεν είναι τυχαίο ότι χθες ο Πρίφτης έβγαλε το τελευταίο δεκάλεπτο με τους Ξανθόπουλο, Σίμτσακ, Ζάρα, Γιάνκοβιτς, Κάμινγκς και στο τέλος τον Τζάκσον για ειδικούς λόγους.
Αναρωτιούνται πολλοί γιατί δεν έπαιζε ο Καββαδάς. Η απάντηση είναι πολύ απλή. Δεν είναι συγκεντρωμένος και χάνει φάσεις σε άμυνα και επίθεση. Δεν αντιδρά και αυτό δημιουργεί πολλά προβλήματα.
Ο Άρης είναι αλλοπρόσαλλη ομάδα. Αν ο Γκόρντον παραμείνει στην ομάδα και βρει τα πατήματά του, διότι μετά απο οχτώ μήνες κάνει κανονική προπόνηση και για τον ίδιο είναι τώρα σα να βρίσκεται στον… Σεπτέμβριο, ο Άρης θα γίνει καλύτερος.
Να γίνει καλύτερος ο Τζένκινς αποκλείεται. Να αρχίσει να “διαβάζει” το ματς ο Κάμινγκς είναι πολύ δύσκολο. Ευχής έργον είναι να σταθεροποιηθεί σε καλές αποδόσεις ο Γιάνκοβιτς. Να γίνει πιο σκληρός ή πιο γρήγορος ο Ντραγκίσεβιτς αποκλείεται.
Αυτά τα είναι τα δεδομένα του Άρη και με αυτά θα πορευτεί στην συνέχεια.
Βέβαια έτσι όπως είναι η ομάδα, που είναι κακοφτιαγμένη και προσπαθεί με αλχημείες να διορθωθεί, πήγε σε έναν τελικό κυπέλλου απέναντι σε καλύτερη ομάδα και ήταν ανταγωνιστική ως το 38’, προκρίθηκε στους “16” του Τσάμπιονς Λιγκ και έχει πολλές ελπίδες να φτάσει και στα προημιτελικά και στην Ελλάδα όλα κρίνονται στα πλέι οφ και μέχρι τότε έχει το χρονικό περιθώριο να αλλάξει.
Το ανάθεμα δεν χωράει σήμερα. Ο Άρης πέρασε μια ομάδα που ήταν η πιο δύσκολη από αυτές που θα μπορούσαν να του τύχουν. Αυτή είναι η πραγματικότητα και δεν αλλοιώνεται ούτε από το +19 ούτε από το -11.
Η στήριξη που έχει η ομάδα είναι επίσης παράδειγμα προς μίμηση. Ο κόσμος βλέπει κάτι που δεν αρέσει σε κανέναν, αλλά είναι εκεί. Κάποιοι χθες ταξίδεψαν από την Θεσσαλονίκη, κάποιοι από τη Ζυρίχη, την Στουτγκάρδη, άλλα μέρη της Ευρώπης.
Όλοι όσοι είναι μέσα στο… κλουβί με τους τρελούς οφείλουν να δουν λίγο πιο ξεκάθαρα τι συμβαίνει, να αντιδράσουν. Δεν είναι αργά και είναι απαραίτητο να το κάνουν.
ΥΓ: Ο Θόδωρος Ζάρας έχει ακούσει τα εξ αμάξης από τους πάντες. Σε πολύ μεγάλο βαθμό δικαίως, άλλωστε το παραδέχθηκε και ο ίδιος στις δηλώσεις του. Θέλει, όμως, πολύ μεγάλα… για να κάνει κανείς όσα έκανε χθες μέσα σε αυτό το γήπεδο που κόχλαζε και με τον Άρη διαλυμένο στο παρκέ. Και πάντοτε όταν λέμε “να φύγει αυτός”, καλό είναι να έχουμε απάντηση και στο “ποιος να έρθει και να είναι καλύτερος του”.
