Ο Άρης γαλούχησε τις τελευταίες γενιές τους οπαδούς του με ένα μότο που σφράγισε την φιλοσοφία του όλα τα προηγούμενα χρόνια. Εκείνο το μότο, εκείνο το σύνθημα του «ενιαίου Άρη» μοιάζει τούτες τις δύσκολες ώρες, τις πιο δύσκολες της 99χρονης ιστορία του συλλόγου, σαν μια κακόγουστη φάρσα!
Πάνω από ένα σκηνικό ασφυξίας που δημιουργούν τα χρέη των εκατομμυρίων ευρώ, χρέη που έχουν ονοματεπώνυμο, μια και δεν έγιναν… μόνα τους, ούτε έπεσαν με «αλεξίπτωτο» στο Χαριλάου (υπήρχαν συγκεκριμένες διοικήσεις με συγκεκριμένους παράγοντες από το 2004 έως το 2012 στην ΠΑΕ), τα μαχαίρια της κατ’ ευφημισμόν πια “οικογένειας” του Άρη έχουν βγει με ανεξέλεγκτο πια τρόπο!
Η εικόνα των τελευταίων ημερών δείχνει τους κίτρινους, παραμονές της ιστορικής επετείου των εκατό χρόνων από την ίδρυση τους, σε κατάσταση εμφυλίου! Ανακοινώσεις με επιθετικό ύφος, δηλώσεις που κατηγορούν το χθες και το διοικητικό σήμερα του συλλόγου, διαρροές που στοχεύουν να πλήξουν η μια την άλλη πλευρά.
Κωμικοτραγικές καταστάσεις με τον κόσμο να παρακολουθεί τις εξελίξεις με κομμένη την ανάσα, με αγωνία, αλλά συγχρόνως και συσσωρευμένη οργή, γιατί πολύ απλά ενώ θα περίμενε να γίνει μάρτυρας ουσιαστικών πράξεων με ωφελημένο τον σύλλογο, βλέπει ένα μπαράζ αντεγκλήσεων και «μαχαιρωμάτων».
Η ΠΑΕ με χρέη 30 και βάλε εκατομμυρίων ευρώ. Ο ΑΣ με πάνω από 7.000.000 χρέη. Και η ΚΜΑ να έχει ανεκπλήρωτο το χρέος της να μπορεί να δώσει λύσεις, όραμα, να αποτελεί εγγύηση για τον κόσμο. Όλοι τους πάνω στο καράβι του Άρη.
Την ώρα που το καράβι αυτό βουλιάζει, οι φορείς παίζουν το… βιολί τους σε ρυθμούς εμφυλίου. Oι φορείς ενώ θα έπρεπε τη δεδομένη χρονική στιγμή να δίνουν λύσεις, δημιουργούν επιπλέον προβλήματα.
Ένας εμφύλιος που μπορεί να εξελιχθεί σε ταφόπλακα, όσο δεν υπάρχουν λύσεις από καθαρά και νηφάλια μυαλά και ενώ παραμονεύουν πολλοί που θέλουν να δουν τη διάλυση του συλλόγου.
Ας το καταλάβουν όλοι πριν είναι αργά.
