Θα μπορούσε εδώ και χρόνια να έχει κρεμάσει την ρακέτα του στον τοίχο. Ήταν πρώτος, ήταν ο «βασιλιάς» του παγκόσμιου τένις. Ήταν χορτάτος από τρόπαια και δόξα. Κι από λεφτά βεβαίως. Χορτάτος ή μήπως όχι; Η απόφαση του να συνεχίσει να αγωνίζεται φανερώνει ένα μόνο πράγμα. Ότι η «πείνα» του κορυφαίου δεν σβήνει ποτέ, όσα τρόπαια και αν κερδίσει στην καριέρα του. Κι αν μη τι άλλο ο Φέντερερ έχει αποδείξει πως δεν καταλαβαίνει τίποτε. Για κορεσμό βέβαια ούτε κουβέντα. Η συγκεκριμένη λέξη δεν πρέπει να υπάρχει στο λεξιλόγιο του Ελβετού. Ίσως να είναι και «απαγορευμένη».
Ο Φέντερερ κατέκτησε πριν από λίγες μέρες το Αυστραλιανό Open. Αποθεώθηκε, δάκρυσε και συγκίνησε με τα λόγια του. Έμεινε μακριά από το νούμερο 1 της παγκόσμιας κατάταξης για περισσότερα από πέντε χρόνια. Θαρρείς όμως και η κορυφή αποζητούσε την επιστροφή του «βασιλιά». Ο Φέντερερ είναι και πάλι στην θέση που του αξίζει. Το αναγνωρίζουν και οι αντίπαλοι του και αυτό κάνει ακόμα μεγαλύτερη την επιτυχία του Ελβετού.
Η περίπτωση του 36χρονου τενίστα είναι από εκείνες που χαρακτηρίζουν έναν αθλητή ως φαινόμενο. Η καθολική αναγνώριση είναι το επιστέγασμα μιας θριαμβευτικής καριέρας που μοιάζει με παραμύθι. Είναι όμως μια πραγματικότητα, που ελάχιστοι αθλητές μπορούν να απολαύσουν. Κι ο Φέντερερ είναι ένας από αυτούς.
Κι όσο για εκείνους που ρωτούν πότε θα σταματήσει, μάλλον δεν δείχνει τέτοια διάθεση. Τώρα που είναι ξανά στην κορυφή έχει σχέδια και για άλλους τίτλους.
