Το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού! Και ειδικά αυτού που θέλει να κλείσει με επιτυχία, αυτό που ξεκίνησε με τόσο κόπο, προσπάθεια και θυσίες. Στο πιο κρίσιμο ματς ο Άρης “πνίγηκε” στα λάθη του, έχασε από την ΑΕΚ, “δωρίζοντας” την με την βοήθεια του διαιτητή την νίκη, αλλά θα πρέπει να καταλάβουν όλοι μέσα στην ομάδα από τον Άκη Μάντζιο, μέχρι τον… φροντιστή ότι το πρωτάθλημα δεν έχει ακόμη τελειώσει!
Ο Άρης όπως και στο παιχνίδι της κανονικής διάρκειας του πρωταθλήματος σεβάστηκε παραπάνω από όσο έπρεπε την ΑΕΚ. Είχε ήδη χτυπήσει το καμπανάκι στο ματς με τον Αστέρα Τρίπολης, όταν ο Άρης από τύχη ή συγκυρίες δεν δέχθηκε γκολ στο πρώτο κακό ημίχρονο, αλλά τελικά εκείνο το ταρακούνημα δεν έγινε ποτέ μάθημα. Ο Άκης Μάντζιος έδειξε να μην έχει διαβάσει σωστά το ματς, προτίμησε λανθασμένα -όπως αποδείχθηκε- να ξεκινήσει με φουνταριστό φορ τον Μαντσίνι μέσα στο γήπεδο του, απέναντι σε μια ΑΕΚ που ήρθε με 18 παίκτες, τρεις (!) τερματοφύλακες και να χάνει στην προθέρμανση τον Αλμπάνη, ενώ φάνηκε ότι ξεκίνησε σε μια συντηρητική λογική, αντί να “σκοτώσει” τον αντίπαλο.
Η απώλεια του Γκάμα αποδείχθηκε σημαντική και ο Άρης στερήθηκε την ποιότητα ενός παίκτη βαρόμετρο, ο Μπρούνο ήταν μακράν ο πιο αδύναμος κρίκος της ομάδας και με το σύνολο των ποδοσφαιριστών του να είναι σε χαμηλές πτήσεις, βρέθηκε με την πλάτη στον τοίχο. Εδώ βέβαια ισχύει το μότο “ήταν στραβό το κλήμα, το έφαγε και ο Λευκορώσος διαιτητής”.
Δυστυχώς, ο Κουλμπάκοφ μας διέψευσε αρνητικά, μια και πριν το ματς είχαμε πιστέψει ότι στο κεφάλαιο διαιτησία, ο Άρης είχε αποφύγει έναν καμικάζι Έλληνα της εξυγίανσης και θα άφηνε στην άκρη έναν τόσο σημαντικό εξωαγωνιστικό παράγοντα, αλλά τύφλα να έχουν διαιτητές τύπου Καραντώνη (είδαμε όλοι το πέναλτι μαρς που δεν έδωσε στην Τρίπολη με συμπαραστάτη τον Μανούχο), μπροστά στον Λευκορώσο ρέφερι. Ο… elite Κουλμπάκοφ έσπρωξε στον γκρεμό τον ήδη κακό Άρη αποτελειώνοντας τον…
Το ανύπαρκτο πέναλτι στον Λόπες, το χέρι του Ανσαριφάρντ στο 0-2 και γενικά τα σφυρίγματα του, κυρίως στο πρώτο ημίχρονο, βύθισαν ακόμη πιο βαθιά το “μαχαίρι” στο σώμα του κακού Άρη…
Η είσοδος στο δεύτερο ημίχρονο του Μάνου, έδωσε πνοή στον Άρη, το 1-3 έγινε στο 56′ κι ενώ ο Άρης είχε 40 λεπτά να φέρει το ματς στα ίσια δεν είχε την κλασσική ευκαιρία, μια και ούτε ο Ματέο Γκαρσία βοήθησε, ενώ -απορίας άξιον- μπήκαν στο… 86′ οι Μήτρογλου, Ματίγια, όταν ήταν ήδη πολύ αργά.
Αν εξαιρέσει κανείς την φιλότιμη προσπάθεια του Μάνου και κάποιες αναλαμπές του Μπερτόγλιο, δεν υπάρχει παίκτης του Άρη που να διασώθηκε. Ακόμη και ο κορυφαίος των κιτρινόμαυρων εδώ και βδομάδες Σούντγκρεν ήταν σε άσχημο “φεγγάρι”.
Ο Άρης έχασε λοιπόν μια “χρυσή” ευκαιρία να αγκαλιάσει την Ευρώπη και να αφήσει τον αντίπαλο του στο -9, απέναντι σε μια ομάδα βυθισμένη σε αγωνιστική κρίση, με τις ευθύνες -πέρα από την αντικειμενικά κακή διαιτησία- να βαρύνουν τον Άκη Μάντζιο, ο οποίος “χρεώνεται” και την εικόνα της ομάδας στα μέχρι τώρα παιχνίδια των πλέι οφ: απώλεια ευκαιρίας να χτυπήσει τον Ολυμπιακό που έπαιζε με δέκα παίκτες, προβληματικό πρώτο ημίχρονο με Αστέρα, χαμηλές πτήσεις με την ΑΕΚ.
Φυσικά είναι αυτός ο προπονητής που έχει τεράστιο μερίδιο στην μέχρι τώρα πορεία του Άρη, αλλά το πρωτάθλημα συνεχίζεται. Ο Άρης έχασε έδαφος, παρέμεινε δεύτερος, με +3 από ΠΑΟΚ, ΑΕΚ και +5 από τον Παναθηναϊκό και πάει σε έναν αγώνα “δίχως αύριο” στην Λεωφόρο την Κυριακή για να ρεφάρει.
Και κάτι τελευταίο: η έκφραση το πρωτάθλημα δεν έχει τελειώσει έχει διττή ανάγνωση. Ο Άρης ούτε πρέπει να απογοητευτεί μετά την χθεσινή ήττα, ούτε όμως να βγάζει την εικόνα μιας ομάδας, η οποία πιστεύει ότι έχει τερματίσει ήδη δεύτερη και δεν χρειάζεται να παλέψει άλλο!
