Ο Άρης είχε δυο πρόσωπα στον αγώνα με τον ΠΑΟΚ. Το πρώτο προβλημάτισε, έδειξε για ποιους λόγους η ομάδα βρίσκεται υπό την πίεση των τελευταίων θέσεων σχεδόν από το ξεκίνημα της περιόδου.
Το δεύτερο έδειξε ότι υπάρχει… φως, ότι οι κίτρινοι διαθέτουν και αρκετή ποιότητα και πάθος για να φέρουν σε πέρας την αποστολή τους με επιτυχία, στις δέκα τελευταίες «στροφές» του πρωταθλήματος.
Στο πρώτο ημίχρονο, οι «παιδικές ασθένειες» εμφανίστηκαν:
1. Έλλειψη συγκέντρωσης με αποτέλεσμα να δεχθεί πάλι πρώτη γκολ η ομάδα και μάλιστα στα… 74 δευτερόλεπτά μετά τη σέντρα.
2. Αμυντικά κενά. Πλην του Ζαραδούκα, όλες οι υπόλοιπες θέσεις της άμυνας είχαν προβλήματα. Στο κέντρο, τη δεξιά πλευρά, αλλά και τον Βελλίδη σε ένα ακόμη παιχνίδι με μεταπτώσεις.
3. Το ντεφορμάρισμα του Γιαννιώτα είχε ως αποτέλεσμα να «κρεμάσει» όλη η δεξιά πτέρυγα και να δημιουργηθούν μεγάλα ρήγματα, που στοίχισαν τα δυο γκολ, αλλά και ανάγκασαν την ομάδα σε παθητικό ρόλο.
Στο δεύτερο ημίχρονο, οι γρήγορες αντιδράσεις από τον πάγκο και τον Γιάννη Μιχαλήτσο με την χρησιμοποίηση των Τριανταφυλλάκου, Παπαζαχαρία προκάλεσαν και τη μεταμόρφωση της ομάδας.
Το πάθος ξεχείλιζε κατ’ αρχήν, αλλά υπήρχε και μεγαλύτερη συνοχή στις γραμμές. Το κέντρο έδεσε με τον Τριανταφυλλάκο να κάνει σπουδαίο παιχνίδι, ο Τάτος απελευθερώθηκε μια και είχε κάθε φορά δυο και τρεις παίκτες πάνω του στο πρώτο μέρος, η άμυνα ενέπνεε μεγαλύτερη σιγουριά, με τον Παπαζαχαρία να βοηθάει αρκετά στην επιστροφή του. Η πίεση μεταφέρθηκε στο μισό γήπεδο της άμυνας του ΠΑΟΚ.
Σε όλα αυτά αναδείχθηκε και το σπουδαίο παιχνίδι ενός ηγέτη, όπως είναι και αποδεικνύεται στο γήπεδο και όχι στα λόγια, του Νταβίντ Αγκάνθο. Ο Ισπανός έδωσε το σύνθημα, πέτυχε δυο γκολ, πήρε πέναλτι και αποβολή και έδειξε ότι ο Άρης –όπως είπε και στις δηλώσεις του αργότερα στην κρατική τηλεόραση – «είναι μεγάλος και δεν πεθαίνει».
Αυτή η δήλωση με την εμφάνιση των κίτρινων στο δεύτερο ημίχρονο είναι ο οδηγός για την τελική ευθεία. Η γκρίνια και τα λόγια περίσσεψαν στο Κλεάνθης Βικελίδης.
Η εικόνα του κόσμου που ξεχείλιζε από «φωτιά» και πάθος δείχνουν το δρόμο. Ο Άρης μπορεί στα επόμενα δέκα παιχνίδια να κάνει το στοιχειώδες καθήκον του.
