Ο Άρης βρίσκεται σε αγωνιστική κάμψη, μετράει δυο συνεχόμενες ήττες με την απόδοσή του να προβληματίζει δικαιολογημένα.
Δεν είναι τυχαίο, ότι στο διάστημα αυτό, δυο σημαντικοί ποδοσφαιριστές… βαρόμετρο στην απόδοση του Άρη είναι σε χαμηλές πτήσεις.
Ο λόγος φυσικά για τον Λορέν Μορόν και τον Μάνου Γκαρθία. Οι δυο Ισπανοί έχουν πετύχει τα 13 από τα 21 γκολ του Άρη και έχοντας συμμετοχή σε άλλα τρία με τις ασίστ τους… Οι αριθμοί λοιπόν, απλά περιγράφουν το πόσο έχει επηρεάσει το αγωνιστικό χαμηλό… βαρόμετρο τη γενικότερη αποτελεσματικότητα της ομάδας.
Ο Μορόν μετά από ένα… χλωμό ξεκίνημα, ανέλαβε δράση και έφτασε τα εννιά γκολ στο πρωτάθλημα. Όμως είναι χαρακτηριστικό, ότι το τελευταίο του γκολ σε κανονική ροή αγώνα ήταν στα τέλη Οκτωβρίου στην ισοπαλία με τον Παναθηναϊκό, αφού στα επόμενα οκτώ παιχνίδια, έχει μεν πετύχει άλλα δυο τέρματα με Λεβαδειακό και Ατρόμητο, αλλά είναι αμφότερα με πέναλτι.
Η αποτελεσματικότητα αυτή συνδυάζεται με τη γενικότερη εικόνα του, η οποία… αδικεί τόσο τον ίδιο, όσο και την ομάδα.
Βέβαια, εδώ μπορεί να ισχυριστεί κάποιος, ότι ο Μορόν ως επιθετικός δεν “τροφοδοτείται” ανάλογα από τους ακραίους επιθετικούς, την ώρα που ο άλλος ποδοσφαιρικός… πυλώνας της ομάδας, ο Μάνου Γκαρθία είναι κι αυτός σε αγωνιστική ύφεση.
Ο Ισπανός μετά από μια εντυπωσιακή εκκίνηση στη σεζόν με τέσσερα εξαιρετικά γκολ και δυο ασίστ, μοιάζει προβλέψιμος από τους αντιπάλους και εγκλωβισμένος (από την αμυντική προσαρμογή πάνω του) στα τελευταία παιχνίδια.
Κατά μία συγκυρία, η αγωνιστική του πτώση ήρθε μετά την εντυπωσιακή του εμφάνιση και τα δυο γκολ που πέτυχε στο Αγρίνιο με τον Παναιτωλικό, όμως το ένα… εξαφανίστηκε από τους Τσιμεντερίδη και Ζαμπαλά.
Δεδομένο λοιπόν, το “στοίχημα” του Μαρίνου Ουζουνίδη να αφυπνίσει αγωνιστικά δυο παίκτες που κάνουν τη διαφορά και μπορούν να σηκώσουν το βάρος της συνολικής προσπάθειας.
