Το αυτονόητο έγινε χθες το απόγευμα στο Αλεξάνδρειο και ορθώς ουδείς πανηγύρισε στον Άρη. Η νίκη επί του Ίκαρου ήταν αυτό που έπρεπε να γίνει. Ο Άρης επιτέλους κέρδισε, επιτέλους έπαιξε υποφερτό μπάσκετ, επιτέλους έβγαλε κάποια πράγματα μέσα στο γήπεδο που αξίζει κανείς να σταθεί.
Ούτε οι 19 πόντοι του Τζέιμς, ούτε οι 19 πόντοι του Ταπούτου είναι τα πρώτα στοιχεία στα οποία πρέπει να σταθεί κάποιος από τον χθεσινό Άρη, γιατί αμφότεροι το έχουν ξανακάνει και θα το ξανακάνουν. Αυτό που είχαν χθες οι κίτρινοι ήταν θέληση, αποφασιστικότητα και καθαρό μυαλό όταν ο Ίκαρος έκανε τη δική του αντεπίθεση. Ποτέ στα προηγούμενα έξι παιχνίδια οι κίτρινοι δεν αντέδρασαν σωστά, όταν κάτι δεν τους βγήκε μέσα στο παρκέ. Χθες το έκαναν. Και όταν το 29-25 το έκαναν 38-25 στο πρώτο μέρος και όταν το 62-53 έγινε πολύ γρήγορα 72-55.
Ο Βαγγέλης Αλεξανδρής και οι συνεργάτες του είδαν την ομάδα τους να παίρνει σκορ από εννιά διαφορετικούς παίκτες (δεν σκόραρε μόνο ο Τσαϊρέλης και ο Βεζένκοφ), δείγμα της πολυφωνίας και της ομαδικότητας, η οποία μετουσιώθηκε μέσα στο παρκέ με 17 ασίστ (από έξι Τζέιμς και Τσαλδάρης).
Ενθαρρυντικό στοιχείο είναι το δεύτερο συνεχόμενο καλό παιχνίδι του Νταν Μαυραειδή. Ήταν θετικότατος στο ματς της περασμένης Τρίτης με τη Νίμπουρκ και ήταν πολύ καλός χθες προσφέροντας και στην άμυνα και στην επίθεση. Τα λάθη που κάνει είναι καθαρά θέμα απειρίας, τα οποία θα μειωθούν με την πάροδο του χρόνου.
Είναι ενθαρρυντικό ότι ο Σαμ Μάλντροου για πρώτη φορά έδειξε πως είναι μέλος αυτής της ομάδας! Αγωνίστηκε 27 λεπτά, ήταν ενεργός, μέσα στις περισσότερες φάσεις, έδωσε μάχες, υπήρχε στο παρκέ! Μακάρι η προσθήκη του Γιώργου Μπόγρη στην φροντ λάιν, να είναι το “κομμάτι” που λείπει για να βγάλει στο γήπεδο κι άλλα πράγματα…
Ο Δημήτρης Τσαλδάρης άφησε πίσω του την κακή εμφάνιση με τη Νίμπουρκ. Ακόμα δεν έχει βρει τον καλό του εαυτό. Είναι ολοφάνερο αυτό και το ξέρει και ο ίδιος. Έχει, όμως, την ποιότητα σαν παίκτης και το ειδικό βάρος να παίρνει επιθέσεις σε κρίσιμα σημεία. Το έκανε και στη Δράμα, το έκανε και χθες, στο ξέσπασμα του Άρη στις αρχές της τέταρτης περιόδου.
Για τα αρνητικά του Άρη μιλούν από μόνοι τους οι 27 πόντοι του Άρον Μπέινς, που έκανε ότι ήθελε την άμυνα του Άρη μέσα στη ρακέτα. Υπάρχουν κι άλλα κομμάτια του παιχνιδιού που μπορεί κανείς να αναφερθεί, όπως το ότι χάνονται πολύ εύκολα οι διαφορές που παίρνει η ομάδα, όμως εν κατακλείδι το ροζ φύλλο μετράει.
Το αυτονόητο έγινε στο Παλέ. Μη το ξεχνάει κανείς. Ούτε ο Άρης έγινε από τη μια μέρα στην άλλη μια “καλοκουρδισμένη” ομάδα. Πρωτάθλημα έχει τώρα από… Δεκέμβριο, αφού την άλλη βδομάδα υπάρχει ρεπό. Καλό αυτό, γιατί έχει να δώσει δύο σερί εκτός έδρας παιχνίδια στο Γιούροκαπ, με Ρουντούπις στη Λιθουανία (την Τρίτη) και με Γκαστέρα Φλέιμς στην Ολλανδία (την επόμενη Τρίτη).
Μετά ακολουθούν παιχνίδια “φωτιά” που ίσως κρίνουν και τους στόχους της φετινής ομάδας. Μετά τον Ολυμπιακό στο Παλέ, οι κίτρινοι πηγαίνουν στην Καβάλα, υποδέχονται τον Ηλυσιακό και κλείνουν την χρονιά στην Πυλαία με τον ΠΑΟΚ…
ΥΓ: Για τα διοικητικά που θα τρέξουν από αύριο θα ασχοληθούμε… σήμερα! Και θα έχουμε πολύ δουλειά…
