Κυκλοφορεί, μέσα στα τόσα, ένα ενδιαφέρον κειμενάκι. Υποθέτω πως είναι από το Facebook, στο οποίο δεν έχω λογαριασμό, αλλά εμένα μου ήρθε μέσω Viber. Γράφτηκε τέτοιες μέρες, πέρυσι, μετά την ανεπανάληπτη τραγωδία της Λαμίας, με τα δύο χαμένα πέναλτι, το ένα στο 16′ και το δεύτερο στην τελευταία φάση των καθυστερήσεων της παράτασης. Καμαρά και Γκάμα οι δράστες, θύματα και θύτες ταυτόχρονα. Σε αυτό, έχει τίτλο “ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΟΓΝΩΜΟΣΥΝΗ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΓΩΝΩΝ ΚΥΠΕΛΛΟΥ ΤΗΣ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΗΣ ΟΜΑΔΟΣ ΤΟΥ ΑΡΕΩΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΝ 50ΕΤΙΑ”.
Συγκεκριμένα, εξιστορούνται όλοι οι αγώνες κυπέλλου με τραγικές καταλήξεις, σε διάφορες φάσεις του θεσμού, από το 1971 μέχρι και εκείνη την στιγμή. Την στιγμή, δηλαδή, που κάποιος, κάπου άρχισε να εξυφαίνει το φετινό σενάριο, όπως εύστοχα ανέφερε από τότε ο δαιμόνιος Λιούι!
Οι προσωπικές μου βιωματικές εμπειρίες, στο γήπεδο δηλαδή, επί τούτου έχουν αρχή περίπου 30 χρόνια πίσω και την αλησμόνητη ρεβάνς με την Κατοβίτσε. Από τον Κωφίδη και τον Ιβάν, έμελλε να βιώσω σχεδόν τα πάντα από όσα πιθανά σενάρια έγιναν πράξη δια ζώσης, ως και την περασμένη Τετάρτη.
Η δύναμη της συνήθειας
Δύναμη της συνήθειας νοείται η επανάληψη πράξεων, σχεδόν μηχανικά, πέρα από αυτές των ζωτικών αναγκών, όπως το να αναπνέει κάποιος παραδείγματος χάριν. Είναι καθημερινές πρακτικές, οι οποίες ξεκινάνε, είτε εσκεμμένα είτε κατά λάθος, αλλά γίνονται επαναλαμβανόμενες σε βάθος χρόνου. Αυτές μπορεί να είναι καλές ή κακές, σε ό,τι αφορά στο αποτέλεσμα της ζωής κάποιου. Ένας ξυπνάει πρωί, τρέχει, προσπαθεί να ζήσει υγιεινά, προσέχει την διατροφή του, διαβάζει κανένα βιβλίο, συνομιλεί, συνυπάρχει, κοιτάζει γύρω του συνανθρώπους, βοηθάει κλπ κλπ
Μπορεί, από την άλλη, να είναι κάτι ανάποδο. Ξενύχτια, ποτά, άστατες ή καθόλου ώρες ξεκούρασης και πολλά ανάλογα. Συνήθως, μοιραία οι επιλογές μας είναι αυτές που μας καθορίζουν. Στα του ποδοσφαιρικού Άρη, τώρα, γίνεται σαφές αν παρακολουθήσει κάποιος το διάγραμμα της πορείας και των αποτελεσμάτων πολλών δεκαετιών πως υπήρξε λάτρης της κακιάς συνήθειας. Αποτέλεσμα παραλείψεων, “λίγων” προσωπικοτήτων, εφησυχασμού μπροστά στον αντίθετο δρόμο του μεγάλου, τότε, αδερφού του μπασκετικού τμήματος; Συνδιασμός αυτών;
Χάθηκε, πλήρως, κάθε έννοια στόχου και τρόπου επίτευξης αυτού. Σποραδικές επιτυχίες, κάπου απ’ τις αρχές των 90’s, αρκετές στην επόμενη δεκαετία, αλλά και τραγωδίες παράλληλα και ενδιάμεσα. Αν ανήκεις στην δεύτερη κατηγορία ανθρώπων, αυτής που έζησαν παράλογα και στα όρια μιας καταστροφικής ζωής δηλαδή, τότε κατανοείς το πόσος κόπος, χρόνος, αποφασιστικότητα, υπομονή και επιμονή απαιτείται για να αλλάξει όλο αυτό. Εγώ, εκεί ανήκω. Έφτασα στα όρια του άλλου κόσμου, προσπαθώ κάμποσα χρόνια, πάνω από 12, για να αντιστρέψω πράγματα, συνήθειες, λογικές, τρόπο ζωής και ακόμα παγιδεύομαι.
Άδειασαν ψυχιατρεία
Είναι μάταιο να επαναλάβουμε γεγονότα που έκαναν πράξη συνθήματα, λες και αυτά βγήκαν για αυτό το σκοπό. “Παράνοια, παράνοια, μαζί σου Αρειανάρα στα ουράνια”! “Τρελογιατρέ, τρελογιατρέ… Θα πάω στον τρελογιατρό, να πάρω το τρελόχαρτο” και άλλα πολλά. Ένα μεγαλοπρεπές “Άρης” ήταν γραμμένο για χρόνια στον τοίχο του ψυχιατρείου της Σταυρούπολης, ακριβώς στην είσοδο, εξάλλου. Το ιδανικό σημείο, για να μας θυμίζει το πριν, προφητικό για το μετά!
“Γέμισαν πούλμαν, άδειασαν ψυχιατρεία”, άλλο ένα σύνθημα. Μου φαίνεται θα επιστρέψω μέσα, κάτι τέτοιες μέρες. Θα βρω πολλά παιδιά, συνοπαδούς της κερκίδας. Θα συζητάμε για κρυμμένα δοκάρια, για το πώς φτάνεις στην πηγή στο 93 αλλά δεν πίνεις νερό στο 96, για πέναλτι στο 83 υπέρ με αριθμητικό μειονέκτημα υπέρ επίσης, αλλά τα μάτια και το αποτέλεσμα να γυρνάνε. Βιβλίο ολόκληρο, τόμος εμπειριών, τρεις ζωές σε μία. Άσπρα μαλλιά στα 25, ίσως. Μπέντζαμιν Μπάτον των κερκίδων. Γέροι με φωνές νέων!
Πάντα μου άρεσε να αυτοσαρκάζομαι, ήταν διέξοδος από τα τριγύρω. Μοιραία το κάνω και με τα της ομάδας. Ίσως, εκεί, μέσα στο “θολό μυαλό, γιατί παίζει ο Άρης”, βρεθεί κανένας λογικός και πει: “Για σταθείτε ρε παιδιά”. Ανοίξτε τα τρελάδικα, να βγει ο κόσμος έξω, να δούμε αν είναι πιο καλά οι μέσα απ’ τους απ’ έξω και ξεφύγει από το κλάμα της μοίρας και προτείνει λύσεις.
Θεωρία και πράξη
Πολυσυζητημένη λέξη, στα μέρη μας, συνήθως Ιούλιο, Αύγουστο ή Γενάρη, Φλεβάρη. Εποχιακή, κακιά, συνήθεια, αλλά λέξη ουσίας. “Στελέχωση”! Τι πάει να πει αυτό στην πράξη; Θα δώσω ένα παράδειγμα, καθώς τα χρόνια που παλεύαμε με την ποδοσφαιρική μας ύπαρξη, μοιραία, κάποιοι επένδυαν στην εξέλιξη του αθλήματος και όχι μόνο στις ενώσεις. Άλλο το ένα, άλλο το άλλο. Σε ένα μεταξύ μας ματς, στην έδρα τους, ο δικός μας άνθρωπος κρατούσε κάμερα, κατέγραφε, σημείωνε και έστελνε δεδομένα στον πάγκο, όντας σε έναν ειδικό χώρο κάπου πάνω από τα επίσημα και για την ίδια δουλειά ο αντίπαλος είχε στη δούλεψή του πέντε (5) ανθρώπους! Αυτό δεν βγαίνει απ’ το κεφάλι μου, παρά το είπε το ίδιο το άτομο, υπάλληλος τότε, της ομάδας μας. Συγκλονιστικά πράγματα και δείγμα του τι κατάφερε ο Άρης βαθμολογικά, το να είναι πάνω από “τους Αθηναίους” και οριακά πάνω και από τον συμπολίτη, για δύο σερί χρονιές, υπό αυτές τις συνθήκες. Παρόλα αυτά, σε βάθος χρόνου, η συνθήκη αυτή θα εξισορροπηθεί υπέρ αυτού που επενδύει. Ο νοών νοείτω.
Ίσως, θα έπρεπε να γίνει μία σφυγμομέτρηση και ακόμα καλύτερα να υπήρχε ένα μηχάνημα/μετρητής αλήθειας, από πάνω μας την ώρα της εκτέλεσης πέναλτι. Όλοι οι Αρειανοί, τόσο στο γήπεδο, όσο και στις οθόνες ανά την Γη, πόσο πίστευαν πως η μπάλα θα μπει στα δίχτυα ή όχι. Να ένα καλό κουίζ. Το έργο χιλοπαιγμένο. Άλλη μία νύχτα. Χίλιες και μία. Βγαλμένη από τα χειρότερα παραμύθια και όχι αυτά, τα ομώνυμα, της ανατολής. Σε κάθε διοργάνωση συνέβη, σχεδόν επαναληπτικά, σχεδόν σαδιστικά. Εμένα μου έφερε στην μνήμη “Γιουνές” άλλον κάτι άλλο. Το έργο το έχω δει. Μην με τρελαίνετε!
Θεωρία είναι η λέξη από μόνη της. Πράξη σημαίνει πληρωμή, επένδυση και οι γνώστες αναλαμβάνουν, για απαραίτητο χρόνο, τα πράγματα. Τεχνικό επιτελείο με πάνω από 7 άτομα. Ίσως και διψήφιος αριθμός, αλλά ας ξεκινήσουμε έστω από πάνω από 4-5. Φυσικά, με την κατάλληλη κατάρτηση και όχι “στρατιώτες της ομάδας”. Τέτοιος είμαι κι εγώ κι εσύ. Ε δεν θα κάτσουμε στον πάγκο. Τρέχουν οι εξελίξεις, το ποδόσφαιρο είναι επιστήμη. Πρόσφατα, σε άλλο παιχνίδι ένας βοηθός ενός προπονητή του υποδεικνύει ανάλυση φάσης σε “ζωντανό χρόνο”, δίπλα σε πάγκο, σε τάμπλετ ειδικά τοποθετημένο σε τρίποδα!
Πράξη σημαίνει επένδυση και στελέχωση τμηματικά ακαδημιών και δημιουργία Β’ ομάδας. Λειτουργία αυτών στα πρότυπα της πρώτης, με εξειδικευμένους προπονητές, με ψυχολόγους, υποστηρικτές, στελέχη που μελετάνε και σπουδάζουν το αντικείμενο. Όχι ακροατές ραδιοφώνων ή της πλάκας αναλυτές, σαν εμένα, για να μην με παρεξηγήσει και κανένας μυστήριος!
Πράξη σημαίνει τμήμα επικοινωνίας, διαφήμισης, μάρκετινγκ με διευθυντή και μπόνους στόχων, σε εποχή που βγαίνουν μεταγραφές από τέτοια έσοδα. Σημαίνει σκάουτινγκ που να οργώνει την Ελλάδα και την Ευρώπη και να έχει λύσεις απ’ τον χειμώνα για το καλοκαίρι ή να έχει μελετηθεί η πιθανότητα “Μαντσίνι” ή και “Μανού”… περαστικά ρε παιχτούρα, σιδερένιος!
Πράξη σημαίνει ελαχιστοποιώ τις πιθανότητες λάθους. Γιατί ξέρω από πριν, έχω μελετήσει, αναλύσει και εξηγήσει πού θα πέσει ο Σαράνοφ και ο Τζολάκης, καθώς κι αυτοί λειτουργούν με ένστικτο και δύναμη συνήθειας και εκπαιδεύω, όχι τζογάρω στην έμπνευση και στο θέλω, συγκεκριμένους παίχτες, με συγκεκριμένες εντολές και συνεχή προπόνηση στο τι θα αντιμετωπίσουν και πώς θα δράσουν. Οι, πολυαναφερόμενες, “προσωπικότητες” γεννιούνται αλλά και χτίζονται μέσα από τέτοιες διαδικασίες.
Αντί επιλόγου
Με βάση τα παραπάνω, είναι θαύμα η πραγματικά καλή απόδοση της ομάδας και η ανωτερότητά της απέναντι σε παίχτες ποιότητας και υψηλού επιπέδου του αντιπάλου, την Τετάρτη. Δεν μπορώ να “σταυρώνω” πρόσωπα για τις επιλογές και τις αποφάσεις της στιγμής, είτε αυτό αφορά τον Τζαμαϊκανό, είτε τον Μαυριτανό και τον Πορτογάλο, πέρσι, τότε που είπα πως θα στραβώσει το στόμα μου, πέφτοντας στον καναπέ και κοιτώντας στο πουθενά!
Είναι, πραγματικά, θαύμα που επιβιώνουμε από τέτοιες καταστάσεις. Μας θαυμάζω ρε μάγκα! Τρέλα, παράνοια, αντοχή! Κατανοώ τους πάντες, στην ηλικία μου, άσχετα αν συμφωνώ ή όχι με τις αντιδράσεις. Φεύγοντας, με τον Στεφ και τον “μάγειρα”, χειροκροτήσαμε. Κάποιος, παραδίπλα, έβριζε. Κατανοητό, απόλυτα και το ένα και το άλλο. Ζητούμενο, να ζούμε το πρώτο. Αυτό είναι στο χέρι όσων λαμβάνουν αποφάσεις.
ΥΓ Πέρασαν χρόνια που υπήρξα μέλος συνδεσμιακού κινήματος. Διακριτικά, ποτέ σε θέσεις μπροστινές. Σέβομαι κάθε σύνδεσμο, παλιότερο ή πιο νέο. Συμφωνώ πολύ με την ανακοίνωση του Super 3 Καστοριάς. Σε όλο το κείμενο και στο ύφος του. Νιώθω πως όφειλα να το πω.
Μόνο Άρης, μια ζωή!
Never give up…
Σάββατο, 28 Ιανουαρίου 2023
“ο Χιούι”
