Κι όμως πέρασαν ακριβώς 12 χρόνια… 4 Ιουλίου του 2004, πραγματοποιήθηκε η μεγαλύτερη ποδοσφαιρική επιτυχία της χώρας μας. Η Εθνική μας κατέκτησε το Euro της Πορτογαλίας!
Με αφορμή την επέτειο αυτού του σπουδαίου κατορθώματος, το a-sports.gr επικοινώνησε με έναν από τους πρωτεργάτες αυτής της αξέχαστης στιγμής για όλους του Έλληνες. Ο λόγος φυσικά για τον άμεσο συνεργάτη του Ότο Ρεχάγκελ, Γιάννη Τοπαλίδη, ο οποίος μας αποκάλυψε πως κατά την διάρκεια των προκριματικών, ο Γερμανός προπονητής έφτασε δύο φορές, μια… ανάσα από τον πάγκο της «επίσημης αγαπημένης», αλλά και ότι στους παίκτες δεν άρεσε αρχικά το προπονητικό κέντρο στο Πόρτο και ήθελαν αλλαγή, μέχρι να καταλάβουν ότι είναι γουρικο!
Παράλληλα, ποντιακής καταγωγής προπονητής, αναφέρθηκε στην κατάκτηση του Ευρωπαϊκού, το πώς πήγε στην Εθνική, τον δικό του ρόλο στην ομάδα, αλλά και πολλά ακόμη σημαντικά θέματα.
-Αρχικά, θα ήθελα να μου μιλήσετε για την τεράστια επιτυχία της Εθνικής μας ομάδας, η οποία επιτεύχθηκε πριν ακριβώς 12 χρόνια…
«Η επιτυχία του 2004 είναι μεγαλύτερη από ότι φαντάζετε ο κόσμος. Ένα απλό παράδειγμα είναι η Ουγγαρία. Έχασε με 4-0 από το Βέλγιο και με το που η αποστολή της επέστρεψε πίσω, περίμενε κόσμος την ομάδα και πανηγύριζαν όλοι μαζί για μια απλή πρόκριση στους «16». Αυτοί που δεν κατέκτησαν το Κύπελλο, πανηγύριζαν σαν τρελοί, ενώ εμείς πήραμε την πρωτιά απέναντι σε ομαδάρες. Το διάστημα που ήμασταν εκεί είχαμε σαν στόχο να μην την πατήσουμε όπως η Εθνική του 1994 στην Αμερική. Θέλαμε απλά μια αξιοπρεπή πορεία. Παιχνίδι με παιχνίδι, ανεβαίναμε όλο και παραπάνω και φτάσαμε εκεί που φτάσαμε. Στην κορυφή της Ευρώπης. Δεν θα το ξεχάσει κανείς μας αυτό, όσα χρόνια και αν περάσουν».
-Δεν ήταν όμως όλα εύκολα στην πορεία σας στο Euro 2004…
«Είχαμε ξεκινήσει άσχημα στα προκριματικά του Euro 2004, χάνοντας από Ισπανία και Ουκρανία. Ήταν ένα δύσκολο ξεκίνημα. Ο Ρεχάγκελ ήθελε να τα παρατήσει λόγω προσβλητικών δημοσιευμάτων από τον Τύπο της χώρας. Εγώ και κάποιοι άλλοι άνθρωποι της ομάδας του μιλήσαμε και τον πείσαμε να παραμείνει. Στην συνέχεια πήραμε τη νίκη με την Αρμενία και είχαμε αρκετό χρόνο να προετοιμαστούμε, με αποτέλεσμα ότι τελικά μείναμε για αρκετούς μήνες αήττητοι. Υπήρξε άλλη μια φορά που ο κόουτς ήθελε να αποχωρήσει από το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα, αλλά ευτυχώς δεν το έκανε και φτάσαμε σε αυτή την τεράστια επιτυχία που θυμόμαστε τώρα, μετά από 12 χρόνια. Ο Ότο Ρεχάγκελ έδωσε στους παίκτες αυτοπεποίθηση. Ήταν δυναμικός και μπορούσε να αντιμετωπίσει δύσκολες καταστάσεις. Μην ξεχνάμε ότι είχαμε κερδίσει μέσα στην Ισπανία και έτσι πήραμε την πρόκριση στα τελικά της διοργάνωσης. Στην συνέχεια πρώτο μέλημα μας ήταν η καλή παρουσία στην Πορτογαλία. Όσο προχωράς θες να πάρεις και το κύπελλο. Έτσι φτάσαμε στην εκπληκτική επιτυχία μας».
-Θέλω να μου πείτε και για τον δικό σας ρόλο σε εκείνη την Εθνική…
«Αν πάρεις μια Εθνική και πηγαίνει στα τελικά, παίρνοντας στο τέλος και το Ευρωπαϊκό κύπελλο, νομίζω ότι είναι επιτυχία. Η Γερμανία είχε προπονητικό τιμ 10 ατόμων. Εμείς με τον Ρεχάγκελ ήμασταν δύο άτομα. Ούτε αναλυτής, ούτε γυμναστής, ούτε προπονητής τερματοφυλάκων. Προσφέραμε πάρα πολύ στην ομάδα».
-Μου είπατε ότι ήσασταν μόνο εσείς και ο Ότο Ρεχάγκελ. Πως βρεθήκατε στην Εθνική;
«Εργαζόμουν στην Χέρτα όταν έμαθα ότι ανέλαβε την εθνική Ελλάδας. Το δικό μου όνειρο, ήταν να πάρω το δίπλωμα προπονητικής και να δουλέψω στην πατρίδα. Ενας συνεργάτης μου στη Χέρτα, μου είπε ότι θα ήμουν ο ιδανικός συνεργάτης του Ρεχάγκελ. Το σκέφτηκα λίγο και τον ρώτησα εάν έχει κάποια επαφή. Μου απάντησε καταφατικά και κατάφερα να στείλω το βιογραφικό μου στον “κολλητό” του Ρεχάγκελ. Δύο ημέρες μετά το 5-1 στη Φινλανδία, πήγαινα να δω εναν αγώνα επόμενου αντιπάλου της Χέρτα. Χτύπησε το τηλέφωνό μου, απάντησα και άκουσα: «Κύριε Τοπαλίδη, εδώ Οτο Ρεχάγκελ». Σάστισα και σκέφτηκα ότι κάποιος από τους φίλους μου, μού κάνει πλάκα. Ευτυχώς δεν τον …έβρισα. Ηταν όντως ο κόουτς και μου ζήτησε να συναντηθούμε σε δύο ημέρες στο Βερολίνο. Πήγα, μιλήσαμε -παρουσία και της συζύγου του- η συζήτηση ήταν πολύ καλή και μου είπε θα σας ενημερώσω. Μετά από πέντε ημέρες με κάλεσε και μου είπε πάμε να παίξουμε με την Αγγλία (σ.σ. το 2-2) και να τα πούμε. Αυτό ήταν. Μέσα μου ήξερα ότι θα συνεργασθούμε. Όπως κι έγινε. Τη συνέχεια την ξέρετε λίγο, πολύ»
-Θέλω να μου πείτε και μια ανάμνηση σας από την Πορτογαλία που δεν έχει αναφερθεί μέχρι σήμερα…
«Ένα πολύ σημαντικό θέμα που θυμάμαι, είναι ότι όταν είχαμε πάει στην Πορτογαλία, στους παίκτες δεν τους άρεσε το προπονητικό κέντρο στο Πόρτο. Ήταν εκνευρισμένοι και κάποιοι ήθελαν να αλλάξουμε και μας έλεγαν να κάνουμε αίτημα για να πάμε σε άλλο γήπεδο για προπόνηση. Εμάς μας άρεσε γιατί ήταν απομωνομενό και δεν υπήρχε κανείς να μας ενοχλήσει. Όσο περνούσε ο καιρός, όχι απλά άρεσε στους ποδοσφαιριστές αλλά έλεγαν ότι μας έφερε και γούρι. Ο Ρεχάγκελ ήταν σίγουρος εξαρχής ότι όλοι θα καταλάβουν το καλό της Εθνικής»
-Πολλοί λένε ότι αν βρισκόταν η Εθνική μας στο Euro 2016, θα μπορούσε να το κατακτήσει με τόσες εκπλήξεις που γίνονται…
«Αν ήταν η τωρινή Εθνική μας ομάδα σε αυτό το Euro, πιστεύω ότι μπορούσε να πάει καλά. Είναι και λίγο περίεργη η διοργάνωση, καθώς και οι τρίτοι περνάγανε. Όταν ήμασταν εμείς στην Πορτογαλία, βγήκαν τρίτοι κάποια από τα μεγάλα φαβορί και πιο συγκεκριμένα η Ιταλία, η Γερμανία και η Ισπανία, μένοντας έξω από τον πρώτο γύρο. Αν περνούσαν οι δυο πρώτοι θα βλέπαμε καλύτερο θέαμα. Το Βέλγιο μου άρεσε πολύ όπως και η Ιταλία που περίμενα να πάει καλύτερα. Η Πορτογαλία δεν έχει κερδίσει ακόμη στα 90 λεπτά και μπορεί να πάει στον τελικό. Αυτό είναι ένα απίστευτο πράγμα. Όλα είναι πιθανά για την κατάκτηση του τίτλου. Φαβορί για μένα είναι η Γαλλία και η Γερμανία που στα ημιτελικά θα παίξουν σε έναν πρόωρο τελικό. Η δική μας ομάδα είχε παίξει με όλα τα φαβορί και πήρε το Ευρωπαϊκό σημειώνοντας σπουδαίες νίκες. Κερδίσαμε δύο φορές την Πορτογαλία και επικρατήσαμε απέναντι σε ομάδες όπως η Γαλλία και η Τσεχία, ενώ αναδειχτήκαμε ισόπαλοι με την Ισπανία. Ήταν τρομερά αποτελέσματα απέναντι σε δυνατούς αντιπάλους παίξαμε με όλα τα φαβορί και αποδείξαμε την αξία μας»
-Πως βλέπετε την τωρινή Εθνική;
«Οι άνθρωποι της Εθνικής πρέπει να σκεφτούν πως θα μπορέσουμε να έχουμε και πάλι μια ομάδα δυνατή. Θα έχουμε δυσκολίες. Ο Νικοπολίδης είναι μέλος της Εθνικής ομάδας και μπορεί να έχει καλύτερη άποψη. Ίσως βλέπει άλλα πράγματα αυτά που είδαμε εμείς που είμαστε έξω από την ομάδα. Εμάς πάντως δεν μας έπεισαν. Το τι λένε πριν και τι γίνεται μετά είναι διαφορετικό. Διάβαζα Αγγλικό Τύπο και οι Βρετανοί έλεγαν ότι πάνε για να πάρουν το Κύπελλο και στην ουσία ξεφτιλίστηκαν κιόλας, έτσι όπως τους απέκλεισε η Ισλανδία».
-Βλέπουμε ότι δεν εκμεταλλευτήκαμε στο ποδόσφαιρο την επιτυχία του 2004, όπως είχαμε κάνει με την κατάκτηση του Ευρωπαϊκού στο μπάσκετ…
«Δεν είναι τυχαίο ότι η Ισλανδία πραγματοποίησε αυτή την πορεία μέχρι τους ‘‘8’’ του Euro 2016. Αυτοί επένδυσαν στο ποδόσφαιρο τους και δεν βγήκαν χαμένοι. Στο προηγούμενο Μουντιάλ είχαν αποκλειστεί στα πλέι οφ από την Κροατία. Για τον πληθυσμό που έχουν, τα πηγαίνουν πολύ καλά. Σκεφτείτε ότι είναι χώρα περίπου 300.000 ανθρώπων. Πρέπει να θυμίσουμε ότι πριν μερικά χρόνια, οι Ελπίδες τους με αυτή την φουρνιά, είχαν αποκλείσει την Γερμανία επικρατώντας με 4-1! Απέδειξαν ότι είχαν επενδύσει στο ποδόσφαιρο. Εμείς δεν βγάζουμε ταλέντα. Η Εθνική Ελπίδων έχει να περάσει σε τελική φάση πάρα πολλά χρόνια. Το ποδόσφαιρο μας δεν είναι καλό. Οι Παναθηναϊκός και ΠΑΟΚ αποκλείστηκαν από την Καμπάλα, ενώ ο Ολυμπιακός από μια Άντερλεχτ που δεν είναι και στην καλύτερη κατάσταση της. Έχουμε απλά κακό ποδόσφαιρο. Μπορεί να κάνουμε και λάθος και κάποια στιγμή να βγουν ταλέντα, αλλά το βλέπω δύσκολο».
-Πιστεύετε ότι η Εθνική μας μπορεί να πάρει κάποια στιγμή το Euro;
«Πρώτα από όλα αυτό που πετύχαμε, δύσκολα θα το ξαναδούμε. Δεν γίνεται να χάνουμε δύο φορές από τα Νησιά Φερόε. Πρέπει να επενδύσουμε στις υποδομές και να βγάλουμε παίκτες. Να κάνουμε αυτό που σε άλλες χώρες έφεραν επιτυχίες. Επένδυσαν στις υποδομές τους και έβγαλαν παίκτες. Μιλάς με κόσμο και σου λέει ότι δεν βλέπει το Ελληνικό πρωτάθλημα. Αυτό είναι το πιο σημαντικό πιστεύω. Αν δεν αλλάξουμε γρήγορα μυαλά, θα λέμε συνεχώς ότι θα βελτιωθούμε του χρόνου και τίποτα δεν θα γίνεται».
-Τέλος, δώδεκα χρόνια μετά τον ανεπανάληπτο θρίαμβο και έξι μετά την αποχώρηση από την Εθνική ομάδα, τι κάνει σήμερα ο Γιάννης Τοπαλίδης;
«Ήμουν τεχνικός διευθυντής και αργότερα έγινα προπονητής στο Ιράν, όπου βρισκόμουν τον τελευταίο χρόνο. Οι άνθρωποι της ομάδας θέλουν να ξαναπάω, αλλά υπάρχουν πολλά προβλήματα εκεί και δεν ξέρω τι θα κάνω. Έχουμε και ένα προσωπικό πρόβλημα και πρέπει να μεταβώ άμεσα στην Γερμανία. Δεν ξέρω που θα συνεχίσω την καριέρα μου, αλλά δεν θα σταματήσω την προπονητική».
Πηγή: a-sports.gr
