Ο Δημήτρης Γουλιέλμος αναφέρθηκε στο πότε ξεκίνησε τις επαφές με την οικογένεια Λάσκαρη, τα χρέη, αλλά και το πλάνο εξυγίανσης.
Όπως είπε χαρακτηριστικά:
«Δεν συζητούσα από Νοέμβριο-Δεκέμβριο. Τότε ξεκίνησα να ασχολούμαι. Το να μπαίνεις και να αναλαμβάνεις προβλήματα, ήξερα ότι δεν πας μία μέρα του χτυπάς την πόρτα και του ζητάς μετοχές. Η διαδικασία ξεκίνησε, αλλά όχι οι συζητήσεις. Όταν βρέθηκε με την οικογένεια Λάσκαρη, ήταν τόσο ο Νίκος Λάσκαρης, όσο και η σύζυγός της. Η αντιμετώπιση που είχαν στον Άρη, ήταν η αντιμετώπιση για την ομάδα τους. Ξόδεψαν ένα κομμάτι της ζωής τους. Όταν η ΚΑΕ φτιάξει την ιστορία της, στις πλακέτες θα μπουν και τα ονόματά τους, ήταν ιδιοκτήτες τους.
Όταν ήταν να μπουν στον Άρη, γλίτωσαν τον Άρη από το 99, όπως μου είχε πει ο κ. Λευτέρης Αρβανίτης. Είχα μιλήσει τότε μαζί του. Και ζήσαμε όλοι μία καλή χρονιά. Έβλεπα τα ματς τότε.
Ακούγεται παράξενο το 5 εκατ. ευρώ; Εγώ είμαι ο μόνος αρμόδιος. 4.300.000 συν 700.000 που λογιστικοποιούνται τώρα. Συν κάποια χρήματα που έπρεπε τότε να πληρώσουμε. Ελάχιστα χρέη δεν μου είχαν αναφερθεί.
Το πλάνο της εξυγίανσης, είναι πολύ απλό. Ξοδεύουμε ότι βγάζουμε την κάθε χρονιά. Δεν έχουμε δεν ξοδεύουμε. Αδυνατώ να αντιληφθώ, πως τόσες άλλες ομάδες, ξοδεύουν το 1/3 του Άρη και τελείωσαν πάνω από τον Άρη. Αδυνατώ να το αντιληφθώ. Θα επιβάλλω ότι ο τρόπος διοίκησης θα είναι αυτός. Οικονομία, οικονομία και οικονομία. Χρήματα που δεν έχω δεν δεσμεύομαι ότι θα ξοδέψω, γιατί δεν θα μπορώ να τα πληρώσω. Δεν φτάνουν τα όνειρά μου στην ομάδα; Δεν πειράζει. Πρέπει να καταλάβουμε όλοι που είμαστε. Στα παλιά χρέη, τα κουρεύουμε, τα διακανονίζουμε, έτσι ώστε με 500.000 ευρώ, εγώ και όσοι με στηρίζουν, να τα εξυπηρετήσουμε. Πάνω από τόσα δεν μπορούμε να δώσουμε γιατί δεν έχουμε».
Για το τι συνάντησε όταν ανέλαβε την ΚΑΕ:
«Αρχικά θέλω να πω ότι η διαδικασία μεταβίβασης των μετοχών δεν ήταν τόσο γρήγορη, όσο φαντάζεστε. Ήταν μία διαδικασία όχι και τόσο απλή. Η σκέψη ξεκίνησε τον Νοέμβριο του 2017. Ο προβληματισμός τότε ξεκίνησε. Συνεπώς ήταν μία διαδικασία, πραγματικά μία υπογραφή, γιατί είχαν συμφωνηθεί τα πάντα. Έγιναν όμως συζητήσεις, διαπραγματεύσεις, υπήρχαν δύο ακόμα προτάσεις που η οικογένεια Λάσκαρη δεν θα τις έκανε δεκτές. Κάναμε τους συμβιβασμούς μας σε αυτό το επίπεδο.
Άρα δεν ήταν ούτε απλή απόφαση, να αναλάβει τα 5 εκατ. ευρώ, γιατί έγινε χωρις να μπούμε με ορκωτούς κτλ. Είχαν υπολογιστεί περίπου 3.5 εκ, τα υπόλοιπα λογιστικοποιήθηκαν στην πορεία, ούτε καν τα χρήματα που απέμειναν τότε για το αγωνιστικό δεν είχαν υπολογιστεί. Θα μπορούσαν να ήταν… 15 εκατ. ευρώ, αλλά ευτυχώς δεν ήταν. Χρειάζεται πολύ γερό στομάχι, να μπαίνει κανείς σε μία εταιρία που χρωστάει χρήματα, κόσμο απογοητευμένο, επίσχεση εργασίας, τα γραφεία κλειστά και κλειδωμένα. Εννοώ να έχεις λεφτά και να μην μπορείς να πληρώσεις γιατί λογαριασμοί ήταν κλειδωμένοι. Παίκτες σε απόγνωση, γιατι κι αυτοί άνθρωποι είναι κι έχουν έξοδα.
Να μην υπάρχει εμπορικό, να μην υπάρχει μάρκετινγκ, σόσιαλ μίντια. Δεν λέω κάτι για τους όσους ήταν παλιά. Ήταν απλήρωτοι κι έφυγαν. Εγώ ερχομαι από ένα κόσμο που δεν χρωστάω τίποτα σε κανέναν. Στη δική μου τη ζωή όλα είναι ξεκάθαρα. Μπήκα σε έναν άλλο κόσμο. Όλοι μου συμπεριφέρθηκαν με απόλυτο σεβασμό. Δεν δώσαμε στην οικογένειά μου ποτέ αφορμές στη ζωή μας. Άρχισα να αντιμετωπίζομαι ως ένας άνθρωπος που δεν έπρεπε α μου μιλάνε στο τηλέφωνο, γιατί η ομάδα θα έπεφτε κι ότι δεν θα πετύχαινα. Να αρνείται κόσμος να μου μιλήσει στο τηλέφωνο, που υπό άλλες συνθήκες θα χαιρόταν. Υπομονή, πίστη, αρχές, αξίες και ένας δρόμος. Ο δρόμος του ότι θα πετύχεις! Και φτάσαμε εδώ που είμαστε σήμερα που δεν έχει καμία σχέση με το πριν, αλλά έχουμε ακόμα πολύ μπροστά μας».
