Με την συμπλήρωση της 10ης αγωνιστικής, το 1/3 δηλαδή του πρωταθλήματος, διαμορφώνεται συνήθως μια αντικειμενική εικόνα αναφορικά με τις ισορροπίες, την ποιότητα και το προφίλ των ομάδων στον κατά τα άλλα συνεταιρισμό που ονομάζεται Σούπερ Λίγκ!
Οι τάσεις που έχουν διαμορφωθεί είναι ορατές δια γυμνού οφθαλμού. Δεν είναι απαραίτητο να είναι κανείς μυημένος στα του επαγγελματικού ποδοσφαίρου και να γνωρίζει το παρασκήνιο για να αντιληφθεί τι πραγματικά «παίζεται».
Δεν είναι της ώρας να αναφερθούμε στα νέα φυντάνια της ελληνικής διαιτησίας, αυτούς που θέλουν το ελληνικό ποδόσφαιρο δέσμιο των συμφερόντων και της λογικής «ο ισχυρός αποφασίζει».
Συγχρόνως, ο φαρισαϊσμός των εμπλεκομένων δεν αφήνει περιθώρια στο άθλημα να αναπνεύσει. Για τον λόγο αυτό η χώρα μας έχει ένα από τα λιγότερο ανταγωνιστικά πρωταθλήματα στην Ευρώπη, δίχως κανένα κύρος ή ενδιαφέρον απο τους υπόλοιπους.
Μέσα σ’ αυτό το περιβάλλον, η φετινή συγκυρία αναγκάζει τον Άρη να αλλάξει πλεύση στον τρόπο διοίκησης της ΠΑΕ. Οι άνθρωποί του είναι υποχρεωμένοι να αναζητήσουν εναλλακτικούς τρόπους επιβίωσης σε όλα τα μέτωπα. Οικονομικά, διοικητικά, αγωνιστικά.
Φυσικά, δεν καίγεται κανενός το καρφί για τις δυσκολίες που έχει να αντιμετωπίσει. Άλλωστε, επικρατεί η άποψη ότι «μόνοι τους έφεραν την ομάδα σ’ αυτό το σημείο με την κακοδιαχείριση των τελευταίων χρόνων» (λογικό μέχρι ενός σημείου).
Αυτό που πρέπει να γίνει ωστόσο αντιληπτό, είναι η προσπάθεια που καταβάλλεται από μια ομάδα με λαϊκό έρεισμα όπως ο Άρης και δίνει λύσεις στο επι σειρά ετών πρόβλημα της λειψανδρίας ταλέντων.
Όταν η ομάδα αποτελούνταν από 10 ξένους στο βασικό σχήμα, είχαν όλοι μια …καλή κουβέντα να πουν για τον σύλλογο. Τώρα, με την αποστολή να αποτελείται μόνο από Έλληνες δεν τίθεται κανένα ζήτημα!
Υπάρχουν και χειρότερα. Κανένας σεβασμός στους θεσμούς και στα πρόσωπα. Έστω σ’ αυτούς τους ταλαντούχους πιτσιρικάδες που αποτελούν το νέο αίμα του ελληνικού ποδοσφαίρου. Η απάντηση είναι απλή. Δεν τους νοιάζει το ποδόσφαιρο. Δεν τους ενδιαφέρει τίποτα εκτός από την επιρροή που μπορούν να ασκήσουν στο χώρο τους.
Την ίδια ώρα η υπόθεση υπαγωγής στο άρθρο 99 περνάει δια πυρός και σιδήρου. Ο Άρης γίνεται λιγότερο δημοφιλής στη κοινή γνώμη αφού επιλέχτηκε αυτή η οδός, άσχετα αν είναι η μόνη ελπίδα σωτηρίας.
Το τελευταίο διάστημα έχουν πληθύνει οι απόψεις (σχετικών και ασχέτων) για τη νομιμότητα αυτού του εγχειρήματος. Δεν μπορούν να αντιληφθούν πως με την υπάρχουσα οικονομική κατάσταση στη χώρα μας, δεν υπάρχει άλλη διέξοδος. Για όσους μελετήσουν το σκεπτικό των νομικών της ΠΑΕ σχετικά με το 99 αυτό θα καταλάβουν.
Ο μόνος δρόμος για την εξυγίανση του Άρη, αλλά και για την αποπληρωμή του μεγαλύτερου μέρους των υποχρεώσεων είναι αυτός. Σε αντίθετη περίπτωση το κακό είναι διπλό. Και για τους πιστωτές και για τον σύλλογο.
