Εγκατάλειψη. Αδιαφορία. Απαξίωση. Ο μπασκετικός Άρης τα βιώνει όλα αυτά, όχι τώρα, εδώ και χρόνια, από τότε που έκοβε 600 εισιτήρια σε παιχνίδι Top16 της Ευρωλίγκας με την Ταού. Απλά τώρα το… παγόβουνο βγήκε στην επιφάνεια. Δεν φαίνεται ακόμα πολύ. Μόνο σε όσους είναι λίγο πιο κοντά στην ομάδα.
Αυτοί που είναι πάνω στο παγόβουνο είναι ο Γιάννης Δαμιανίδης, ο Τάκης Γεωργούλης, ο Θόδωρος Κουρόγλου, ο Λευτέρης Αρβανίτης. Εσχάτως και ο Βαγγέλης Αλεξανδρής που ανέλαβε την τεχνική ηγεσία της ομάδας και προσπαθεί να κάνει περισσότερα από μια προπόνηση. Για τους υπόλοιπους, θα φανεί μέσα στη χρονιά, όταν θα προσπαθεί η ομάδα να εκπληρώσει στόχους διαφορετικούς από αυτούς που έχουν όλοι συνηθίσει, αλλά όλοι ευθύνονται, άλλοι λιγότερο, άλλοι περισσότερο.
Εκτός των προαναφερθέντων ουδείς άλλος μοιάζει να ενδιαφέρεται για το μέλλον του μπασκετικού Άρη. Εξαιρείται φυσικά ο πρώην πρόεδρος της ΚΑΕ, Θανάσης Τζεβελέκης, που και να μην ασχοληθεί ξανά με την ομάδα (αν και θα ασχοληθεί), τουλάχιστον έβαλε το χέρι στην τσέπη και πλήρωσε πάνω από 300.000 ευρώ για την προκαταβολή της εφορίας (350.000 ευρώ συνολικά), ώστε η οφειλή να μπει σε ρύθμιση. Τα πράγματα είναι πολύ απλά. Μέτοχοι της ΚΑΕ είναι τα μέλη της ΓΕΝΕΣΙΣ (60%), ο Τζεβελέκης (20%) και ο Παπαπέτρου (10%). Σε αυτούς ανήκει η ΚΑΕ Άρης, καλώς ή κακώς. Οι μετοχές δεν έχουν μεταβιβαστεί σε κανέναν, δεν έχουν πουληθεί σε κανέναν. Ανήκουν σε αυτά τα πρόσωπα, που είναι όλοι τους Αρειανοί, που όλοι τους έχουν βάλει λεφτά από την τσέπη τους και δεν έχουν ζητήσει φράγκο πίσω και κράτησαν την ομάδα στην πιο δύσκολη στιγμή της, όταν έπρεπε να χτιστεί και πάλι από την αρχή.
Είναι όμως οι μέτοχοι και αυτοί πρέπει να αποφασίσουν για τη μοίρα του τμήματος. Θέλουν, δεν θέλουν αυτή είναι η πραγματικότητα. Ανεξάρτητα αν όταν έφυγαν, δεν άφησαν χρέη στην ΚΑΕ – η αναφορά γίνεται για τα μέλη της ΓΕΝΕΣΙΣ – έχουν ακόμα υποχρεώσεις, τουλάχιστον σε ηθικό επίπεδο, γιατί αυτοί είναι οι ιδιοκτήτες της εταιρείας. Δεν μπορεί ένα διοικητικό συμβούλιο που δεν έχει την στήριξη κανενός να λάβει αποφάσεις στρατηγικής σημασίας. Αυτές είναι αποφάσεις των μετόχων.
Τα χρέη του Άρη είναι διαχειρίσιμα, είχε πει ο Τζεβελέκης το καλοκαίρι και μαζί του συμφώνησε και ο Δαμιανίδης. Η οφειλή της εφορίας έγινε απόλυτα διαχειρίσιμη. Οι οφειλές προς τρίτους δεν είναι ποσό που τρομάζει. Είναι μεγάλο, αλλά δεν τρομάζει τον Άρη που θα έχει όλους αυτούς τους ανθρώπους συσπειρωμένους γύρω από την ομάδα. Τον Δαμιανίδη, τον Γεωργούλη, τον Κουρόγλου, σαν διοικητικό συμβούλιο που διαχειρίζεται έσοδα ναι, μπορεί και να τους τρομάζει και είναι λογικό. Αυτοί όμως δεν βρέθηκαν εκεί, γιατί το ήθελαν. Βρέθηκαν εκεί γιατί τους ζητήθηκε.
Η ΣΑΡΙΣΑ θα πρέπει να αποφασίσει άμεσα τον ρόλο της στην ΚΑΕ. Όπως ανέφερε στην ανακοίνωσή της στις 21 Ιουλίου “συστάθηκε επισήμως το Νοέμβριο του 2009 από 18 μέλη της Αρειανής οικογένειας και σήμερα αριθμεί 25. Μέχρι και σήμερα ο πρωταρχικός σκοπός της εταιρίας παραμένει η επικουρική, οικονομική στήριξη της ΚΑΕ Άρης. Επίπροσθέτως στόχοι της εταιρίας είναι η δημιουργία δεξαμενής νέων παραγόντων και η προσέλκυση χορηγών μέσω γνωριμιών των μελών”. Αν αυτό συμβαίνει από τις 21 Ιουλίου και μετά, να με συγχωρήσουν τα μέλη της αλλά δεν φαίνεται.
Αν ο Γιάννης Δαμιανίδης είναι για ορισμένα μέλη της ΣΑΡΙΣΑ το πρόβλημα του Άρη με την κακοδιαχείριση που έκανε και οδήγησε την ομάδα σε οφειλές, ας βγει να το πει ξεκάθαρα η ΣΑΡΙΣΑ. Αν ο Γιάννης Δαμιανίδης είναι το πρόβλημα για ορισμένα μέλη της ΓΕΝΕΣΙΣ, ας βγουν να το πουν. Το να “τιμωρείται” ο Δαμιανίδης και να μη στηρίζεται μια διοίκηση, που απλά διαχειρίζεται έσοδα, από τους ίδιους τους μετόχους και την εταιρεία που είχε στόχο να πάρει μετοχές, είναι τουλάχιστον ανόητο. Αν δεν μιλήσει ο καθένας με την αλήθεια που έχει μέσα του, δεν θα υπάρξει προκοπή. Και στο τέλος δεν θα είναι χαμένος ούτε ο Δαμιανίδης, ούτε ο Τζεβελέκης, ούτε κάποιος από τη ΓΕΝΕΣΙΣ, ούτε κάποιος από την ΣΑΡΙΣΑ, αλλά το τμήμα που έχει δώσει στον σύλλογο 21 τίτλους.
