Νικητής του έκτου Masters στην καριέρα του, ο Νόβακ Τζόκοβιτς, τόνισε ότι παρά την θέση του (σ.σ. Νο 5) στην κατάταξη της ATP, θεωρεί ακόμη τον εαυτό του «ως τον καλύτερο».
Ο Σέρβος τενίστας, μπήκε στο τουρνουά που ολοκληρώθηκε στο Τορίνο με την συμμετοχή των οκτώ κορυφαίων της χρονιάς, από την 8η θέση της παγκόσμιας κατάταξης, αλλά με την επικράτηση του, ανέβηκε στο Νο 5 του κόσμου.
Ερωτηθείς εάν είναι ο καλύτερος παίκτης στον κόσμο, ο «Νόλε», απάντησε με νόημα: «Όχι, είμαι 5ος. Αυτήν την εβδομάδα, μάλλον ήμουν. Αλλά είναι η κατάταξη που λέει ποιος είχε την καλύτερη σεζόν, και ο Αλκαράθ είναι επικεφαλής. Ωστόσο, βαθιά μέσα μου, πάντα βλέπω τον εαυτό μου ως τον καλύτερο παίκτη στον κόσμο. Αυτή είναι η νοοτροπία μου. Όποιος κι εάν είναι στην άλλη άκρη του φιλέ, σε όποια επιφάνεια, σε όποια εποχή, είναι πάντα το ίδιο. Οι φιλοδοξίες μου είναι όσο το δυνατόν υψηλότερες. Έτσι έφθασα, εδώ που έφθασα. Είμαι σήμερα, στα 35 μου, κρατώντας στα χέρια μου ένα από τα βασικά τρόπαια του αθλήματός μας. Έχω κίνητρο, νιώθω καλά στο σώμα μου, φροντίζω τον εαυτό μου. Και όσο έχω αυτήν την φλόγα μέσα μου, θα κάνω τα πάντα για να παλεύω απέναντι στους νέους για να κατακτήσω τα μεγαλύτερα τρόπαια».
Αναφερόμενος στο πιό σημαντικό από τα έξι Masters, που έχει κατακτήσει, ο θρύλος του παγκοσμίου τένις, σχολίασε: «Έχει περάσει πολύς καιρός από το πέμπτο… Επτά χρόνια (σ.σ. το 2015). Δεν είμαι σίγουρος ότι θυμάμαι ποιό ήταν το πιο δύσκολο. Κάθε τίτλος είναι μοναδικός και ξεχωριστός με τον δικό του τρόπο. Ο πρώτος τίτλος, το 2008 κόντρα στον Νταβιντένκο στην Σανγκάη. Ο πρώτος είναι πάντα ο πιο ιδιαίτερος. Οπότε θα επιλέξω αυτόν».
Στην συνέχεια, ο Τζόκοβιτς έκανε έναν σύντομο απολογισμό: «Υπέφερα κόντρα στον Μεντβέντεφ. Ήταν χωρίς αμφιβολία ο πιο δύσκολος, σωματικά, αγώνας της εβδομάδας. Προσπάθησα να συνέλθω και να είμαι πραγματικά έτοιμος να παίξω τον ημιτελικό σε λιγότερο από 24 ώρες. Αλλά τι να πω; Έχω μια εξαιρετική φυσική κατάσταση, μια εξαιρετική ομάδα. Έχω τις ρουτίνες αποθεραπείας μου, που λειτουργούν πολύ καλά. Το πιο σημαντικό είναι τι λέμε ο ένας στον άλλο. Τα όρια, τις περισσότερες φορές, υπάρχουν μόνο στο μυαλό. Είναι μια εσωτερική μάχη με τον εαυτό σου, ενάντια σε μια μικρή φωνή που λέει «δεν αντέχεις άλλο, είσαι πολύ κουρασμένος». Πρέπει να καλλιεργήσεις την μικρή θετική φωνή, ώστε να γίνει πιο δυνατή από την αρνητική. Είναι τόσο απλό, αλλά είναι πιο εύκολο όταν γίνεται. Είναι στην καρδιά, στο μυαλό. Αυτό που με οδηγεί, είναι πως παραμένω πεινασμένος για νίκες, το πάθος μου για το τένις. Δεν έχω πρόβλημα να το πω: Έχω τους μεγαλύτερους στόχους, θέλω να είμαι ο καλύτερος, εγώ Θέλω να κερδίζω κάθε τουρνουά. Δεν νομίζω ότι είναι έλλειψη ταπεινότητας. Νομίζω ότι είναι σημαντικό να σέβεσαι τους πάντες, αλλά πρέπει να έχεις αυτοπεποίθηση. Και δεν βλέπω τίποτε κακό σε αυτό».
