Το απευκταίο σενάριο δυστυχώς ολοκληρώθηκε. Ο Άρης έφυγε με άδεια χέρια από το Πανθεσσαλικό με τα 54 χρόνια χωρίς τίτλο να είναι πολλά. Πάρα πολλά…
Οι κιτρινόμαυροι κατέβηκαν για να παίξουν -σύμφωνα με τα λεγόμενα τους- για την ιστορία, τον κόσμο, τη φανέλα, για αυτούς που έφυγαν και για 1914 ακόμη λόγους. Κάτι τέτοιο που στον αγωνιστικό χώρο πάντως δεν επιβεβαιώθηκε.
Ο Παναθηναϊκός από την άλλη, γνωρίζοντας καλά το παρασκήνιο, πήγε στον τελικό με την πλάτη στον τοίχο, καθώς βρέθηκε εκτός όλων του των στόχων και παίζοντας με ξεκάθαρο οικονομικό κίνητρο, αυτό του ευρωπαϊκού εισιτηρίου. Και όπου υπάρχει χρήμα όλα τα άλλα μπαίνουν στην άκρη.
Και πήγε το έργο εκεί που ήθελε. Απαίτησε τελικό χωρίς κόσμο θέτοντας ως εναλλακτική την δεύτερη έδρα του, το ΟΑΚΑ, έκανε… έργα έξω από το Πανθεσσαλικό ζητώντας έλεγχο ακόμη και της προέδρου του Άρη και φυσικά ο εξωγηπεδικός του μηχανισμός αποθέωνε τη Γαλλίδα Φραπάρ πριν ακόμη μπει να σφυρίξει το παιχνίδι.
Λίγα λόγια για το αγωνιστικό…
Άπαντες περίμεναν να δουν έναν Άρη να μπει με το… μαχαίρι στα δόντια. Αντιθέτως οι παίκτες του Άκη Μάντζιου είχαν ξεκάθαρο αμυντικό προσανατολισμό και ότι βγει. Ίσως περίμεναν το μία φάση ένα γκολ. Ίσως και όχι. Αν και ήταν στημένοι εξαιρετικά στην άμυνα, από τη μέση και μπροστά το απόλυτο τίποτα. Το άγχος τους έβγαινε στον αγωνιστικό χώρο όταν είχαν τη μπάλα στα πόδια.
Η Γαλλίδα διαιτητής έδειξε από την αρχή της προθέσεις της, προσθέτοντας έξτρα εκνευρισμό τόσο στους παίκτες όσο και στον πάγκο του Άρη.
Εν τάχει και αφού όλοι έχουμε δει το ματς με την αποβολή του Νταρίντα (και του Ζουλ που κάνει απερίσκεπτη ενέργεια), τις κίτρινες που δεν δόθηκαν στον Παναθηναϊκό, το ξεκάθαρο χέρι στο 91′ και πολλά άλλα, η Φραράπ, ήρθε, εκτέλεσε τις εντολές που είχε και απήλθε χωρίς συναισθηματισμούς.
Το θέμα είναι η επόμενη ημέρα…
Τα όνειρά μας, δεν πήραν εκδίκηση. Ο Άρης έφυγε από το Πανθεσσαλικό όχι απλά χωρίς τίτλο αλλά και λαβωμένος.
Πληγωμένος βαθιά, καθώς όλος ο οργανισμός περίμενε αυτόν τον τίτλο. Ο κόσμος παραμέρισε αντιθέσεις και διαφωνίες, έκανε τα… στραβά μάτια σε κακά αποτελέσματα και άσχημες βραδιές περιμένοντας το κύπελλο.
Ο κόσμος που στήριζε, στηρίζει και θα στηρίζει την ομάδα είναι μουδιασμένος. Θα περάσει αρκετός καιρός ώσπου να συνέλθει…
Ο Άρης έμεινε χωρίς το Κύπελλο, αλλά και χωρίς το ευρωπαϊκό εισιτήριο μετά από 5 σερί χρονιές. Με ότι αυτό συνεπάγεται για τον αγωνιστικό σχεδιασμό της νέας χρονιάς, αλλά και τις πωλήσεις και μεταγραφές που έρχονται.
Οι ευθύνες είναι πολλές και είναι ξεκάθαρες, αλλά αυτό είναι ένα θέμα που θα πρέπει να ανοίξει εν καιρώ. Με κρύο αίμα και αφού οι αντιδράσεις από την πιο αποτυχημένη χρονιά των τελευταίων ετών κοπάσουν.
