Ο παλαίμαχος παίκτης του Άρη Χρήστος Ταπούτος, ο οποίος ανακοίνωσε ότι σταματάει το μπάσκετ, μίλησε στα ερτζιανά της Θεσσαλονίκης.
Stoiximan.gr: Θα επιστρέψει ως πρώτος ο Άρης στη Superleague;
Αναλυτικά όσα είπε στο Yellow Radio 92.8:
Για το ότι αποσύρεται από το μπασκετ:
Την απόφαση την έχω πάρει εδώ και καιρό, το έδειχναν τα σημάδια, δεν το ήθελα αλλά αναγκάστηκα να σταματήσω, μπήκα στη διαδικασία εδώ και αρκετό καιρό να συντάξω ένα κείμενο και ήθελα να αποτυπώσω αυτό που νιώθω μέσα μου.
Για το ιατρικό λάθος που έγινε στο χέρι του:
Είναι λίγο λεπτό και στενάχωρο το θέμα, δεν θέλω να τοποθετηθώ πάνω σε αυτό.
Μετά τα 30 αρχίζεις και σκέφτεσαι το πότε θα τελειώσω την καριέρα μου και πως, αν και ένιωθα πολύ καλά για να συνεχίσω, αλλά δυστυχώς ο μεγάλος από πάνω είχε άλλα σχέδια για εμένα και δεν μπορούμε να πούμε γιατί έγινε απλά έγινε.
Έκλεισε ένας μεγάλος κύκλος και θα ανοίξει ένας καινούριος για εμένα.
Δεν είναι η καριέρα που ήθελα που μπορούσα, αλλά σίγουρα είναι μια καριέρα με πολλά χρόνια πολλές ομάδες, πολλές επιτυχίες, πολλά συναισθήματα, θεωρώ τον εαυτό μου ευλογημένο και τυχερό και μακάρι όλα τα παιδιά να μπορέσουν κάποια στιγμή να έχουν στα ματιά τους εικόνες όπως έχω εγώ αυτή τη στιγμή.
Για το πως ξεκίνησε να ασχολείται με το μπάσκετ:
Το 1992 ξεκίνησα από τον Αχιλλέα Τριανδρίας, την μπάλα την είχα από πάρα πολύ μικρός στα χέρια μου και το πιστεύω ότι ο θεός με έκανε γι’ αυτό και το κατάλαβα νωρίς και εγώ και οι δικοί μου. Ήθελα να παίξω από μικρός μπάσκετ, αλλά σαν παιδί επειδή ήμουν ψηλός αρκετά από τα υπόλοιπα παιδιά, η μαμά μου δεν ήθελε γιατί φοβόταν πόσο θα ψηλώσω ακόμη.
Το μικρόβιο το έχω εκ γενετής και άρχισα να πηγαίνω από πολύ μικρός στον Άρη.
Αν είχε σκεφτεί αυτό το ταξίδι στην καριέρα του:
Όταν συνειδητοποίησα ότι τελικά ότι ίσως και να το έχω, το ονειρευόμουν, δεν μπορούσα να φανταστώ ότι θα γίνουν όλα αυτά, αλλά ξυπνούσα και κοιμόμουν με αυτό το όνειρο και όσο προσπαθούσα τόσο γινόταν πραγματικότητα.
Είμαι αθλητής ο οποίος ο θεός του έδωσε μεγάλο ταλέντο και δεν το αξιοποίησα όσο ήθελα, δούλεψα μικρός και άρχισα να βλέπω ότι ξεχωρίζω και μικρός όταν είδα ότι ξεχωρίζω έκατσα, θα μπορούσα να το διαχειριστώ τελείως διαφορετικά, αλλά και πάλι έκανα ότι έκανα και δεν θέλω να γυρνάω πίσω και να σκέφτομαι αν αυτό το είχα κάνει έτσι και εκείνο αλλιώς.
Τι θα έπαιρνες μαζί σου και δεν θα αποχωριζόσουν από την καριέρα σου:
Μια μπάλα μπάσκετ και μια φανέλα του Άρη.
Για το αν μετάνιωσε για κάτι:
Πολλά πράγματα και θα μπορούσα να διαχειριστώ πολλά άλλα διαφορετικά στην καριέρα μου, αλλά δεν εξαρτάται από τον ίδιο τον αθλητή μόνο, παίζουν πολλά ρόλο, οι γύρω του οι τραυματισμοί, όλοι, εγώ σαν Χρήστος αν μπορούσα να άλλαζα κάτι θα ήταν να αξιοποιήσω καλυτέρα το ταλέντο μου.
Για την σύζυγο του:
Η αλήθεια είναι ότι με ανέχεται πολλά χρόνια και με τις περιέργειες που έχω.
Για τον Άρη:
Βίωσα μια παρόμοια κατάσταση με αυτήν που υπάρχει τώρα, ίσως λίγο καλύτερα να ήταν, αλλά είναι κουραστικό για όλους κάθε δύο με τρία χρόνια να έχουμε τα ίδια και τα ίδια, πρέπει να βρεθεί μια λύση.
Αυτός ο σύλλογος θεωρώ ότι είναι σαν καταραμένος, δεν ξέρω πρέπει να μπει ένα οριστικό τέλος, δεν γίνεται να συνεχίσει έτσι. Δεν ξέρω τι μπορεί να σκέφτεται ο κύριος Λάσκαρης, εγώ ποτέ δεν πίστεψα ότι είχε κακό σκοπό, θεωρώ ότι δεν του βγήκε.
Ένα μήνυμα στον κόσμο του Άρη:
Δυο απλές λέξεις που θεωρώ ότι τα λένε όλα, υπομονή και στήριξη, δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι άλλο, μόνο υπομονή και στήριξη, γιατί δεν γίνεται να γυρίσουμε την πλάτη μας σε αυτήν την ομάδα δεν είναι οι παίκτες δεν είναι οι προπονητές είναι ο Άρης.
