Το σενάριο γνωστό, χιλιοπαιγμένο. Ένα ριμέικ, μία ταινία σε επανάληψη. Σκηνοθέτης, σεναριογράφος, ηθοποιοί, κομπάρσοι. Ίδια πρόσωπα. Αργά το βράδυ της Κυριακής, μετά από μια κουβέντα με τον Ντιούι, συνειδητοποίησα το μάταιο του να περιμένω διαφορετικό τέλος, σε έργο που βλέπω ξανά και ξανά. “Η ασπρόμαυρη ασυλία και η κιτρινόμαυρη αφέλεια”, συνοψίζουν σε μία φράση τα όσα συνέβησαν στην Τούμπα.
Δεμέστιχα
Οι νεότεροι, λάτρεις των ταβερνείων, γνωρίζουν τις μάρκες κρασιών της εποχής. Αυτές ξέρουν, αυτές εμπιστεύονται. Πιθανότατα, λόγω λήξης σύμβασης με την γνωστή ρετσίνα, που ενίοτε καρφώνονταν στο κόρνερ, είδαμε καραφάκι να βρίσκει τον επόπτη. Η παλιά ρετσίνα των 80’s, η Δεμέστιχα, ήταν σε ένα μεγάλο μπουκάλι. Χαρακτηριστικό. Πιστεύω πως, σε μία εικόνα από τα προσεχώς, θα βρει κάποιον. Επόπτη; Διαιτητή; Παίχτη; Ball boy; Ούτε γάτα ούτε ζημιά. Λευτεριά στ’ αδέρφια τους, ξερωγώ, τις πάπιες τα τοπικά και πανελλαδικής εμβέλειας κανάλια, sites και ράδια, όπως και οι πένες, στην ουρά για το pay roll τα παιδιά, τα στόματα στραβά. Όλα καλά.
Παρουσιάστηκε σαν ρετσινάκιας, ξυδάκιας, με συμπτώματα έντονου αλκοολισμού ο διαιτητής και οι βοηθοί του αγώνα μας με την Α.Ε.Κ. και έτσι η Πολωνική τριάδα δεν σφύριξε ποτέ. Αντίθετα, ο εμφανώς σουράκιας ρέφερι της Κυριακής, αυτή η καλτ φιγούρα ελληνικών ταινιών των 80’s, καθώς και ο VARίστας δεν έβλεπαν την μύτη τους. Λογικό είναι να μην δούνε το καραμπινάτο πέναλτι του Κουλιεράκη στον Ματέο.
Απ’ το διάστημα από αυτό το σημείο ως το τέλος του ημιχρόνου ο Άρης κυριάρχησε, ο Ματέο πίεσε εκ νέου, σε φαινομενική χαμένη μπαλιά, ο “Έλληνας Μπεκενμπάουερ” μπέρδεψε τα μπούτια του, ο Καμαρά εκτέλεσε από κοντά, 0-1 ημίχρονο, ενώ ο Πάλμα στο ενδιάμεσο είχε ρίξει μια φωτοβολίδα στο παράθυρο, που ανάγκασε τον αντίπαλο τερματοφύλακα σε φοβερή, σωτήρια απόκρουση.
Άγνοια
Επανέρχομαι στην ταινία, στο χολιγουντιανό σενάριο. Αφήνουμε στην άκρη την διαιτητική, προκλητική, μη απόφαση. Μπαίνουμε στον δικό μας πρωταγωνιστή. Αυτόν που, απ’ την αρχή της σαιζόν, αλλά ειδικά στο νέο έτος, δείχνει άγνοια διαχείρισης καταστάσεων, φόβο, μη προετοιμασία, αγωνιστικά και πνευματικά και μάλιστα έχοντας προβάδισμα.
Η αιτία βρίσκεται στον πάγκο. Ξεκάθαρα. Δεν χρειάζεται να είσαι μάγος ή σεναριογράφος για να προβλέψεις πως θα αλλάξουν τα εξτρέμ, όπως γίνεται κατ’ επανάληψη, ασχέτως εμφάνισης. Ο εκ των κορυφαίων Ματέο του ημιχρόνου και η πηγή κινδύνων, ειδικά σε στατικές φάσεις, Πάλμα άλλαξαν γιατί… έτσι. Κάποιος πρέπει να μεταφέρει πως δεν είναι καρμπόν τα παιχνίδια. Κάποιος θα έπρεπε να επισημάνει, επίσης, πως το πρόβλημα στο κέντρο, παρά τα 3 χαφ, “φώναζε” απ’ το πρώτο ημίχρονο. Αν, παρ’ ελπίδα, προηγούμασταν, οι επόμενες αλλαγές θα ήταν μετά το 80, με 3ο στόπερ και Λάζαρο. Είπαμε. Το ίδιο έργο, σε επανάληψη.
Κάπως έτσι, χωρίς μελέτη και αντίδραση σε ίσα φαίνεται να έρχονται, μέσα σε ένα πεντάλεπτο ήρθαν τα πάνω κάτω, κατά μας. Χωρίς να πάρουμε χαμπάρι, που λένε. Παρόλα αυτά, ο μεγάλος παίχτης και ποδοσφαιρική προσωπικότητα που λέγεται Νταρίντα έδωσε ανάσα με το ξερό σουτ στο δοκάρι και στα δίχτυα. Εκεί, πλέον, η μη παρέμβαση φανέρωσε την άγνοια, την αδυναμία διαχείρισης καταστάσεων σε πραγματικό χρόνο, αυτών που έχουν την αγωνιστική ευθύνη την ώρα του αγώνα. Στωικά, περίμενε ο πάγκος να βρεθούμε ξανά πίσω στο σκορ, όπως και έγινε. Μετά, ήταν αργά.
Δέκα μέρες
Ένας στόχος, ο ελάχιστος, κρίθηκε σε μία εβδομάδα. Η νίκη με τον Βόλο σε πρώτο χρόνο και με τον Ολυμπιακό στην συνέχεια, κλείδωσαν το πάτωμα, που για τον Άρη που ζητάει την καθιέρωση πρέπει να είναι η Ευρώπη. Δέκα ημέρες που μας ηρέμησε το κεφάλι, καθώς τίποτα δεν ήταν σίγουρο και αυτονόητο, με όσες αντιποδοσφαιρικές επιλογές κάναμε, ως λειτουργία ποδοσφαιρικού τμήματος, από τον περασμένο καλοκαίρι.
Στα δικά μου μάτια, οι παίχτες βγήκαν μπροστά. Η ατομική, περισσότερο και όχι η ομαδική ποιότητα. Γεγονός που κάνει επιτακτική την λήψη αποφάσεων που να αφορά στο να αναλάβει τις τύχες της ομάδας ένας προπονητής, εγνωσμένης αξίας κατά προτίμηση, στελεχωμένος με ομάδα ανθρώπων, συνεργατών του, με συγκεκριμένους ρόλους και χτίσιμο, σταδιακά, των θεμελίων του νέου Άρη. Αυτού της πειθαρχίας, του αγωνιστικού σχεδίου, σε κάθε πιθανή συνθήκη, του μετάλλου της ομάδας, που φέτος έδειξε να χάνεται. Αυτού πού θα ισορροπεί σε ξένους, Έλληνες και νεαρούς παίχτες, που θα έχει αγωνιστική και εξωαγωνιστική πειθαρχία, που θα έχει στόχο πιο επάνω.
Αντί επιλόγου
Η αφετηρία χτισίματος ενός συνόλου που καλείται να ανακτήσει το χαμένο, φετινό, έδαφος γίνεται από ένα καλό αγωνιστικό σημείο. Εδώ και μία πενταετία, η ομάδα έδειξε πως καταφέρνει κάτι, με συνέπεια, που δεν κατόρθωνε να το επαναλάβει, παρά το μέγεθός της και τα όσα θα έπρεπε να πετυχαίνει εξαιτίας του, στο παρελθόν.
Θεωρώ πως και πάλι θα απαιτηθεί να γίνουν προσθαφαιρέσεις. Παραπάνω απ’ όσες πιστεύαμε κάποιους μήνες πριν. Τα παραδείγματα και τα αντιπαραδείγματα,. τόσο σε αγωνιστική συμπεριφορά και νοοτροπία, όσο και σε άλλες συμπεριφορές, είναι μπροστά μας. Το τι είδους ποδοσφαιριστές και προσωπικότητες πρέπει να έχει ο Άρης είναι κάτι που, ειδικά σε κάποια παιχνίδια, φαίνεται με γυμνό μάτι.
ΥΓ Δύο εντός έδρας παιχνίδια ακόμα. Στήριξη στην φανέλα, στην ομάδα, στο σήμα, στον Άρη.
ΥΓ 2 Ελαφρύ το χώμα, Παύλο Μυροφορίδη.
Τετάρτη 3 Μαΐου 2023
“ο Χιούι”
