Όσα συμβαίνουν τις τελευταίες ώρες στη Σουπερλίγκα δεν είναι για πανηγυρισμούς, αλλά είναι η αποκατάσταση μιας αδικίας εις βάρος του Άρη, ότι κι αν ισχυρίζονται στην Αθήνα (και όχι μόνο) για την ΑΕΚ.
Το σχόλιο ενός οπαδού του Άρη περιγράφει εν πολλοίς την πραγματικότητα:
“Θα μπορούσα να γράψω πολλά αυτό το απόγευμα, όντας πιο χαρούμενος και ήρεμος μετά από πολύ καιρό, αλλά δε θα το κάνω. Δε θα το κάνω όχι γιατί έχω να φοβηθώ κάτι όσον αφορά το μέλλον της ομάδας μου, το οποίο είναι αρκετά δυσοίωνο αλλά είμαστε εδώ και το παλεύουμε, αλλά για τις εξελίξεις που βιώσαμε όλοι χθες.
Κυρίαρχο συναίσθημα η αποκατάσταση της αδικίας, μιας αδικίας που συνεχώς συναντούμε στο διάβα μας και πάντοτε μας αφήνει με παράπονο και μια σκληρή γεύση του μένους. Ο κινητήριος μοχλός για άλλους, η αφορμή για να κλείσει ο οπαδικός κύκλος κάποιων άλλων.
Το σφύριγμα του κόρακα στο παιχνίδι στο Περιστέρι, έφερε την κόλαση στις ψυχές των απανταχού οπαδών του ΑΡΗ. Ειδικά σε όσους βρίσκονταν στις εξέδρες του γηπέδου και βίωναν την ψευτιά και το προκλητικό σύμπλεγμα του διαιτητικού εγκλήματος, για ακόμη μια φορά εις βάρος της αγαπημένης τους ομάδας, είχαν να αγωνιστούν για δύο πράγματα.
Αρχικά να φωνάξουν όσο πιο δυνατά μπορούν για να ισοσταθμίσουν το μειονέκτημα εντός γηπέδου και να κάνουν το ακατόρθωτο, είτε να τα αφήσουν όλα κάτω, να τα κάνουν όλα πάνω κάτω και να δούμε σκηνές χειρότερες από αυτές που έγιναν χθες στο γήπεδο της ΑΕΚ. Χωρίς υπεκφυγές, δίχως υποκρισίες, όταν ο οπαδός αναγκάζεται να εισβάλλει εντός αγωνιστικών χώρων, συντελείται μια κοινωνική έκρηξη εξαιτίας της οργής που έχει συσσωρευτεί μέσα στις ψυχές τους.
Δε προσπαθώ να δικαιολογήσω όσους πήδηξαν το κάγκελο και έγιναν ένα με τους πρωταγωνιστές του αγώνα. Δε θέλω να δώσω άλλοθι σε κανέναν από αυτούς που δεν μπόρεσαν να συγκρατήσουν την οργή τους για αυτό που αγαπάνε πιο πολύ. Ακόμα και αν πρόκειται για μια ανώνυμη ποδοσφαιρική εταιρεία, για τους οπαδούς μιλάμε για μια ιδέα που δε πεθαίνει ποτέ.
Καταδικάζω όμως όλους αυτούς τους δημοσιογράφους που ζούνε από όλο αυτό το γαϊτανάκι βίας, αυτούς που καταδικάζουν τα φαινόμενα βίας σε συναδέλφους τους, δείχνοντας με το δάκτυλο τους οπαδούς για φταίχτες. Ενώ όλοι ξέρουν πως οι «φουσκωτοί» δεν εργάζονται για κανέναν οπαδό, για κανένα φίλαθλο μιας ομάδας. Πως κανένας οπαδός δε μπορεί να περάσει από τόσους ελέγχους για να περάσει στα δημοσιογραφικά θεωρεία ενός γηπέδου, πόσο μάλλον αναγνωρίζοντας κάποιον άγνωστο δημοσιογράφο που ούτε εξ όψεως δε γνωρίζει.
Τα έχω με όλους αυτούς που ακόμα και τώρα συνεχίζουν να ρίχνουν νερό στο μύλο της βίας. Δημοσιογράφοι που «πουλάνε» οπαδιλίκι για να πουλήσουν περισσότερα φύλλα, να κερδίσουν περισσότερα κλικ στα κείμενα τους και έτσι να προσελκύσουν περισσότερους διαφημιστές, εξασφαλίζοντας με όλο αυτό τον κακό χαμό τα προς το ζην τους.
Για άλλη μια φορά είδαμε χθες πως η παραβατική συμπεριφορά μερίδας οπαδών, αρκούσε για να χαρακτηρίσει αμέτρητους άλλους συνοπαδούς τους και όλοι έσπευσαν να υποδείξουν τον φταίχτη της κατάστασης που έχει περιέλθει η αγαπημένη τους ομάδα. Γιατί αυτό πουλάει, οι κακοί οπαδοί που χαλάνε όλη την ομορφιά του αθλήματος.
Για να προλάβω πολλούς, δε με έπιασε ο ξαφνικός πόνος και η αγάπη για την ΑΕΚ και τους οπαδούς της, κάθε άλλο, παραμένουμε αντίπαλοι εντός αγωνιστικών χώρων και μόνο. δε μπορώ όμως να δεχτώ το σύμπλεγμα που δείχνουν όλοι αυτοί που ζούνε από την έχθρα των οπαδών και του άσβεστου μίσους που οι ίδιοι έχουν σπείρει στις καρδιές των οπαδών όλων των ομάδων.
Ο κάφρος θα είναι πάντα κάφρος και ο θερμόαιμος θα νιώθει πάντα το αίμα του να κυλάει καυτό στις φλέβες του. Κανένας από αυτούς όμως δε θα σηκώσει το χέρι αν δε του βάλουν στο ταραγμένο του μυαλό, από την τρομερή ψυχική πίεση και την υπερβολική αγάπη του για το σύλλογο του, την ιδέα ότι ο οπαδός της αντίπαλης ομάδας πρέπει να είναι εχθρός και εκτός αγωνιστικών χώρων. Είπαμε, αυτό πουλάει, το αίμα και η βία, η τυφλή βία που δε κοιτά προσωπικότητες αλλά σκεπάζει ένα πέπλο ρατσισμού σε κάθε τι διαφορετικό, ας είναι και μια διαφορετικού χρωματισμού φανέλα.
Οι αληθινοί οπαδοί, οι γνήσιοι εκφραστές της οπαδικής κουλτούρας, δε λοιδορεί και δε χλευάζει τους οπαδούς ακόμα και του πιο μισητού εχθρού του, όταν δάκρυα κυλούν από τα μάτια του για τον υποβιβασμό και τη διάλυση της αγαπημένης του ομάδας. Εμείς το βιώσαμε και το ξέρουμε από πρώτο χέρι, της απαντήσεις μας τις δώσαμε, άλλοι βιάζονταν να φωνάζουν στα γήπεδα τους το γνωστό «Εκεί – Εκεί» αλλά ο θεός του πολέμου φρόντισε να ανταποδώσει…..
Και να κεράσει με μπόλικο φαρμάκι εκδίκησης όλους αυτούς που βιάζονταν να ξεγράψουν το σύλλογο με τους πιο πιστούς και τρελαμένους οπαδούς, οι οποίοι το έχουν αποδείξει πολλάκις, πάντοτε δίπλα στο πλευρό της αγαπημένης τους ομάδας, ακόμα και όταν έπεφτε από το γκρεμό.
Καιρό για «Know How» έχουμε να πούμε και να δείξουμε πολλά…δε φταίνε σε τίποτα όμως οι γνήσιοι οπαδοί για όλα αυτά… Οι οπαδοί βγάζουν συναίσθημα και ζούνε για τις ομάδες τους και δεν έχουν κανένα απολύτως συμφέρον και κέρδος από αυτές. Αντίθετα από όλους αυτούς τους αστείους “φημοσιογράφους”.
Υ.Γ. Όποιος μιλάει για Β’ Εθνική…”
