Ο Γιάννης Γκέσιος αποτελεί την πρώτη μεταγραφή του Άρη τη φετινή χρονιά κι επιστρέφει στην ομάδα πέντε χρόνια μετά την αποχώρησή του, έτοιμος να αρπάξει την ευκαιρία. Μία μέρα πριν την πρώτη προπόνηση με τους κίτρινους ο 24χρονος Εδεσσαίος επιθετικός αποκαλύπτεται στο PRESSARIS και αφιερώνει την επιστροφή του στην ομάδα στον αείμνηστο Στέφανο Γιώρη, τον άνθρωπο που είχε σαν δεύτερο πατέρα του, όσο ήταν στους κίτρινους.
Ποια είναι η αίσθηση που έχεις από την επιστροφή σου στο Κλεάνθης Βικελίδης;
“Είναι αλήθεια πως μόλις έμαθα για το ενδιαφέρον του Άρη, δεν το σκέφτηκα και πολύ. Ο Άρης για μένα είναι το απωθημένο μου. Δεν τα κατάφερα να παίξω την πρώτη φορά που ήμουν στην ομάδα, όμως τώρα έχω την ευκαιρία να αγωνιστώ για αυτήν κι ευχαριστώ τη διοίκηση που από την αρχή μου έδειξε πόσο με θέλει. Το ποιος είναι ο Άρης το ξέρουμε. Τι κόσμο και πόσο κόσμο αντιπροσωπεύει. Είναι περιττό να το πω πάλι εγώ. Ανυπομονώ να έρθει η Δευτέρα και η πρώτη προπόνηση, να γεμίσει το γήπεδο, όπως το 2007 που και πάλι ήμουν εδώ και ήταν εκπληκτικά”.
Είναι δικαίωση για σένα η επιστροφή του στην ομάδα μετά από πέντε χρόνια;
“Είναι ακριβώς μια δικαίωση. Την επιστροφή του στον Άρη την αφιερώνω στον Στέφανο Γιώρη, που στο πρώτο μου πέρασμα ήταν για μένα σαν δεύτερος πατέρας. Με στήριξε πολύ σε όλες τις δυσκολίες που είχα για να προσαρμοστώ την πρώτη μου χρονιά στην Κ20 και του οφείλω πολλά! Επίσης θέλω να τονίσω ότι ο Νίκος Πασσιαλής ήταν από τους πιο καταλυτικούς παράγοντες για να υπογράψω το πρώτο μου επαγγελματικό συμβόλαιο το 2007 με τον Άρη”.
Τι σου έχει μείνει από το πρώτο σου πέρασμα από τον Άρη;
“Από τότε θυμάμαι δύο πράγματα. Ένα θετικό κι ένα αρνητικό. Ένα είναι ότι είχαμε μία εξαιρετική ομάδα, που λόγω ατυχίας και μόνο δεν πήρε έναν τίτλο, όμως θυμάμαι και τον τραυματισμό που είχα, ο οποίος εντέλει δεν με άφησε να αγωνιστώ με την κιτρινόμαυρη φανέλα. Παράλληλα, δεν μπορώ να μην αναφερθώ και στη φιλία μου και την ξεχωριστή σχέση που είχα με τον Κρίστι Βανγκέλι. Πραγματικά ένας παίκτης που πρόσφερε στην ομάδα και έπαιζε σαν τον πιο φανατικό Αρειανό. Δεν θα ξεχάσω ποτέ το πάθος που είχε. Ήταν για μένα ένας πραγματικός φίλος”.
Σου έμεινε πικρία από το πρώτο πέρασμα;
“Όχι πικρία. Έπαιξα στη δεύτερη ομάδα, υπέγραψα αμέσως, αλλά ήμουν άτυχος. Απωθημένο είναι και δίψα να παίξω για τον Άρη και αυτόν τον κόσμο”.
Τι βρίσκεις στον Άρη τώρα που έρχεσαι;
“Βρίσκω κυρίως φίλους. Τον Κανούλα με τον οποίο παίξαμε στην Επανομή, τον Τσουκάνη που τον γνωρίζω από την κοινή μας θητεία σε Επανομή και ΠΑΟΝΕ, τον Γρηγόρη Παπαζαχαρία που έχουμε πολύ καλές σχέσεις, αλλά και τον Γιάννη Γιώρη, με τον οποίο υπήρξαμε συμπαίκτες στη δεύτερη ομάδα τη σεζόν 2006-07”.
Για τον Γιάννη Μιχαλήτσο με τον οποίο έχεις άριστη σχέση τι έχεις να πεις;
“Τα καλύτερα. Είχα επικοινωνία μαζί του και ήταν κι αυτός ένας από τους πιο σημαντικούς λόγους που με οδήγησαν εδώ. Συνυπήρξαμε στον ΠΑΟΝΕ και είναι ένας άνθρωπος που ξέρει πολλά για το ποδόσφαιρο και αγαπάει πολύ τον Άρη”.
Βλέποντας τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο Άρης, νιώθεις περίεργα;
“Δεν αντιμετωπίζει μόνο ο Άρης πρόβλημα. Το έχουν σχεδόν όλες οι ομάδες. Άλλες περισσότερο, άλλες λιγότερο. Είναι ένα γενικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει όλος ο κόσμος οικονομικά με αυτήν την κρίση. Εγώ πιστεύω πως για τον Άρη όλο αυτό θα βγάλει κάτι πολύ καλό διότι οι άνθρωποι που έχουν μπει μπροστά είναι πολύ αξιόλογοι. Εξάλλου και ο κόσμος του Άρη είναι τεράστιο όπλο στα χέρια της ομάδας και θα βοηθήσει κάτι που δεν έχει πάψει να κάνει ποτέ”.
Προφανώς και θα είχες κι άλλες προτάσεις. Διάλεξες αμέσως τον Άρη;
“Όντως είχα. Υπήρξαν ομάδες που με πλησίασαν. Η ΑΕΚ έκανε πρόταση, η Κέρκυρα ενδιαφέρθηκε, αλλά ο Άρης ήταν πάνω από όλα αυτά και δεν το σκέφτηκα μόλις μου έκανε πρόταση επίσημη”.
Ποιο είναι το ποδοσφαιρικό σου ίνδαλμα;
“Ο Ρουντ Φαν Νιστελρόι. Θεωρώ πως τέτοιοι φορ δεν υπάρχουν πλέον. Σκοράρει με μία επαφή, είναι ένας παίκτης που μπορεί να τελειώνει την καριέρα του, όμως εγώ τον έχω πάρα πολύ ψηλά. Πολλά από τα στοιχεία του σαν παίκτη τα ζηλεύω”.
