Ο Θέμης Βάγγης, ένας εκ των πρωταγωνιστών τότε και παλαίμαχος ποδοσφαιριστής του Άρη, χαρακτηρίστηκε από πολλούς ως «ο διάδοχος του Δομάζου», συγκλόνισε προχωρώντας σε μια κατάθεση ψυχής στα ερτζιανά της Θεσσαλονίκης. Ένας άνθρωπος που τίμησε την φανέλα του Άρη και ίσως αδικήθηκε από τον ίδιο του τον εαυτό.
Μίλησε για εκείνο τον ανεπανάληπτο αγώνα στην Ιταλία στην Περούτζια πριν από 40 χρόνια, για το χαμένο μπαράζ και την Γιουβέντους, για τα δύσκολα χρόνια και την απόφαση του να φύγει στην Αθήνα, ενώ στο τέλος τόνισε το πόσο σημαντικό είναι οι ομάδες να βγάζουν παίκτες από τα «σπλάχνα» τους.
Αναλυτικά τα όσα είπε στο Yellow Radio 92,8:
Τελικά το ποδόσφαιρο σας αδίκησε ή εσείς αδικήσατε τον εαυτό σας;
Εγώ αδίκησα τον εαυτό μου, δεν έκανα την αθλητική ζωή που έπρεπε. Θα έκανα άλλη καριέρα. Τώρα το σκέφτομαι, μου άρεσαν πολύ τα ξενύχτια και τα μπουζούκια και δυστυχώς δεν έκανα την ανάλογη καριέρα.
Πριν από ακριβώς 40 χρόνια, είχατε κάνει όλη την Ευρώπη να παραμιλάει, μια πολύ μεγάλη επιτυχία. Η μεγάλη Περούτζια «ταπεινώθηκε» στα δικά σας ποδοσφαιρικά πρόσωπα.
Ακόμη και ο Διακογιάννης που παρουσίαζε τον αγώνα, ήταν πολύ ενθουσιασμένος και περήφανος για το αποτέλεσμα. Είχαν γράψει τότε πως «τρελάθηκε η Ευρώπη», γιατί τότε παίζαμε Έλληνες παίκτες στον Άρη εναντίον Ιταλών, σαν να αγωνίζονταν δύο Εθνικές ομάδες. Δεν υπήρχαν ξένοι, μόνο ο Σκόμποε, πολύ μεγάλος παίκτης. Και ο Παντζιαράς φυσικά που ήταν Κύπριος. Όλοι οι υπόλοιποι ήταν Έλληνες.
Όλη η Θεσσαλονίκη φώναζε «Άρης, μαγεία, Ευρώπη Πέπε Σασία!» Το θυμάστε;
Φυσικά! Θυμάμαι χαρακτηριστικά όταν φτάσαμε στο αεροδρόμιο, πολλοί Αρειανοί μου έλεγαν «τόσο κόσμο μόνο στην απελευθέρωση είχε». Μας υποδέχθηκε πολύς κόσμος. Δεν μπορούσες να περάσεις, θυμάμαι έκανα τρεις ώρες να φτάσω στο σπίτι μου στην Χαριλάου. Ήταν ακατόρθωτο για την εποχή εκείνη, η Περούτζια ήταν αήττητη για δύο χρόνια και μάλιστα εδώ στο Βικελίδης φέραμε ισοπαλία. Έπρεπε να σκοράρουμε εκεί και γι’αυτό ο Σασία τότε έβαλε 5 παίκτες στην επίθεση. Τότε ο Άρης τίμησε πραγματικά το όνομα του.
Ήταν μια «φουρνιά» παικτών τότε με τεράστια δυναμική και μάλιστα σας έκλεψαν τον τίτλο του πρωταθλήματος τότε με τα μπαράζ του Βόλου..
Βέβαια, ο Άρης εκείνη την χρονιά ήταν πρώτος! Καταρχήν, οι παίκτες του Άρη εκείνη την εποχή ήταν ταυτόχρονα και αμυντικοί και επιθετικοί, δηλαδή πηγαίναμε όλοι στην επίθεση ενώ όταν δεν είχαμε την μπάλα στα πόδια μας, αμυνόμασταν. Με Πάολο Ρόσι οι αντίπαλοι, πρώτος σκόρερ στο Μουντιάλ τότε, δεν έπιασαν πάσα! Ο Άρης έκανε περήφανη όλη την Ελλάδα, ήταν δύσκολο τότε να πάρεις ξένους παίκτες.
Γιατί φύγατε την επόμενη χρονιά;
Τα μυαλά μου «πετούσαν». Δεν σκέφτηκα να μείνω στην Θεσσαλονίκη, να κλείσω τον κύκλο μου εκεί. Αν γύριζα τον χρόνο πίσω, θα καθόμουν στον Άρη, γιατί νομίζω δεν έκανα τίποτα, έμεινα πολύ μικρό χρονικό διάστημα. Έπρεπε να κάνω μια πενταετία-οκταετία εδώ. Ήταν ένα μεγάλο λάθος για εμένα που επέλεξα να φύγω στην Αθήνα! Με πολύ καλούς συμπαίκτες, με φιλάθλους που αγαπούν την ομάδα. Αδίκησα τον εαυτό μου. Αλλά θέλω να πω ότι ο Άρης τότε είχε μεγάλη ομοιογένεια, προσαρμόστηκα και εγώ. Γίναμε φιλαράκια με τα παιδιά..
Κρατάτε επαφές με τους πρώην συμπαίκτες σας από εκείνη την χρονιά;
Σχεδόν με όλους ναι! Τον Τζιφόπουλο, τον Μιχαλίτσιο, τον Σεμερτζίδη.
Πότε θα έρθετε στην Θεσσαλονίκη και στο «Κλεάνθης Βικελίδης»;
Θα έρθω σύντομα! Αλλά θέλω να εκφράσω την γνώμη μου πάνω σε κάτι. Δεν επιτρέπεται σήμερα σε τέτοιες ομάδες να μην παίζουν Έλληνες παίκτες. Δεν βγαίνουν ποδοσφαιριστές από τα «σπλάχνα» των ομάδων, από εκεί νομίζω πηγάζει το γεγονός ότι είμαστε ουραγοί στην Ευρώπη. Δεν βγαίνουν 5-6 παίκτες να αποκτηθεί ένας κορμός. Δεν βγαίνουν χειριστές της μπάλας..
Το 80% των ομάδων αποτελείται από ξένους παίκτες..
Ακριβώς! Μια φορά ο Μουρίνιο με την Ίντερ κατέκτησε το Champions League και στην ομάδα αγωνιζόταν ένας Ιταλός. Πρέπει να βγει ένας κορμός από Έλληνες και όχι να πωλούνται στο εξωτερικό, γιατί δυστυχώς αυτό συμβαίνει. Πηγαίνουν σε ομάδες όπως η Μπάγερν για παράδειγμα και κάθονται στον πάγκο. Ο παίκτης πρέπει να αγωνιστεί και θέλω να τονίσω στους παράγοντες να προσέξουν τις ακαδημίες, να κάνουν ένα ωραίο πρωτάθλημα για όλες τις ηλικίες. Να βγαίνουν 5-6 παίκτες από κάθε ομάδα, γιατί η α’ διαλογή καλώς ή κακώς πηγαίνουν κυρίως σε Αγγλία και Ισπανία.
Άρα εσείς προτείνετε από το να πάρουν έναν ξένο μέτριο παίκτη, να επενδύσουν σε νέα παιδιά από τα «σπλάχνα» ενός συλλόγου;
Ακριβώς! Σας το είπα και πριν, ο Άρης εκείνη την χρονιά είχε τεράστια ομοιογένεια που δυστυχώς δεν υπάρχει τώρα. Πως θα αποκτηθεί από την μια χρονιά στην άλλη ενώ έρχονται κάθε φορά νέοι παίκτες; Να δοθεί βάση στο «φυτώριο» γιατί είναι μεγάλη «ποδοσφαιρομάνα» η Ελλάδα, βγάζει καλούς παίκτες αλλά αναξιοποίητους.
Παρακολουθείτε τον φετινό Άρη;
Τον παρακολουθώ ναι, αλλά να πω την αλήθεια δεν βλέπω αρκετό θέαμα. Για εμένα ο Άρης είναι ο λαός του!
Τι θυμάστε μετά από εκείνο το παιχνίδι;
Μετά τον αγώνα, εγώ είχα μια επίσημη πρόταση από την Γιουβέντους. Πήγα στην προπόνηση και είδα μια αθηναϊκή εφημερίδα, πρωτοσέλιδο «Η Γιουβέντους ενδιαφέρεται για τον Θέμη Βάγγη και προσφέρει 30 εκατομμύρια».
Και τελικά τι έγινε;
Τότε δεν είχαμε μάνατζερ. Να σας πω την αλήθεια, δεν το κοίταξα. Άλλα χρόνια, άλλες εποχές. Μάλλον θα πήγαινα για να δούν την ελληνική τεχνική. Γιατί θυμάμαι όταν ήμουν στον Παναθηναϊκό, ο Μπόρα Τζόρτζεβιτς που έπαιζε στην Παρτιζάν μου είχε πει «τέτοιον χειριστή της μπάλας, δεν έχω ξαναδει». Δεν φτάνει μόνο το ταλέντο όμως. Πρέπει να το αξιοποιήσεις αγωνιστικά με προπονήσεις και πολλή δουλειά.
Έχει γίνει γνωστό πως ο Σταύρος Νταϊφάς, σας πλησίασε πριν τον αγώνα Άρης-Ολυμπιακός για να σας δωροδοκήσει..
Ακριβώς! Πριν φύγουμε για τον Βόλο συνέβη αυτό. Εγώ δεν έχω μπλέξει ποτέ σε δωροδοκίες όσο ήμουν σε ομάδες. Έπαιζα ολοκάθαρα! Εμείς είχαμε μια φανταστική ομάδα και πορεία τότε, όμως το πρωτάθλημα δεν το πήραμε..
Θα θέλαμε το μήνυμα σας για τον κόσμο του Άρη..
Ο Άρης Θεσσαλονίκης για εμένα είναι ο κόσμος του. Αυτός είναι ο 12ος παίκτης, αυτός είναι η ιστορία του, ο στυλοβάτης, ο κόσμος του Άρη! Αυτή είναι η ομάδα.
