Ο Ζιλ έχασε τη ζωή του στην αεροπορική τραγωδία της Κολομβίας με την Σαπεκοένσε να ξεκληρίζεται και τη σύζυγο του να γράφει ένα συγκλονιστικό σημείωμα.
Διαβάστε το μήνυμα της γυναίκας του ποδοσφαιριστή της Σαπεκοένσε και κλάψτε:
Το όνομά μου είναι Βαλντέσια Μπόρχες, είμαι η σύζυγος του Ζιλ, ο οποίος πέθανε στη συντριβή της Κολομβίας και θέλω να σας πω, πώς είναι η ζωή μου μετά την Δευτέρα 28 Νοέμβρη. Κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί ότι τώρα θα ζούσα αυτό το σκληρή και απάνθρωπη κατάσταση στη ζωή μου. Ήταν όλα γύρω μας ευτυχισμένα μέχρι εκείνο το ταξίδι στην Κολομβία.Σε αυτή τη δύσκολη στιγμή, η αίσθηση της απώλειας και της μοναξιάς μου προκαλεί νοσταλγία. Είναι τα συναισθήματα που υπάρχουν σε καθημερινές μου σκέψεις και προκαλούν πιο πολύ από τον πόνο. Πολύ, πάρα πολύ. Είναι σαν να νιώθω μια αίσθηση ότι η καρδιά μου θέλει να εκραγεί και πάει να σπάσει, γιατί οι δυνάμεις μου είναι ήδη ανύπαρκτες και όπου σταθώ φαίνεται να υποκύπτω στο πάτωμα. Είναι τόσο δύσκολο και εξαιρετικό σκληρό. Οπως καταλαβαίνεται η απώλεια του συζύγου μου θα είναι για πάντα. Εξακολουθώ να πιστεύω ότι δεν μπορώ να πιστέψω ποτέ αυτό που συνέβη. Γιατί σε εμάς; Γιατί;Η σχέση μου με Ζιλ ήταν μια αγάπη πολύ ζωντανή. Ήταν αληθινός σύντροφος μου, ο οποίος ήταν πάντα εκεί όταν τον χρειαζόμουν. Η αγάπη που νιώσαμε φαινόταν να διαιωνίζεται στο χρόνο και στο χώρο.
Σήμερα, χωρίς την αγάπη μου, έχω ακολουθήσει το πεπρωμένο μου, μαζί με τα δύο μεγαλύτερα σύμβολα που παρήγαγε η μεγάλη αγάπη που ζήσαμε με με τον Ζιλ: τις κόρες μας Gabriella και Livia. Αυτές οι δύο κρατούν ζωντανή τη μνήμη της μεγάλης μου αγάπης και είναι το μόνο πράγμα που μου δίνει το κίνητρο για να πάω μπροστά και να έχω τη δύναμη να καταπολεμήσω αυτό το μεγάλο πόνο.
Η Gabriella και η Livia είναι τώρα το οξυγόνο που μου δίνει ζωή για να ξεπεραστεί αυτή η στιγμή. Κάνε επανεκκίνηση! Αυτή είναι η λέξη που έχω κρατήσει στο μυαλό το 2017. Η ζωή μου, μου πρέπει να ξεκινήσει και πάλι, και αυτό θα κάνω, ειδικά για τις δύο κόρες μου. Ο Θεός είναι καλός και θα αγωνιστώ! Να ξέρετε ότι ακόμη και στις κακές ημέρες, θα πρέπει να περιβάλλομαι από ανθρώπους που με αγαπούν και με κάνουν να αισθάνομαι ξεχωριστή. Από εκείνη τη μοιραία πτήση στις 28 Νοεμβρίου, το μισό της ζωής μου ζει στον ουρανό. Κάθε μέρα που περνάει από τότε είμαι βέβαιη και πεπεισμένη ότι αν Ζιλ μας έβλεπε θα ήταν εξαιρετικά ευτυχής για να δει επανέναρξη μας.
