Λίγες μέρες μετά την ανακοίνωση της υποψηφιότητας του Νίκου Γκάλη για το Χολ Οφ Φέιμ, μέσα του Ιανουαρίου, ο Ντίνο Μενεγκίν έδωσε στο περιοδικό LIFO μια συνέντευξη για όσα έζησε ως αντίπαλος του θρυλικού “Νικ” και τι θυμάται από εκείνα τα χρόνια με τις ιστορικές μονομαχίες Άρη – Τρέισερ. Το τοτέμ του ιταλικού μπάσκετ όσο σκληρός ήταν μέσα στο γήπεδο, με τόση γλυκύτητα μίλησε για το μεγαλείο του Γκάλη. Και τότε δεν ήξερε ότι λίγους μήνες μετά θα επρόκειτο να είναι παρών στην Θεσσαλονίκη για να συμμετάσχει στη τιμητική εκδήλωση για στον κορυφαίο Έλληνα αθλητή!
Ποιά ήταν η πιο ισχυρή ανάμνησή σας από τον Νίκο Γκάλη;
«Τα παιχνίδια με την Ολίμπια Μιλάνο ( τότε Τρέισερ, λόγω σπόνσορα ) κόντρα στον Άρη για την παλιά Ευρωλίγκα (διακρίνεται στη φωτό με το Νο11). Ήταν πολύ σκληρά παιχνίδια. Εκείνο που χάσαμε στη Θεσσαλονίκη με 31 πόντους ήταν εφιαλτικό. Θυμάμαι ότι ο Γκάλης ήταν εκπληκτικός. Όλοι μας προσπαθούσαμε να τον φυλάξουμε, ακόμη κι εγώ, αλλά εκείνο το βράδυ δεν είχαμε καμία τύχη. Στο σουτ, στο ένας εναντίον ενός, σε όλα ήταν καταπληκτικός».
Εσείς, εκτός από καλός παίκτης, ήσασταν και σκληρός. Δεν τον ζορίσατε λίγο σε εκείνο το παιχνίδι, δεν τον πετάξατε στο παρκέ, έτσι, κάπως “τυχαία’;
«Δεν έπαιξα πολλά λεπτά ένας εναντίον ενός με τον Γκάλη, πέντε λεπτά, ίσως και λιγότερα. Αλλά δεν είχα καν την ευκαιρία, τον χρόνο να τον “παίξω” λίγο βρώμικα. Ήταν πάρα πολύ γρήγορος, δεν προλάβαινα καν να τον πλησιάσω».
Τον είδατε καθόλου τα επόμενα χρόνια;
«Δεν είχαμε κάποια στενή επαφή. Βρεθήκαμε λίγες φορές, ίσα ίσα για να πούμε «Γεια σου», «Τι κάνεις;». Δυστυχώς δεν είχαμε ποτέ τον χρόνο να μιλήσουμε περισσότερο».
Αν είχατε τη δυνατότητα να σκιαγραφήσετε με λόγια την εντύπωση που σάς έκανε, τι θα λέγατε;
«Ότι ήμουν μεγάλος θαυμαστής του παιχνιδιού του, της κομψότητας και της γλυκύτητας των κινήσεών του. Εκείνο που με εντυπωσίαζε περισσότερο ήταν ο τρόπος με τον οποίο μπορούσε να διαχειριστεί το παιχνίδι. Δεν αναστατωνόταν ποτέ, ήταν πάντοτε συγκεντρωμένος στο παιχνίδι, δεν μάλωνε με κανέναν. Κάπως έτσι θα ήθελα να είμαι κι εγώ αλλά είχα άλλο ταμπεραμέντο…( γέλια ). Σίγουρα θα ήθελα να είχα το ταλέντο του αλλά κυρίως τη στάση του μέσα στο γήπεδο».
Τόσο εσείς, όσο και ο Γκάλης, αγωνιστήκατε πολλά χρόνια σε πολύ υψηλό επίπεδο. Ποιά είναι η συνταγή μακροημέρευσης ενός παίκτη;
«Πρώτα από όλα η υγεία: να μην έχεις σοβαρούς τραυματισμούς. Δεύτερον, το πάθος για το παιχνίδι, το μπάσκετμπολ. Εγώ δεν το έζησα ποτέ σαν δουλειά αλλά σαν πάθος. Το ίδιο και ο Νίκος: τού άρεσε το τι έκανε κάθε στιγμή, δεν τον ένοιαζε για τις προπονήσεις, τα παιχνίδια, τα ταξίδια. Απλώς αγαπούσε αυτό που έκανε».
Εάν διατυπώνατε ένα γενικό σχόλιο για τον Γκάλη ποιό θα ήταν αυτό; Τι πρόσφερε στο ευρωπαικό και το παγκόσμιο μπάσκετ; Θα ήταν μέλος της κορυφαίας ευρωπαϊκής πεντάδας όλων των εποχών;
«Ο Νίκος ήταν μοναδικός. Είναι δύσκολο να βρεις κάποιον με το ταλέντο του επί τόσα πολλά χρόνια, να είναι ο ηγέτης της ομάδας του, είτε του συλλόγου είτε της εθνικής. Είναι ένας από τους καλύτερους πόιντ γκαρντ που συνάντησα σε όλη μου την καριέρα».
Μια συζήτηση που πάντα γινόταν ανάμεσα στους μπασκετόφιλους στην Ελλάδα ήταν αν θα μπορούσε να αγωνιστεί στο ΝΒΑ, τη δεκαετία του ’80. Τι νομίζετε εσείς, είχε τα φόντα;
«Το γιατί δεν έπαιξε στο ΝΒΑ είναι κάτι που μού προξενούσε πάντοτε έκπληξη. Βέβαια εκείνη την περίοδο το ΝΒΑ δεν “συμπαθούσε” πολύ τους Ευρωπαίους παίκτες, αργότερα έγινε πιο δεκτικό σε αυτούς. Επίσης έλεγε το ότι ο Νίκος δεν μπορούσε να παίξει άμυνα. Σίγουρα δεν ήταν “επιθετικός” στην άμυνά του αλλά ήταν τόσο ωραίο το παιχνίδι του στην επίθεση που πιστεύω ότι αν δούλευε περισσότερο, κάποιο καλοκαίρι σε κάποιο Καμπ, την άμυνά του, θα μπορούσε σίγουρα να αγωνιστεί στο ΝΒΑ».
Γκάλης ή Ντράζεν; Γιατί και αυτό ήταν ένα από τα ντιμπέιτ των ’80ς.
«Μεγάλη μάχη. Ήταν και οι δυο τους μεγαλοφυΐες του μπάσκετμπολ. Και θα ήταν πολύ δύσκολο να διαλέξει κάποιος τον έναν ή τον άλλον».
Τι μήνυμα θα στέλνατε μέσα από αυτή τη συνέντευξη στον Νίκο Γκάλη;
«Ότι είμαι πολύ υπερήφανος που υπήρξα ένας από τους αντιπάλους του. Ήταν μεγάλη ικανοποίηση να παίξω κόντρα σε έναν μεγάλο παίκτη όπως αυτός. Επειδή όταν παίζεις εναντίον κάποιου που είναι πιο σκληρός από εσένα, είναι ευκαιρία να μάθεις κάτι. Μού δίδαξε πολλά πράγματα και μού έδειξε ποιός είναι ο σωστός τρόπος να παίζεις μπάσκετ».
Πηγή: www.lifo.gr
