Σε μία συνέντευξη-ποταμό, ο Γ., μέλος των Σωμάτων Ασφαλείας, παρουσιάζει από την δική του οπτική γωνία το φαινόμενο της βίας στα γήπεδα, αποκαλύπτει άγνωστες πτυχές των επεισοδίων, ενώ προβαίνει σε τρομερές καταγγελίες για τη σχέση που έχουν οι ομάδες με τους υψηλά ιστάμενους της Αστυνομίας.
Διαβάστε την συνέντευξη στο contra.gr
Αρχικά, πώς πήρες την απόφαση να μπεις στη σχολή της Αστυνομίας;
Ήταν μία απόφαση για καθαρά βιοποριστικούς λόγους. Ήταν το καλοκαίρι της Β’ Λυκείου και έπρεπε να αποφασίσω τι θα κάνω. Είχα δουλέψει από μικρός σε οικοδομές και γενικότερα σε χειρωνακτικές εργασίες. Οπότε, όταν ήρθε η ώρα επέλεξα να μπω σε μία σχολή, μέσω της οποίας θα έχω ένα εισόδημα. Ναι μεν δεν θα με κάνει πλούσιο, αλλά θα μπορώ να πορεύομαι βάσει αυτού.
Τα ΜΑΤ πως προέκυψαν;
Είχαμε τις πτυχιακές εξετάσεις στη σχολή. Παίρναμε το πτυχίο μας εκείνες τις ημέρες και ήρθαν αξιωματικοί από τη συγκεκριμένη υπηρεσία (σ.σ. ΜΑΤ). Πέρασαν όλα τα αγόρια από μία συνέντευξη για το αν θα ήθελαν ως εθελοντές ή μη να στελεχώσουν την υπηρεσία. Όμως, αυτό είναι το τυπικό. Ουσιαστικά, βλέπουν τα σωματομετρικά χαρακτηριστικά σου και ελέγχουν το φάκελό σου για το τι αγώνες έχεις κάνει μέσα στη σχολή με σκοπό να δουν αν έχεις αερόβια ικανότητα. Αν καλύπτεις έστω μία από τις δύο προϋποθέσεις σε παίρνουν όπως… είσαι! Κάτι τέτοιο έγινε και στη δική μου περίπτωση. Με είδαν ψηλό και με πήραν κατευθείαν.
Ήταν κάτι που ήθελες εξ αρχής ή προέκυψε στην πορεία;
Όχι, δεν ήθελα να πάω! Όταν με ρώτησαν αν θέλω τούς εξήγησα για ποιο λόγο δεν ήθελα να πάω, αλλά δεν το δέχτηκαν. Έγραψαν “εθελοντής” στο χαρτί και μετά από κάποιο διάστημα, όταν βγήκαν οι θέσεις μας, δίπλα στο όνομά μου έγραφε “Διεύθυνση Αστυνομικών Επιχειρήσεων”.
Ποιος ήταν ο λόγος που δεν ήθελες να πας;
Έρχεσαι σε σύγκρουση με τον κόσμο. Είσαι δακτυλοδεικτούμενος από παντού. Ουσιαστικά, τα ΜΑΤ ασκούν πολιτική. Δηλαδή, θέλει η εκάστοτε κυβέρνηση να κάνει κάτι, το οποίο είναι σε αντίθεση με το κοινό συμφέρον και βάζει μπροστά τα ΜΑΤ ώστε να περάσει το κάθε νομοσχέδιο.
Πόσες ώρες δουλεύεις την ημέρα;
Δεν είναι στάνταρ τα ωράρια. Σίγουρα, δουλεύουμε 9ωρο. Υπάρχουν όμως και τα… τυχερά. Δηλαδή, να φύγουμε νωρίτερα. Υπάρχουν βέβαια και οι περιπτώσεις των επετείων, όπως για παράδειγμα της 17 Νοέμβρη, όπου μπορεί να δουλέψουμε 16 και 17 ώρες.
Εσείς επεμβαίνετε μόνο όταν υπάρχει μια σύγκρουση, έτσι δεν είναι;
Όχι απαραίτητα. Είναι στην κρίση του Διευθυντή των μέτρων και του διμοιρίτη μας. Δεν επεμβαίνουμε μόνο όταν υπάρχει φασαρία. Το καταστατικό της υπηρεσίας αναφέρει πως βρισκόμαστε στους δρόμους για την αποκατάσταση της τάξης, ωστόσο στις ημέρες μας αυτό δεν ισχύει. Καταστρατηγείται συνεχώς. Βγαίνουμε έξω και κάνουμε μέτρα τάξης.
Τα πρώτα επεισόδια, η οργάνωση πριν από μεγάλα ντέρμπι και τα… παρακάλια
Ποια ήταν τα πρώτα επεισόδια που ήσουν παρών σε γήπεδο;
Ήταν τελικός Κυπέλλου μπάσκετ μεταξύ του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού, το Φεβρουάριο του 2013 στο Ελληνικό. Μάλιστα, εκείνη την ημέρα είχαμε επεισόδια μέσα στο γήπεδο. Είχαν εισβάλλει φίλαθλοι του Ολυμπιακού και είχαμε κάνει χρήση της αστυνομικής ράβδου. Είχαμε έρθει κανονικά σε σύγκρουση.
Πως οργανώνεστε πριν από ένα μεγάλο ντέρμπι;
Υπάρχει η οργάνωση σε ατομικό και σε συλλογικό επίπεδο. Αν για παράδειγμα το παιχνίδι είναι στις 7, γνωρίζουμε πως πρέπει να είμαστε το γήπεδο από τις 3. Φτιάχνουμε το όχημά μας, βάζουμε τα χημικά στη σειρά, φοράμε τις αντιπυρικές στολές μας και είμαστε έτοιμοι για την επιχείρηση. Όσον αφορά στο συλλογικό επίπεδο, έρχεται ο διμοιρίτης και μας εξηγεί λεπτομερώς τι θα κάνουμε. Ελάχιστες φορές κατεβαίνει κι ο Διοικητής, κυρίως σε μεγάλα ντέρμπι και μας εξηγεί ποιο είναι το σχέδιο δράσης.
Σε περίπτωση σφοδρής σύγκρουσης με τους οπαδούς, μπορεί να χάσουμε ράβδους ή να μας τελειώσουν τα χημικά. Γι’ αυτό το λόγο υπάρχει ένα ειδικό βανάκι, αλλά και συγκεκριμένα σημεία ανεφοδιασμού. Όταν τελειώνει το παιχνίδι, περιμένουμε περίπου μία ώρα έως ότου αποχωρίσουν οι φίλαθλοι, οι οποίοι πολλές φορές έχουν όρεξη για “μανούρα”. Μετά σχολάμε και μέσα στο βαν γίνεται… πανηγύρι.
Θυμάσαι κάποιο περίεργο περιστατικό;
Ναι. Στο λιμάνι του Πειραιά, είχε βγει από το καράβι μία διμοιρία που επέστρεφε από έναν αγώνα και παρότι οι άνθρωποι ήταν με πολιτικά τούς χτύπησαν οργανωμένοι οπαδοί. Οι συνάδελφοι μας είχαν σκοπό να πάνε στο λεωφορείο και να επιστρέψουν στη δουλειά, μετά από αρκετές ημέρες στην Κρήτη. Αλλά τους την είχαν “στημένη” και τους χτύπησαν. Κάποιοι συνάδελφοι χτύπησαν πάρα πολύ σοβαρά.
Όμως, όταν πήγαν να καταθέσουν μήνυση “κατά παντός υπευθύνου” οι υψηλά ιστάμενοι της υπηρεσίας τούς παρακαλούσαν τηλεφωνικώς, αλλά κι από κοντά, να μην την καταθέσουν. Είναι τυχαίο; Για ποιο λόγο; Εκ των υστέρων μάθαμε πως κάποιος από κάποια ομάδα είχε έρθει σ’ επαφή με κάποιον διοικητή της υπηρεσίας μας…
Γνωρίζετε από πριν πως υπάρχει πιθανότητα να υπάρξουν επεισόδια; Έχετε πληροφόρηση;
Δεν χρειάζεται να μας το πουν ότι θα γίνουν επεισόδια. Κοιτάζουμε ποιο παιχνίδι έχουμε να επιτηρήσουμε και καταλαβαίνουμε. Δηλαδή, αν είναι για παράδειγμα ένα ντέρμπι ανάμεσα στον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό γνωρίζουμε από πριν πόσες ώρες νωρίτερα θα πάμε για δουλειά, καθώς και τι πρέπει να έχουμε μαζί μας. Υπάρχει προετοιμασία σε πολλά επίπεδα. Σε ατομικό, σε ψυχολογικό, σε θέμα οργάνωσης από την υπηρεσία, αλλά και σε επίπεδο βαθμοφόρων. Οι βαθμοφόροι έχουν κάποιες ενημερώσεις, τις οποίες εμείς, όπως είναι λογικό, δεν έχουμε. Μας λένε όσα χρειάζεται να ξέρουμε, γιατί δεν χρειάζεται να τα ξέρουμε όλα. Υπάρχει πολύ μεγάλη προετοιμασία.
Υπάρχουν συγκεκριμένες οδηγίες από τους αρχηγούς σας;
Ναι, υπάρχουν συγκεκριμένες οδηγίες. Κυρίως, αφορά τη σύγκρουσή μας με τον κόσμο. Δηλαδή, όταν έρθουμε σε σύγκρουση πρέπει να προσέχουμε, δεν πρέπει να πετάξουμε, για παράδειγμα, χημικά. Κι αν χρειαστεί να πετάξουμε, επειδή θίγεται η σωματική ακεραιότητά μας, τότε θα πρέπει να γίνει κλιμακωτά. Γιατί η χρήση χημικών επηρεάζει, σε αρκετές περιπτώσεις και τους αθλητές, ειδικά όταν μιλάμε για κλειστά γήπεδα. Το άλλο κομμάτι, στο οποίο οφείλουμε να είμαστε προσεκτικοί, είναι η χρήση της αστυνομικής ράβδου. Οι βαθμοφόροι μας προειδοποιούν συνεχώς, επειδή, όπως σε κάθε επάγγελμα έτσι και στο δικό μας, υπάρχουν και ανεγκέφαλοι, πως δεν πρέπει να χτυπάμε ποτέ κεφάλια. Αλλά, παρά τις εντολές υπάρχουν ακόμα κάποιοι που δεν υπακούν.
Επιτίθεστε μόνο κατόπιν εντολής ή μπορεί να δράσετε και ανεξάρτητα;
Σαφώς κατόπιν εντολής. Όμως, όταν βλέπεις να θίγεται η ακεραιότητα ενός συναδέλφου ή ενός πολίτη χωρίς να συντρέχει λόγος, τότε είσαι υποχρεωμένος από το σύνταγμα, τους νόμους, αλλά κι από την ηθική σου, να πας να τον προστατέψεις. Σε τέτοιες περιπτώσεις δεν χρειάζεται να πάρεις εντολή. Είναι η λεγόμενη κλιμάκωση στην άμυνα. Μπορεί αν χρειαστεί να περάσεις απευθείας από το “1” στο “5”.
Έχω τραυματιστεί σοβαρά σε ντέρμπι Ολυμπιακός – Παναθηναϊκός
Παρότι υπάρχει έλεγχος βλέπουμε να περνάνε επικίνδυνα αντικείμενα μέσα στα γήπεδα. Ποιος είναι ο λόγος;
Καταρχάς είναι θέμα οργάνωσης και ελέγχου. Σαφώς και δεν γίνεται σωστά ο έλεγχος. Έχει παρατηρηθεί πολλές φορές από τις εισόδους να περνάνε αντικείμενα. Τα βλέπουμε κι εμείς με τα μάτια μας. Κάποιοι δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους. Δεν υπάρχει πλήρης έλεγχος. Για παράδειγμα, στο ΟΑΚΑ υπάρχει μία περίφραξη, η οποία είναι τεράστια. Πώς θα φυλαχτεί; Πάει κάποιος σ’ αυτό το χώρο, πετάει το σακ βουαγιάζ κι έρχεται κάποιος άλλος και το παίρνει.
Εσείς, από την στιγμή που τα βλέπετε, δεν μπορείτε να αντιδράσετε;
Δεν είναι δουλειά μας. Η δικιά μας δουλειά είναι καθαρά η αποκατάσταση της τάξης. Καθαρά. Για το συγκεκριμένο κομμάτι που αναφέρεσαι υπάρχουν τόσες άλλες υπηρεσίες. Σ’ ένα ντέρμπι ο καθένας έχει το ρόλο του. Υπάρχουν άνθρωποι που είναι γι’ αυτό το λόγο εκεί. Αλλά ποτέ δεν το κάνουν. Γιατί; Γιατί δεν τους ελέγχει κανείς.
Έχεις τραυματιστεί κατά τη διάρκεια εντάσεων;
Ναι, σε ντέρμπι Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός. Είχα τραυματιστεί πολύ σοβαρά στο χέρι από πέτρα, σε σημείο να μην μπορώ να σφίξω τη γροθιά μου. Βέβαια, δεν σηκώθηκα να φύγω γιατί η διμοιρία μας χρειαζόταν άτομα. Δεν μπορούσα να την αφήσω έτσι. Όταν ηρέμησαν τα πνεύματα, μου παρασχέθηκαν οι πρώτες βοήθειες στο “401”.
Όταν βρίσκεσαι σώμα με σώμα με τους οπαδούς, έχεις χρόνο να σκεφτείς; Τι ακούς συνήθως;
Στην περίπτωση που είμαστε σε φραγμό, σκέφτομαι απλά πως δεν πρέπει να μπουν μέσα. Ό,τι κι αν σου κάνει, δεν πρέπει να αντιδράσεις. Ακόμη κι αν σου βρίζει την οικογένεια ή σου πετάει ούρα. Ειδικά το δεύτερο συμβαίνει πολύ συχνά τελευταία. Πρέπει να καθίσεις στη θέση σου, γιατί σε περίπτωση που “σπάσεις” και φύγεις από τη γραμμή σου θα σ’ ακολουθήσουν κι οι υπόλοιποι και θα γίνει ένας “κακός χαμός”. Υπάρχουν συνάδελφοι που είναι τέρατα υπομονής.
Στην περίπτωση που βρίσκεσαι “σώμα με σώμα” δεν έχεις χρόνο να σκεφτείς. Αν απειλείται η σωματική ακεραιότητα σου υπάρχουν πολλά πράγματα που μπορείς να κάνεις. Ναι, υπάρχει περίπτωση να βγάλουμε και τη ράβδο, ειδικά αν μας χτυπούν άσχημα. Είναι το αίσθημα της επιβίωσης.
Πόσο εύκολο να είναι κοντραριστείς με τους οπαδούς της ομάδας σου. Νιώθεις διαφορετικά ή δεν επηρεάζεσαι;
Δεν είσαι επαγγελματίας αν σκέφτεσαι τέτοια πράγματα. Εκεί βρίσκεσαι για ένα συγκεκριμένο λόγο. Δεν υπάρχει το συναίσθημα, απ’ τη στιγμή που μιλάμε για δουλειά. Έχεις διαταχθεί για μία συγκεκριμένη υπηρεσία, την οποία πρέπει να φέρεις εις πέρας. Το να κάθεσαι και να σκέφτεσαι “Αχ, είμαι Ολυμπιακός”, “Αχ, είμαι Παναθηναϊκός” είναι μέγα λάθος. Δεν ξέρω αν υπάρχουν συνάδελφοι που επηρεάζονται, αλλά είναι τεράστιο λάθος. Είναι φανατισμός. Άλλο να σε στείλουν στον τόπο σου και να έρθεις σε σύγκρουση με τους κατοίκους. Σε μία τέτοια περίπτωση λες του διμοιρίτη σου: “Διέθεσε με εκτός”. Και θα το κάνει.
Υπάρχουν περιπτώσεις που προκαλούν πρώτα τα ΜΑΤ
Όταν ακούς συνθήματα κατά των αστυνομικών ενοχλείσαι; Επηρεάζεσαι;
Όχι, ίσα-ίσα που γελάω. Είναι μέρος της δουλειάς μου. Το έχω αποδεχθεί. Τι να κάνω; Μπορώ να κάνω αλλιώς;
Πιστεύεις πως πέρα από τους οπαδούς προκαλούν και τα ΜΑΤ;
Ε, ναι. Εννοείται. Εννοείται πως προκαλούν. Μα το είπα και πριν. Υπάρχουν κάποιοι που αρέσκονται σ’ αυτό το πράγμα. Στις αντεγκλήσεις.
Υπάρχουν περιπτώσεις που έχουν προκαλέσει πρώτα τα ΜΑΤ;
Ναι, σαφώς.
Έχεις βρεθεί μπροστά σε ένα τέτοιο συμβάν;
Ναι, αρκετές φορές. Ειδικά όταν ήμουν νεότερος. Έχει να κάνει περισσότερο με το πόσο ελευθερία τους δίνεται. Δηλαδή, τώρα πια δεν μπορούν να προκαλέσουν. Δεν μπορούν γιατί πλέον έρχονται οι –πολιτικά- προϊστάμενοί μας και “κράζουν” τους βαθμοφόρους. Είναι αυτό που είπα και στην αρχή: “Τα ΜΑΤ ασκούν πολιτική”. Έρχεται η κυβέρνηση και μας λέει: “Τέλος, δεν θα κάνετε τίποτα”. Το καταλαβαίνουν οι δικοί μας γιατί φοβούνται μήπως χάσουν τη θέση τους κι αυτό περνάει και σ’ εμάς. Για να το πω σωστά: Τώρα πια προκαλούμε πολύ λιγότερο, απ’ ότι προκαλούσαμε πριν.
Έχεις πει στο συνάδελφό σου να σταματήσει ή έστω το έχεις σκεφτεί;
Ναι, το έχω σκεφτεί. Το έχω πει μόνο σε σειρά μου ή σε νεότερο. Δεν μπορώ να κάνω παρατήρηση σε υψηλόβαθμο. Είναι θέμα ιεραρχίας. Ούτε έχω σκοπό να “δώσω” κάποιον συνάδελφό μου. Είναι άσχημο.
Θεωρείς πως την κόντρα την επιδιώκουν και οι δύο πλευρές;
Όχι, από την πλευρά μας είναι λίγα τα άτομα που σκέφτονται έτσι. Για παράδειγμα, θα είναι ένας σε κάθε διμοιρία. Απλά ο ένας επηρεάζει τον άλλον. Αρέσκονται σ’ αυτή την κόντρα. Είναι κάτι σαν τη… γάτα με το ποντίκι.
Έχουν υπάρξει περιπτώσεις που έχετε επιτεθεί για ανούσιο λόγο;
Χωρίς λόγο, όχι. Για ανούσιο λόγο, ναι. Όπως, για παράδειγμα είναι η εκτόξευση ενός μπουκαλιού ή η λεκτική επίθεση. Όμως, πάντα με την προϋπόθεση πως δεν είμαστε σε φραγμό. Αν είμαστε σ’ ένα χωράφι και με βρίσει ο άλλος, τότε, ναι, μπορεί να επιτεθώ. Γιατί; Γιατί με παίρνει…
Όσοι κάνουν έκτροπα στους αγωνιστικούς χώρους δεν είναι τυχαίοι, οι σεκιούριτι είναι εκεί για το φαίνεσθαι
Σας κατηγορούν επίσης ότι κάνετε κατάχρηση δακρυγόνων.
Τα χημικά δεν τα πετάμε για ανούσιο λόγο, γιατί για κάθε χημικό που πετάμε κάνουμε αναφορά και εξετάζεται από τους διοικητές. Δεν πετάμε άσκοπα δακρυγόνα. Πρέπει να συντρέχουν λόγοι, γιατί το δακρυγόνο θεωρείται όπλο.
Γιατί δεν γίνονται συλλήψεις απ’ τη στιγμή που έχετε τη δυνατότητα;
Πρέπει να ξέρεις πως υπάρχουν περιπτώσεις που συλλαμβάνουμε οπαδούς, παίρνουμε τα στοιχεία τους, τούς δίνουμε στην Άμεση Δράση και μετά από λίγες ώρες αφήνονται ελεύθεροι. Έχω βρεθεί μπροστά σε ένα τέτοιο περιστατικό στη ΓΑΔΑ. Είχαμε συλλάβει έναν οπαδό, τον οποίο τελικά άφησαν ελεύθερο και κατά την αποχώρησή του, ήρθε προς το μέρος μας, μας κορόιδεψε και μας έκανε άσεμνες χειρονομίες.
Έχουμε τη δυνατότητα να κάνουμε συλλήψεις, όμως εξαρτάται από τους βαθμοφόρους. Το σίγουρο είναι πως όσοι κάνουν έκτροπα στους αγωνιστικούς χώρους δεν είναι τυχαίοι. Ή για να το πω πιο σωστά: ξέρουμε ποιοι είναι. Υπό την ανοχή της Αστυνομίας, της Πολιτικής ηγεσίας και των ομάδων λαμβάνουν χώρα τέτοια γεγονότα.
Δηλαδή, πιστεύεις πως υπάρχουν άτομα που πηγαίνουν στο γήπεδο μόνο και μόνο για να κάνουν επεισόδια;
Ναι. Μπορεί να τους έχουν βάλει ή μπορεί να ζουν μ’ αυτό τον τρόπο. Υπάρχουν για παράδειγμα κάποιοι αναρχικοί ΑΕΚτζήδες στα Εξάρχεια που αυτή είναι η ζωή τους. Το λέω αυτό γιατί συνήθως, χωρίς να είναι ο κανόνας, οι ΑΕΚτζήδες έχουν πολλούς αναρχικούς μέσα στους οργανωμένους. Κι οι ΠΑΟΚτσήδες έχουν κάτι αντίστοιχο στη Θεσσαλονίκη. Τα λέω, επειδή τα έχω δει τόσα χρόνια. Δεν έχουν τι να κάνουν κι έρχονται να… παίξουν. Αν δεις αυτούς που πιάνουμε δεν είναι παιδιά άπορων οικογενειών. Είναι εύπορων. Το καταλαβαίνεις από το ντύσιμό τους. Δεν είναι τυχαίοι. Είναι παιδιά Βορείων Προαστίων ή από το Κολωνάκι.
Γνωρίζετε από πριν για τα “ραντεβού θανάτου” των οπαδών;
Κοιτάξτε, υπάρχει μία λίστα στη ΓΑΔΑ με τις εκδηλώσεις που λαμβάνουν χώρα καθημερινά και εβδομαδιαία. Οι βαθμοφόροι τα ελέγχουν και βάσει εμπειρίας μπορούν να καταλάβουν αν υπάρχει πιθανότητα οι οπαδοί να συναντηθούν και να υπάρξει σύγκρουση. Πιθανολογώ πως το γνώριζαν. Αλλά ακόμη και να μην το γνώριζαν, υπάρχουν ευσυνείδητοι πολίτες που καλούν και ενημερώνουν σε περίπτωση επεισοδίων. Από εκεί και πέρα είναι καθαρά στην ευχέρεια του Κέντρου να δώσει εντολή να καταφθάσουν τα ΜΑΤ. Έχω πάει αρκετές φορές στην Ηλιούπολη, όπου συνέβησαν και τα τελευταία επεισόδια μεταξύ οπαδών της ΑΕΚ και του Ολυμπιακού. Είναι σίγουρο πως υπάρχουν “ραντεβού θανάτου”.
Οι σεκιούριτι μπορούν να παρέχουν ασφάλεια ή χρειάζεται και η συνδρομή της Αστυνομίας;
Πρόσφατα είχα μία συζήτηση μ’ έναν σεκιούριτι. Τον ρώτησα ποια είναι η αρμοδιότητά του στο γήπεδο. Ξέρεις τι μου απάντησε; Για το “φαίνεσθαι”. Βρίσκονται στο γήπεδο απλά για να φαίνονται. Δεν πιστεύω πως μπορούν να παράσχουν σημαντική βοήθεια. Δηλαδή, αν γίνει κάτι μπορούν να σταματήσουν το πλήθος; Μα, δεν έχουν τα υλικά μέσα. Είναι 10-20 άτομα σ’ ένα διαχωριστικό και οι φίλαθλοι είναι εκατοντάδες. Πολλά απ’ αυτά τα παιδιά, γιατί το ρώτησα κι αυτό, είναι εκεί για οικονομικούς λόγους. Παίρνουν 20-30 ευρώ και κάθονται τόσες ώρες.
Οι Διευθυντές των μέτρων παίρνουν εντολές από τα “δεξιά χέρια” των προέδρων
Πώς μπορείς να εξηγήσεις ότι στα παιχνίδια του Champions League είναι όλοι φρόνιμοι, εν αντιθέσει με τους αγώνες του ελληνικού πρωταθλήματος;
Θεωρώ πως κάποια πράγματα είναι επιτηδευμένα. Δεν γίνεται στα ευρωπαϊκά παιχνίδια να μην υπάρχει καμία φασαρία, τόσο εκτός όσο κι εντός γηπέδου, αλλά και καμία πρόκληση από πλευράς τους και στην Ελλάδα να συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο. Δύο πράγματα μπορώ να σκεφτώ. Πρώτον, ότι είναι θέμα διοικήσεων και δεύτερο πως “βρίσκουν και τα κάνουν”. Γιατί; Γιατί είμαστε “ξέφραγο αμπέλι” σε κάποια πράγματα. Η πολιτεία δεν ρίχνει πρόστιμα που θα “πονέσουν”, ενώ παράλληλα δεν τιμωρεί τις ομάδες.
Έχουν υπάρξει βράδια που επιστρέφοντας σπίτι σκέφτεσαι όλα όσα συνέβησαν;
Όχι, ποτέ. Ότι γίνεται στη δουλειά το αφήνω εκεί. Αυτά που συμβαίνουν στα γήπεδα δεν με απασχολούν. Είναι φανατισμένοι άνθρωποι. Ο φανατισμός δείχνει ανθρώπους μη μορφωμένους, που καθοδηγούνται από άλλους και γίνονται υποχείρια. Γιατί, για ποιο λόγο; Για κάποιο λόγο που είναι ανούσιος.
Κάθονται και τσακώνονται για μία φανέλα και μία μπάλα. Παρότι η μπάλα δεν τους έχει δώσει ποτέ στη ζωή τους ψωμί για να φάνε. Ο φανατισμός είναι άσχημο πράγμα. Δηλητηριάζει το μυαλό. Δεν σκέφτομαι τίποτα όταν επιστρέφω σπίτι. Κάθομαι, βλέπω την τηλεόρασή μου, διαβάζω τα βιβλία μου. Μέχρι εκεί.
Θεωρείς πως αν οι διοικήσεις ήθελαν θα είχαν πατάξει το φαινόμενο της βίας;
Σαφώς. Καταρχάς, ξεκινάει από τον καθένα ατομικά. Απλά δεν έχουμε τη θέληση να τα αλλάξουμε. Βλέπεις για παράδειγμα στην Αγγλία τον ποδοσφαιριστή να κάνει το πλάγιο και να βρίσκεται μία “ανάσα” από τον φίλαθλο. Γιατί αυτοί έχουν καταφέρει κάτι τέτοιο κι εμείς, εν έτει 2016, δεν μπορούμε; Μάλλον γιατί δεν θέλουμε. Μάλλον επειδή αυτά που κερδίζουμε είναι πολύ περισσότερα από αυτά που χάνουμε.
Πιστεύεις πως η πολιτεία πρέπει να αυστηροποιήσει τα μέτρα ή είναι σε καλό επίπεδο απλά δεν εφαρμόζονται;
Είναι μία μίξη και των δύο. Πρώτον, θα πρέπει να εφαρμόσουμε τα ήδη υπάρχοντα μέτρα ώστε να δούμε αν πιάνουν τόπο. Αν όμως δεν λειτουργούν θα πρέπει το κράτος να αυστηροποιήσει τα μέτρα και να τα θέσει σε ισχύ. Στην Ελλάδα υπάρχουν νόμοι, αλλά δεν εφαρμόζονται. Είναι λάθος. Υπάρχει ασυδοσία. Ξέρουν πως δεν θα τους κάνουν τίποτα.
Ποια, κατά την άποψη σου, είναι η λύση για την πάταξη του φαινομένου της βίας;
Με την παραμικρή ρίψη αντικειμένου άμεση διακοπή του αγώνα, τιμωρία της ομάδας και χρηματικό πρόστιμο. Κατευθείαν δραστικά μέτρα. Βέβαια, μία λύση θα ήταν να επιτρέπεται η είσοδος στο γήπεδο μόνο σε οικογένειες. Όπως γίνεται σε τελικούς βόλεϊ. Υπάρχει μία όμορφη ατμόσφαιρα, δεν χρειάζεται να σταλούν διμοιρίες των ΜΑΤ και αποχωρούν όλοι μονιασμένοι.
Θα πρέπει να μην φοβόμαστε να πάρουμε αυστηρά μέτρα. Γιατί έχει παρατηρηθεί οι Διευθυντές των μέτρων να παίρνουν εντολές από τα “δεξιά χέρια” των προέδρων. Ήμουν μπροστά σε ένα τέτοιο συμβάν. Σε αγώνα ντέρμπι μια ημέρα που μας χτύπησαν.
