Ο ομοσπονδιακός προπονητής των Εθνικών Γυναικείων Ομάδων, Αντώνης Πριόνας, μίλησε στον ΣΠΟΡ FM 94,6 για την μεγάλη επιτυχία των Κορασίδων, το γυναικείο ποδόσφαιρο και το επόμενο βήμα της ομάδας.
Για τα συναισθήματα για την πορεία της Εθνικής Κορασίδων: «Πρώτα από όλα σας ευχαριστούμε για τα καλά σας λόγια. Τα συναισθήματα δεν μπορώ να σας τα περιγράψω. Τα δικά μου συναισθήματα δεν έχουν καμία σχέση με εκείνα των κοριτσιών, που πέτυχαν κάτι που δεν έχει πετύχει καμία άλλη ελληνική Εθνική ομάδα με το τρία στα τρία. Πρώτες έχουν έρθει και άλλες ομάδες, αλλά ποτέ δεν έχει γίνει ξανά το απόλυτα. Φανταστείτε τα συναισθήματα των κοριτσιών που ήταν πραγματικά απερίγραπτα. Με παίρνουν μέχρι σήμερα και δεν μπορούν να πιστέψουν τι έγινε στα Γιάννενα, αν και εγώ το περίμενα».
Για τα στοιχεία που έκριναν την πορεία της Εθνικής μας: «Αρχικά αυτές οι ομάδες, το πιο βασικό στοιχείο, είναι να τύχει να υπάρχουν παίκτριες γεννημένες την ίδια χρονιά. Το πιο σημαντικό από όλα. Δεν εξαρτάται από εμάς. Εξαρτάται και από την ποιότητα των κοριτσιών που είναι γεννημένες τις συγκεκριμένες ημερομηνίες. Η ομάδα αυτή ήταν με κορίτσια γεννημένα το 2002 και το 2003. Ένα άλλο στοιχείο που βοήθησε πάρα πολύ είναι ότι τα κορίτσια του 2002 έπαιξαν μαζί πέρσι σε ένα αναπτυξιακό τουρνουά της UEFA που έγινε στο Αγρίνιο και είχαν πλέον την εμπειρία των επίσημων παιχνιδιών, ανεξαρτήτως ότι ήταν φιλικά και ήταν υπό την αιγίδα της UEFA, και μπορέσαμε και δουλέψαμε λίγο πιο πολύ με αυτά τα κορίτσια. Στο παρελθόν πηγαίναμε με δύο – τρία παιχνίδια. Τώρα όλα σχεδόν τα κορίτσια ήταν από την προηγούμενη χρονιά, έγιναν προπονήσεις και έδωσαν ως ομάδα σε συνδυασμό ότι έχουν ταλέντο κι ότι έχουν καλούς χαρακτήρες και ότι κατάλαβαν πως πρέπει να παίζουν πάνω από όσο μπορούν για την Εθνική ήρθε αυτό το αποτέλεσμα».
Για τις πιο δυνατές ομάδες του γκρουπ: «Ξέραμε εξαρχής ότι ήμασταν τρίτοι σε δυναμικότητα. Πρώτη ήταν η Ελβετία, μία παραδοσιακή δύναμη του γυναικείου ποδοσφαίρου με συνεχείς παρουσίες σε τελικές φάσεις. Στη συνέχεια, η Βόρειος Ιρλανδία, μία ομάδα της Βόρειας Ευρώπης που έχουν πολύ καλό ποδόσφαιρο. Μετά ήμασταν εμείς και μετά το Καζακστάν, το οποίο να σας ενημερώσω ότι έχει σημειώσει πολύ μεγάλη πρόοδο. Ήμασταν ουσιαστικά το αουτσάιντερ, η τρίτη ομάδα σε δυναμικότητα. Πρώτη αντίπαλος ήταν η Ιρλανδία, αλλά ξέραμε τι έπρεπε να αντιπαραθέσουμε απέναντι στην δύναμη των κοριτσιών αυτής. Κερδίσαμε πάρα πολύ εύκολα με το 3-1, με καθολική υπεροχή και αυτό μας έδωσε πίστη κυρίως απέναντι στην Ελβετία, για να μπορέσουμε να κάνουμε το απόλυτο. Αυτός ήταν ο μεγάλος στόχος και τον πετύχαμε».
Για το στιλ που εφαρμόζει η Εθνική Κορασίδων και τα στοιχεία που δίνει έμφαση στην τακτική: «Εμείς ως Ελλάδα δεν μπορούμε να παίξουμε κάτι άλλο πέρα από ποδόσφαιρο που βασίζεται στην πάρα πολύ καλή αμυντική τακτική, με κάποιες αντεπιθέσεις και κάποια πολύ δουλεμένα καλά στατικά χτυπήματα, όπως και όλες οι Εθνικές ομάδες των Ανδρών. Κακά τα ψέματα δεν έχουμε την ποιότητα των παικτριών που έχουν οι άλλες ομάδες. Άρα είμαστε υποχρεωμένοι επειδή έχουμε πολύ καλές αμυντικές παίκτριες να πάμε σε μία πολύ καλή αμυντική τακτική, με συγκεκριμένο τρόπο επιθετικού παιχνιδιού που βασίζεται στην οργανωμένη αντεπίθεση και ο οποίος τρόπος μας έφερε αυτά τα αποτελέσματα. Εκεί στηριχθήκαμε, όταν παίζουμε με μεγαλύτερες ομάδες, και τα αποτελέσματα μας ήταν δίκαια».
Για το αν μπορεί το ελληνικό ποδόσφαιρο να αποκτήσει πρωταγωνιστικό ρόλο στο μέλλον: «Πρωταγωνιστικό είναι πολύ δύσκολο. Μπορεί όμως να ανέβει πάρα πολλές θέσεις και να κάνει μεγάλες νίκες και η Εθνική Γυναικών, όπως έχουν κάνει οι μικρές εθνικές ομάδες. Η νίκη επί της Ελβετίας, η νίκη επί της πρωταθλήτριας Ευρώπης Γαλλίας και έχει το υλικό να τις κάνει σε λίγο καιρό. Δεν μπορούμε λόγω και της χαμηλής ποιότητας των πρωταθλημάτων μας να έχουμε παίκτριες με υψηλούς δείκτες φυσικής κατάστασης και αυτό είναι ένα στοιχείο που μας μειώνει την αξία της ομάδας, βάσει του ταλέντου που υπάρχει. Πιστεύω ότι σε σύντομο διάστημα η Εθνική Γυναικών μπορεί να είναι μέσα στην δεκαπεντάδα-εικοσάδα της Ευρώπης».
Για το τι χρειάζεται να έχει ένα κορίτσι για να ασχοληθεί με το ποδόσφαιρο: «Αρχικά θα πρέπει να του αρέσει. Όταν του αρέσει του παιδιού ένα άθλημα, θα το κάνει καλά. Το πιο σημαντικό είναι να είναι αθλήτρια. Δεν γίνεται να παίξεις μόνο με την τέχνη ή με την ικανότητα ή την εξυπνάδα, αν δεν είσαι αθλήτρια και μάλιστα υψηλού επιπέδου. Εμείς κάνουμε πολύ μεγάλο αγώνα για να τους το περάσουμε στη νοοτροπία και, σύμφωνα με τις μετρήσεις που κάνουμε, τα παιδιά δουλεύουν και μόνα τους (πέρα από τις ομάδες τους) για να είναι ανταγωνιστικές όταν παίζουν με την Εθνική ομάδα. Εδώ στην Ελλάδα τους αρκεί αυτό που κάνουν με τις ομάδες τους, όμως σε παραπάνω επίπεδο χρειαζόμαστε ιδιαίτερα υψηλή φυσική κατάσταση, κάτι που ήταν το μεγάλο μας μειονέκτημα όλα αυτά τα χρόνια».
Για τις δυσκολίες που συναντάει ένας προπονητής να διαχειριστεί μία γυναικεία ομάδα σε σχέση με μία αντίστοιχη ανδρική: «Σίγουρα. Η γυναίκα μεγαλώνει και γίνεται ώριμη πιο γρήγορα. Έχει την ερώτηση “γιατί” και ειδικά το στοιχείο των νέων κοριτσιών. Έχει τις ορμόνες που την μεταβάλουν ψυχολογικά μέσα στο μήνα, που σημαίνει πως θα πρέπει να είσαι πολύ προσεκτικός ως προπονητής όσον αφορά τη συμπεριφορά ή να περιμένεις κάποιες συμπεριφορές διαφορετικές από το φυσιολογικό. Βέβαια, όταν αποκτήσεις μία εμπειρία, υπάρχει ένα μεγάλο πλεονέκτημα στη γυναίκα ότι καταλαβαίνει στις νέες ηλικίες πιο γρήγορα, πολύ πιο εύκολα και κάνει ακριβώς αυτά που λέει ο προπονητής όσον αφορά το αγωνιστικό. Η διαχείριση ανθρώπου είναι και θέμα ταλέντου, εκείνο που λέω στις σχολές προπονητών είναι ότι για να διαχειριστείς άνδρες ή γυναίκες είναι ταλέντο και δεν υπάρχει μία μέθοδος συγκεκριμένη να την ακολουθήσεις. Πρέπει να σκέφτεσαι, να κρίνεις και να ψυχολογείς ανάλογα με την κάθε στιγμή. Αν το κάνεις αυτό, σίγουρα θα πετύχεις με τις γυναίκες, επειδή είναι πολύ καλές δέκτες αυτών που θα τους πει ο προπονητής».
Για τους γονείς που είναι διστακτικοί να ασχοληθεί το παιδί τους με το γυναικείο ποδόσφαιρο: «Θα τους έδινα τη συμβουλή να βάλουν τα αθλητικά κανάλια και να δουν πως παίζουν μπάσκετ τα κορίτσια που έχει πολύ περισσότερες επαφές σωματικές και χτυπήματα από το ποδόσφαιρο. Πώς παίζουν μποξ, πώς παίζουν χάντμπολ και πώς κάνουν πολεμικές τέχνες, για να μου πουν ποια είναι η διαφορά από το ποδόσφαιρο που μπορεί να είναι πιο ευγενικό από πολλά από αυτά. Αυτή η νοοτροπία αρχίζει να φεύγει με πολύ μεγάλο αγώνα που κάνουμε η Ομοσπονδία και εμείς από την ελληνική οικογένεια. Πλέον τα κοριτσάκια, όταν θέλουν να παίξουν ποδόσφαιρο, οι νέοι γονείς, οι νέες οικογένειες τα βοηθούν και στέκονται δίπλα τους. Έχει αρχίσει και φεύγει αυτό το ταμπού στις μεγάλες πόλεις και σιγά-σιγά στην επαρχία, γιατί ήταν πραγματικά που ήταν άστοχο. Πώς ήταν δυνατό ένα κορίτσι να πάει καράτε και να μην παίζει ποδόσφαιρο».
Για τη στήριξη από την ΕΠΟ και την Πολιτεία: «Η Πολιτεία όσον αφορά το γυναικείο ποδόσφαιρο δεν διαφέρει σε κάτι με τη στήριξη γενικότερα στο ποδόσφαιρο. Η ΕΠΟ δίνει πολύ μεγάλη σημασία στο γυναικείο ποδόσφαιρο. Έβαλε πλέον το γυναικείο ποδόσφαιρο ως έναν από τους τέσσερις πυλώνες για την ανάπτυξη του γυναικείου ποδοσφαίρου. Αυτό κάνουμε με την προώθησή του με εκδηλώσεις σε όλη την Ελλάδα. Κάνουμε αναπτυξιακά προγράμματα και έχει δώσει πολύ μεγάλη σημασία. Τα γυναικεία πρωταθλήματα είναι τα μοναδικά που επιδοτούνται από την ΕΠΟ με κάποια πράγματα. Αυτό σημαίνει το έμπρακτο ενδιαφέρον της Ομοσπονδίας για το ελληνικό ποδόσφαιρο. Οργανώθηκε πολύ καλύτερα το τιμ με νέα πρόσωπα και είμαστε μία πλήρης ομάδα στο θέμα των προπονητών. Όλα αυτά που γίνονται, όπως το event στα Γιάννενα ή πέρσι στη Θεσσαλονίκη, είναι προγράμματα της ΕΠΟ που γίνονται για την προώθηση του γυναικείου ποδοσφαίρου. Είναι στοίχημα, επειδή μπήκε ως ένας από τους τέσσερις βασικούς πυλώνες της ανάπτυξης του ποδοσφαίρου στην Ελλάδα».
Για τα Μέσα και αν προβάλλουν το άθλημα: «Εδώ έχουμε ένα πρόβλημα. Θεωρούν ότι δεν πουλάει. Όσοι έχουν αρχίσει να ασχολούνται και συνεχίζουν να ασχολούνται περισσότερο. Δεν έχουμε την προβολή που του αξίζει. Πιθανότατα επειδή δεν συγκεντρώνουμε τον κόσμο που πραγματικά αξίζει στο γυναικείο ποδόσφαιρο. Ο κόσμος και τα Μέσα είναι αυτά που φέρνουν τα αποτελέσματα. Ήδη έχουν αρχίσει να προβάλλονται κάποια παιχνίδια του γυναικείου ποδοσφαίρου. Η ΕΡΤ 3 ήρθε για πρώτη φορά στο τελευταίο παιχνίδι με την Ελβετία. Έχουν γίνει βήματα, όμως σε σχέση με τα άλλα αθλήματα είμαστε αδικημένοι γιατί το γυναικείο ποδόσφαιρο είναι το πλέον αυξανόμενο και το πλέον διαδεδομένο και έχει τη μεγαλύτερη προσέλευση αθλητριών. Αυτό είναι βάσει έρευνας και δεν το λέω τυχαία. Πιστεύω ότι αξίζει μίας καλύτερης τύχης από τα Μέσα».
Για το επόμενο βήμα, την Elite Round, και τους στόχους που έχουν θέσει: «Πριν από τέσσερα χρόνια που ανέλαβα, έβαλα κάποιους στόχους σε ένα οργανόγραμμα που ήταν βραχυπρόθεσμοι και κάποιους μακροπρόθεσμους. Οι βραχυπρόθεσμοι ήταν να μπορούμε να έχουμε κάθε χρόνο τουλάχιστον μία από τις δύο ομάδες σε elite round. Όχι μόνο το καταφέραμε, μέσα σε τέσσερα χρόνια έχουμε διπλή εκπροσώπηση από τις Νεανίδες και τις Κορασίδες. Κάποιοι άλλοι βραχυπρόθεσμοι στόχοι ήταν να κερδίσουμε σε αγώνα elite round, που κέρδισε η Κορασίδων μέσα στη Γαλλία, να μπορούμε να έρθουμε πρώτοι σε όμιλοι που το κάναμε πέρσι και φέτος το απόλυτο. Αυτοί οι στόχοι έχουν γίνει με το παραπάνω από αυτά τα κορίτσια, από αυτές τις Εθνικές ομάδες. Ένας μακροπρόθεσμος στόχος που έχουμε είναι η πρόκριση μίας γυναικείας Εθνικής ομάδας σε τελική Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος, στην τελική οχτάδα. Δεν ξέρω αν είμαστε έτοιμοι ακόμη ως ομάδες να την διεκδικήσουμε. Αυτό εξαρτάται και από την ποιότητα των αντιπάλων στο Elite Round, αν θα μας τύχουν Αγγλία, Γερμανία ομάδες που είναι στους τελικούς συνέχεια. Πιστεύω, όμως, ότι τα επόμενα χρόνια κάποια ομάδα θα την διεκδικήσει επί ίσοις όροις. Αυτό που θέλουμε από το Elite Round είναι να παίρνουμε εμπειρίες, να κάνουμε πράγματα που δεν τα έχουμε ξανακάνει, να φεύγουμε με θετικό πρόσημο στα γκολ μετά από τα τρία παιχνίδια στο Elite Round ή να μαζέψουμε τους περισσότερους βαθμούς στη συγκεκριμένη φάση, ή να κάνουμε πράγματα για πρώτη φορά. Το πιο σημαντικό από όλα να παίρνουν τα κορίτσια αυτά εμπειρίες, για να μπορέσουν όταν θα πάνε στην Εθνική Γυναικών να είναι έτοιμες και να πάνε ψηλά την Εθνική ομάδα, εκεί που πραγματικά μπορούμε να την πάμε».
