Αναμφίβολα, ένας από τους πιο σκληροτράχηλους κεντρικούς αμυντικούς που αγωνιζόταν στις αρχές του 21ου αιώνα, ήταν ο Γιάαπ Σταμ!
Ο 52χρονος πλέον Ολλανδός αποτέλεσε πολλάκις τον… φόβο των αντίπαλων επιθετικών, καθώς, πέρα από το δυναμικό στιλ παιχνιδιού του, ακόμα και το παρουσιαστικό του «τρόμαζε»!
Έχοντας παίξει σε σπουδαίες ευρωπαϊκές ομάδες, ο Σταμ συνέδεσε το όνομά του με τη Μίλαν, τη φανέλα της οποίας φόρεσε τη διετία 2004/06.
Δίνοντας συνέντευξη στην «Gazzetta dello Sport», ο Σταμ σχολίασε αρχικώς τα εξωφρενικά ποσά που δαπανούνται στις μέρες μας από τις ομάδες σε μεταγραφές, ξεστομίζοντας επική ατάκα για τη δική του χρηματιστηριακή αξία!
«Η Μίλαν πλήρωσε περίπου 11 εκατομμύρια για να με φέρει από τη Λάτσιο. Αν έπαιζα σήμερα, θα κόστιζα 100 εκατομμύρια; Ελπίζω λίγο περισσότερα γιατί αν δούμε τις τιμές που πληρώνονται ορισμένοι παίκτες, είναι απίστευτο! Όσο για την ποιότητα, δεν μπορείς να συγκρίνεις», ανέφερε αρχικά.
Στη συνέχεια, ρωτήθηκε για τον αλησμόνητο τελικό του Champions League του 2005 στην Κωνσταντινούπολη, εκεί όπου η Μίλαν αν και προηγήθηκε με 3-0 στο ημίχρονο της Λίβερπουλ, εντούτοις, δεν κατάφερε να σηκώσει το βαρύτιμο τρόπαιο, χάνοντας στη διαδικασία των πέναλτι.
«Είναι πάντα δύσκολο να μιλάμε για… είναι απόδειξη ότι ακόμη και μια ομάδα με μεγάλους πρωταθλητές μπορεί να δυσκολευτεί όταν δεχτεί ένα γκολ, επηρεάζοντας την οργάνωσή της. Γενικά, κάναμε ένα υπέροχο ματς, δημιουργώντας ευκαιρίες ακόμα και μετά την ισοφάριση. Αυτό είναι το ποδόσφαιρο. Όταν η ομάδα που βρίσκεται πίσω μπαίνει ξανά στο παιχνίδι, αποκτά αυτοπεποίθηση και πιστεύει ότι μπορεί να σκοράρει περισσότερα. Χάσαμε την ισορροπία μας και χτυπηθήκαμε από εξάντληση σε αυτά τα έξι λεπτά. Η Λίβερπουλ το εκμεταλλεύτηκε και σκόραρε. Είναι μεγάλος πόνος γιατί θυμάσαι τους χαμένους τελικούς του Champions League περισσότερο από αυτούς που κέρδισες. Προσωπικά, σκέφτομαι περισσότερο το 2005 παρά το 1999 όταν το κέρδισα με τη Γιουνάιτεντ».
Δεν είναι φυσιολογικό, όταν έχεις παίκτες όπως ο Ντίντα, ο Καφού, ο Νέστα, ο Μαλντίνι, αλλά συμβαίνουν αυτά τα πράγματα. Θα μπορούσατε να το πείτε ομορφιά του ποδοσφαίρου, αλλά για εμάς εκείνη την εποχή, ήταν μια σκοτεινή περίοδος. Ήμασταν όλοι πικραμένοι».
