O Σούλης Παπαδόπουλος είναι αυτός που θα ηγείται πλέον του ποδοσφαιρικού τμήματος. Δεν είναι λίγοι αυτοί που πιστεύουν ότι η μοίρα τους χρωστούσε κάτι. Ο ίδιος χωρίς αμφιβολία ανήκει σε αυτούς που το πιστεύουν.
Επιμέλεια: Παναγιώτης Κυμπριχτσής
Έπειτα από 22 εβδομάδες “αναμονής” ο Σούλης Παπαδόπουλος επιστρέφει πιο πεισμωμένος από ποτέ. Ο πήχης της δυσκολίας είναι παρόμοιος -αν όχι ακόμα πιο υψηλός- και μοναδικός στόχος να βγάλει ξανά το φίδι από την τρύπα. Η τρίμηνη θητεία του στο τέλος της περσινής σεζόν στέφθηκε με επιτυχία, και αναμφίβολα το όνομα του στιγμάτισε τον εφιάλτη που είχε “happy end.”
Η αρχή
Επιστρατεύτηκε 6 αγωνιστικές πριν το τέλος του πρωταθλήματος, ώντας ο Άρης 5 βαθμούς κάτω από την επικίνδυνη ζώνη, και δίνοντας μετά από 48 ώρες μια αναμέτρηση δίχως αύριο για τους κιτρινόμαυρους. Στο παιχνίδι εκείνο, ο Λεβαδειακός ήταν το πρώτο θύμα στο “come back” που έκανε τότε η ομάδα. Το επιμέρους σκορ 4-0, και η σπίθα για την ανατροπή του σκηνικού άναψε.
Η συνέχεια…
Η συνέχεια προδιέγραψε άλλες 2 νίκες (Ατρόμητο, Τρίπολη), 2 ισοπαλίες (Πανθρακικό, Ξάνθη) και μια ήττα από τον Πας. 3 γκολ παθητικό και 10 ενεργητικό! Η ψυχολογία των ποδοσφαιριστών στα ύψη, και επιτέλους οι προσπάθειες των ιδίων έπιασαν τόπο, καθώς ο στόχος επετεύχθη.
Οι 89 μέρες
Αυτές ήταν επιδερμικά οι 89 ημέρες του Σούλη, στον πάγκο του Άρη. Η φυγή του -προφανώς αυτή υπήρξε λόγω της αλλαγής στην προεδρεία της ΠΑΕ – άφησε τον κόσμο παραπονούμενο. Ο ίδιος φάνηκε ιδιαίτερα πικραμένος γι αυτην την εξέλιξη, την ίδια ώρα που άφηνε συνεχώς “παραθυράκια” για την επιστροφή του.
Η επιστροφή
Η στιγμή αυτή δεν άργησε να φτάσει 5,5 μήνες αργότερα, με τον Άρη να βρίσκεται ουραγός, να είναι επίσης 5 βαθμούς κάτω από την ζώνη του υποβιβασμού (αν θεωρήσουμε ότι θα πέσουν δύο ομάδες) έχοντας ωστόσο 18 αγώνες μέχρι το τέλος της σεζόν. Το έργο και εφέτος ιδιαίτερα δύσκολο, με τα “αποδυτήρια”να μην περνούν και τις καλύτερες των ημερών, αγωνιστικά οι παίχτες δεν πείθουν και η άμυνα να αντιμετωπίζει τιτάνια προβλήματα.
Το σήμερα
Όταν κλήθηκε την άνοιξη να βγάλει τον Άρη από το τέλμα, η πλειονότητα των οπαδών δεν τον πίστεψε. Η αλήθεια είναι ότι δεν είχε έρθει με τις καλύτερες περγαμηνές. Κατάφερε παραταύτα να κλείσει πολλά “στόματα” την ίδια ώρα που οι ρόμπες στην Θεσσαλονίκη πολλαπλασιάστηκαν. Φέτος, έχει την στηρίξη του κόσμου, της διοίκησης, ενώ το περιβάλλον για τον ίδιο είναι σαφώς πιο γνώριμο.
Παρόλα τα παραπάνω, η ουσία κρύβεται στην πράξη και κατά πόσο θα τα καταφέρει και φέτος, αποδεικνύοντας ότι δεν ήταν “τυχαία” τα περυσινά αποτελέσματα. Αν όντως ξεπεράσει τον μαραθώνιο αυτόν σκόπελο τότε θα μιλάμε για μια ηγετική φιγούρα στον κίτρινο πάγκο! Η ιστορία λοιπόν ίσως επαναληφθεί…
