Συνέντευξη από… βάθους καρδιάς έδωσε ο Γιώργος Σιγάλας και αναφέρθηκε όπως ήταν λογικό και στην καριέρα του με τον Άρη, το σκηνικό με τον Γκαγκαλούδη, αλλά και το Νίκο Γκάλη.
Ο Σιγάλας που φόρεσε την κιτρινόμαυρη φανέλα σε δύο θητείες από δύο χρόνια τη καθεμία μίλησε στο oneman.gr και είπε πολλά (πάρα πολλά) και ενδιαφέροντα.
Τα κυριότερα αποσπάσματα που αφορούν τον Άρη αλλά και το Νίκο Γκάλη ακολουθούν από κάτω:
“Ήμουν τυχερός που γύρισα στον Άρη, γιατί έζησα τα δύο τελευταία χρόνια της μπασκετικής μου καριέρας όσο καλύτερα μπορούσα, έπαιξα έναν ευρωπαϊκό τελικό, το ευχαριστήθηκα. Δυστυχώς η Ντιναμό του Ίβκοβιτς με Φώτση, Παπαδόπουλο ήταν καλύτερη. Παίξαμε μετά από πολλά χρόνια Ευρωλίγκα, είδαμε στα ίσα τους μεγάλους, έζησα καταστάσεις στο Αλεξάνδρειο που δεν είχα ζήσει τις πρώτες χρονιές, ήταν μαγεία”.
“Είχα πει ότι θα τελειώσω την καριέρα μου το 2008, 37 χρονών. Δεν είχα πρόταση ανανέωσης από τον Άρη και λέω ΟΚ, θα σταματήσω νωρίτερα. Ήμουν συνειδητοποιημένος όταν σταμάτησα και άρχισα να ασχολούμαι με την προπονητική”.
“Υπάρχει ένα ιστορικό (σ.σ. στο σκηνικό με Γκαγκαλούδη) που δεν το γνωρίζει ο κόσμος. Επί μία βδομάδα πριν το ντέρμπι, ο Γκαγκαλούδης έβγαινε στα ραδιόφωνα και προκαλούσε. Το ματς ήταν πράγματι ντέρμπι και όλη η ένταση βγήκε σ’ εκείνη τη στιγμή. Ήταν ξεκάθαρα ‘ή σε νικάω ή με νικάς’. Παραδέχτηκε και ο ίδιος μετά ότι δεν τον έβρισα καθόλου. Είναι η στιγμή του αθλήματος που έχει μια άλλη μορφή, που δεν προσβάλλει κανέναν. Τον αναγνωρίζω σαν έναν από τους πιο έξυπνους παίκτες που γνώρισα. Παίζει μόνο με μυαλό και τεχνική και παίζει ακόμα μπάσκετ, είναι τρομερό”.
“Κόκκινο πανί για μένα ήταν ο Λυπηρίδης, μέχρι που τον γνώρισα πραγματικά. Πρώτα απ’ όλα τον φοβόμουν. Ήταν σκληρός παίκτης και επειδή μου είχε κάνει μια ζημιά, τον είχα πάρει λίγο περίεργα. Όταν τον γνώρισα, κατάλαβα ότι είναι ένα εκπληκτικό παιδί . Δεν φοβήθηκα κανέναν άλλον”.
“Άγχος είχα με πολλούς επιθετικούς, αλλά φόβο με κανέναν. Δύσκολος ήταν ο Γιανγκ της Λιμόζ. Και ο Πρέλεβιτς. Τον Φάνη δεν μπορούσες να τον μαρκάρεις, έκανε εκατό χιλιάδες πράγματα μέσα στο γήπεδο και ανά πάσα στιγμή σου έβαζε καλάθι. Με τον Γκάλη έπρεπε να είσαι τυχερός. Εγώ προσπαθούσα να μην πάρει την μπάλα”.
“Τον Γκάλη δεν θα τον βάλω πουθενά, γιατί είναι μια κατηγορία μόνος του. Δυστυχώς δεν είχα την τύχη να παίξουμε συμπαίκτες. Θεωρώ ότι σαν συμπαίκτης, ειδικά στα τελευταία του, δεν θα σκόραρε πολύ, αλλά θα μπορούσε να πασάρει την μπάλα όπως ήθελε και θα σε έκανε μάγκα. Δε θέλω να τον εντάξω σε μια πεντάδα, είναι σαν τον Ντράζεν, μια κατηγορία μόνος του”.
