Μόνο καλά λόγια είχε να πει ο Γιώργος Σεμερτζίδης για τον «ποδοσφαιρικό του πατέρα», Αλκέτα Παναγούλια. «Έκανε την επανάσταση με έναν διαφορετικό τρόπο προσέγγισης στον ποδοσφαιριστή», τόνισε ο παλαίμαχος επιθετικός και πρόσθεσε: «Ήξερε να σε “φτιάχνει” ποδοσφαιρικά. Δεν είναι τυχαίο ότι όλοι οι ποδοσφαιριστές και πολύ μεγάλα ονόματα τον είχαν σαν Θεό».
Αναλυτικά όσα δήλωσε ο Γιώργος Σεμερτζίδης στον NovaΣΠΟΡ FM 94,6
«Τα θερμά μου συλλυπητήρια στην οικογένειά του, με την οποία ήμασταν σε επαφή. Ναι, ήμουν ένα από τα αγαπημένα παιδιά του Αλκέτα. Ουδείς πιο αχάριστος του ευεργετηθέντος. Αυτός με έκανε επαγγελματία, αυτός με κάλεσε 18 ετών στην Εθνική. Θα πρέπει να θυμόμαστε για πάντα τους ανθρώπους που μας έχουν βοηθήσει.
Ήταν σαν ποδοσφαιρικός πατέρας για εμένα. Ο Αλκέτας ήταν πολύ ανοιχτό μυαλό, ήξερε να παίζει με τον ποδοσφαιριστή. Ήξερε να σε “φτιάχνει” ποδοσφαιρικά. Δεν είναι τυχαίο ότι όλοι οι ποδοσφαιριστές και πολύ μεγάλα ονόματα τον είχαν σαν Θεό.
Έκανε την επανάσταση με έναν διαφορετικό τρόπο προσέγγισης στον ποδοσφαιριστή. Ήταν περισσότερο γήινος σε σχέση με τους υπόλοιπους. Μας μιλούσε σαν πατέρας. Σε δεύτερη μοίρα ερχόντουσαν οι τακτικές και οι προπονήσεις. Ήθελε τον ποδοσφαιριστή να τον ανεβάζει και δεν πίστευε ότι ο Έλληνας υστερεί έναντι των ξένων. Αυτός μας έδινε έναν ποδοσφαιρικό θράσος.
Το πιο χαρακτηριστικό περιστατικό για εμένα είναι το εξής: ήμουν στη δεύτερη ομάδα στον Άρη και έκανα προπονήσεις με την πρώτη. Το θυμάμαι σαν τώρα, ήταν με το πούρο και τα πόδια πάνω στο γραφείο του. Με φωνάζει και μου λέει: “Θέλεις να γίνεις επαγγελματίας; Πήγαινε να υπογράψεις”.
Έκανε την επανάσταση στον Άρη και με πίστεψε. Τον είχα προπονητή στον Ολυμπιακό και στην Εθνική ομάδα. Ο Αλκέτας άφησε το στίγμα του σε ολόκληρο ελληνικό ποδοσφαιρικό στερέωμα και όλοι όσοι πέρασαν από τα χέρια του θα έχουμε έναν καλό λόγο.
Με τον Αλκέτα πήγαμε στο Euro το ’80, την πρώτη επιτυχία του ελληνικού ποδοσφαίρου. Έχω πάρει και εγώ κάποια από τα χαρακτηριστικά του Αλκέτα. Περισσότερο στον τομέα της ψυχολογίας, νομίζω ότι ήταν ο μετρ του είδους. Ήθελε να μιλάει πολύ με τον ποδοσφαιριστή.
Περισσότερο ήθελε να μιλάει για παιδοψυχολογικά αντί να μιλάει για θέματα τακτικής. Είχε βέβαια σου δίνω το καρότο, αλλά έχω και το μαστίγιο».
