Σαν σήμερα στις 21 Μαΐου του 1990, ο Γιάννης Ιωαννίδης θα καθοδηγήσει τον Άρη για τελευταία φορά από τον πάγκο, κατακτώντας τον τίτλο του Κυπέλλου Ελλάδας.
Δείτε το σχετικό αφιέρωμα της σελίδας “Aris Thessaloniki B.C. Retro” …
Ο τελικός κυπέλλου Ελλάδας του 1990 απέναντι στον ΠΑΟΚ μέσα στο ΣΕΦ ήταν το κύκνειο άσμα του Γιάννη Ιωαννίδη στον πάγκο των «κιτρινόμαυρων».
Ο άνθρωπος που το 1979 οδήγησε τον Άρη στο πρώτο πρωτάθλημα μετά από μισό αιώνα και που επί 7 χρόνια καθοδηγούσε την ομάδα της Μακεδονίας σε αλλεπάλληλους θριάμβους, αποχώρησε από την ομάδα μετά από εκείνον τον τελικό.
Υπέρμετρος φανατισμός στις κερκίδες
Για πρώτη φορά οι δύο αιώνιοι αντίπαλοι της Θεσσαλονίκης αναμετρούταν σε γήπεδο του Λεκανοπεδίου Αττικής. Από την στιγμή που ο αγώνας έκρινε το κύπελλο Ελλάδας ήταν αναμενόμενο πως θα υπήρχε μεγάλη αγωνία και ένταση στις κερκίδες του ΣΕΦ.
Τι κι’ αν οι εκδρομείς των «ασπρόμαυρων» από την Θεσσαλονίκη ήταν περισσότεροι; Μέσα στο γήπεδο οι πολυάριθμοι κάτοικοι Αθηνών που παρακολουθούσαν τον τελικό υποστήριξαν ανοιχτά τον Άρη. Άλλωστε εκείνη την εποχή οι «κιτρινόμαυροι» ήταν η περίφημη «ομάδα όλων των Ελλήνων» στην οποία όλοι έβλεπαν την συνέχεια της εθνικής ομάδας. Η κερκίδα μέσα στο φαληρικό γήπεδο ήταν ιδιαίτερα ηλεκτρισμένη. Σε όλη την διάρκεια του τελικού ακούστηκαν εκατέρωθεν υβριστικά συνθήματα καθώς και αντιπαραθέσεις μεταξύ των οπαδών που βρισκόταν στο ΣΕΦ.
Η ένταση ξεκίνησε πριν ξεκινήσει ο αγώνας όταν οπαδοί του ΠΑΟΚ που πήγαιναν στο γήπεδο, προκάλεσαν μικροεπεισόδια στον ηλεκτρικό που τους μετέφερε στο γήπεδο.
Ο τελικός δεν είχε το θέαμα που όλοι ανέμεναν από τις δύο κορυφαίες ομάδες της Ελλάδας. Οι παίκτες εμφανίστηκαν ιδιαίτερα άστοχοι και θυσίασαν το θέαμα στον βωμό της σκοπιμότητας. Ο «αυτοκράτορας» Άρης δεν παρουσίασε τα δείγματα ικανότητας από τα οποία διακρινόταν.
Το πρώτο ημίχρονο του αγώνα ήταν ιδιαίτερα κλειστό. Οι επιθέσεις ήταν πολύ γρήγορες στα πρώτα λεπτά του αγώνα. Οι παίκτες των δύο ομάδων έψαχναν τους Νίκο Γκάλη και Μπάνε Πρέλεβιτς αντίστοιχα. Ο Άρης που δεν άλλαξε την τακτική του σε σχέση με τους αγώνες πρωταθλήματος έπαιζε με τον Στόγιαν Βράνκοβιτς πάνω στον Άντονι Κουκ και τον Μιχαήλ Μισούνοφ πάνω στον Παναγιώτη Φασούλα.
Ένα τρίποντο του Λευτέρη Σούμποτις έδωσε ένα προβάδισμα στον Άρη με 11-8 στο 4’. Οι «κιτρινόμαυροι» προσπάθησαν να εκμεταλλευτούν τα επιθετικά ριμπάουντ στα οποία φαινόταν πως είχαν πλεονέκτημα.
Ο ΠΑΟΚ προσπάθησε να αλλάξει τακτική και με οργανωτή τον Νίκο Σταυρόπουλο προχώρησε σε πιο αργές επιθέσεις. Μάλιστα χάρη στον ίδιο παίκτη ο «δικέφαλος» πήρε την πρωτοπορία στο σκορ με 25-23 στο 7’. Οι άνθρωποι τον «ασπρόμαυρων» εξέφρασαν τα παράπονα τους προς τον διαιτητή Κώστα Ρήγα ο οποίος καταλόγισε με 3 φάουλ τον Τζον Κόρφα και 4 φάουλ τον Μπάνε Πρέλεβιτς πριν ολοκληρωθεί το Α’ ημίχρονο το οποίο έληξε με 33-31 υπέρ του Άρη Θεσσαλονίκης.
Ο φονιάς «γκάνγκστερ» είναι εδώ
Ο τελικός άρχισε να λαμβάνει τις πραγματικές του διαστάσεις μετά τα πρώτα 3 λεπτά του Β’ ημιχρόνου. Ο Γκάλης κουβάλησε πάνω του όλες τις επιθετικές προσπάθειες του Άρη στις πλάτες του και αυτό λειτούργησε υπέρ του. Με τον Ελληνοαμερικανό σούπερ σταρ να βρίσκει την φόρμα του το σκορ έφτασε στο 45-40 στο 24’ και 55-46 στο 27’. Ο Πρέλεβιτς ήταν σε άσχημη ημέρα από άποψη σκοραρίσματος και αυτό φάνηκε να καταδικάζει την ομάδα του Κώστα Πολίτη.
Ο Παναγιώτης Γιαννάκης (ο οποίος ήταν τραυματίας και ουσιαστικά εκτός τελικού) με τρίποντο θα γράψει το 58-50 σε ένα σημείο πού φάνηκε να γέρνει τον τελικό προς την μεριά της ομάδας του Γιάννη Ιωαννίδη. Ο «ξανθός» ζήτησε αργές επιθέσεις και ο Γκάλης γύρισε σε ρόλο πλέι μέικερ. Στο 35’ ο Άρης προηγήθηκε για πρώτη φορά με διψήφια διαφορά (65-55), με το τρίποντο του Λευτέρη Σούμποτιτς ελάχιστα αργότερα να δίνει διαστάσεις θριάμβου (71-55). Κάπου εκεί ο τελικός απέκτησε διαδικαστικό χαρακτήρα. Στα τελευταία λεπτά ο Γιαννάκης γύριζε με την μπάλα σε κάθε γωνιά του παρκέ με το τελικό 75-62 να ολοκληρώνει άλλη μια θριαμβευτική πορεία του «αυτοκράτορα» στον θεσμό του κυπέλλου Ελλάδας.
Σε αντίθεση με ότι έγινε στον επεισοδιακό τελικό του 1988, αυτή την φορά οι παίκτες του Άρη ύψωσαν το τρόπαιο εν μέσω αποθέωσης και πραγματοποίησαν τον γύρο του θριάμβου. Όταν η αποστολή της ομάδας επέστρεψε στην Θεσσαλονίκη, οι οπαδοί του Άρη αποθέωσαν την ομάδα τους κατά την άφιξη της στο αεροδρόμιο της Μίκρας.
Ο Γιάννης Ιωαννίδης δήλωνε μεταξύ άλλων στους δημοσιογράφους πως «ο Άρης έχει ακόμη 2-3 χρόνια επιτυχιών μπροστά του». Πράγματι επιβεβαιώθηκε αλλά κανείς δεν ήξερε πως αυτές οι επιτυχίες θα γινόταν χωρίς αυτόν στον πάγκο.
«Ο Άρης διαθέτει παίκτες μεγάλης αξίας και έχουν την ψυχολογία του πρωταθλητή. Χαίρομαι που γέμισε το γήπεδο και δεν έγιναν επεισόδια, τουλάχιστον μέσα στο παρκέ». Ο Ιωαννίδης μεταξύ άλλων δηλώσεων του έδωσε τα συγχαρητήρια του και στην ομάδα του ΠΑΟΚ κατά τον οποίον «χωρίς αυτόν δεν υπάρχει Άρης», διευκρινίζοντας ότι η βελτίωση του ενός δυναμώνει και τον άλλον.
Ένας φίλαθλος μέσα από το πλήθος φώναξε «Γιάννη μείνει ισόβια στον Άρη» με τον «ξανθό» να απαντά «Έχουμε καιρό μπροστά μας». Όπως είπε χρόνια αργότερα ο Ιωαννίδης σε συνέντευξη του στην ΕΡΤ, είχε πάρει την απόφαση μέσα του πριν από τον τελικό να αποχωρήσει από την ομάδα. Ένα μεγάλο κεφάλαιο για την ομάδα της συμπρωτεύουσας έκλεισε και όπως έχει αποδείξει η ιστορία, τουλάχιστον μέχρι σήμερα, δεν έχει υπάρξει ακόμη κάποιος άξιος αντικαταστάτης του.
