Το ΝΑΤΟ μπήκε σε “ανεξερεύνητα νερά” την Τρίτη, όταν ένα από τα μέλη του, η Τουρκία κατέρριψε ένα ρωσικό πολεμικό αεροσκάφος. Η Ουάσινγκτον προσπαθεί διακαώς να αποφύγει τον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Ο Τζόσουα Ουόλκερ του German Marshal Fund των ΗΠΑ γράφει στο DefenceMatters.org
Η Άγκυρα εξακολουθεί να δίνει λεπτομέρεις για το περιστατικό στην δημοσιότητα για να επιβεβαιώσει την επιμονή της ότι το αεροσκάφος είχε λάβει επανελλειμμένες προειδοποιήσεις και παραβίασε τον Τουρκικό εναέριο χώρο κοντά στα σύνορα με τη Συρία. Αυτό που είναι σαφές είναι ότι αυτό το γεγονός, δεδομένη την ξαφνική συσσώρευση αντικρουώμενων απόψεων μεταξύ Άγκυρας και Μόσχας στη Συρία, βρισκόταν εδω και καιρό στα σκαριά.
Απο την στιγμή που τα ρωσικά αεροσκάφη πετούν πάνω από τη Συρία υποστηριζοντας τον Άσαντ, έχουν επανειλημμένως παραβιάσει τον τουρκικό εναέριο χώρο. Παρά τις ελπίδες σχηματισμού ενός «μεγάλου συνασπισμού» στον απόηχο των γεγονότων της Άγκυρας, του Σινά, και τις επιθέσεις του Παρισιού από το λεγόμενο Ισλαμικό Κράτος, τώρα υπάρχει μια επείγουσα ανάγκη για αποκλιμάκωση ετσι ώστε να διασωθεί ο,τι εχει μείνει από ειρήνη και σταθερότητα στη Μέση Ανατολή.
Οι κατηγορίες της Μόσχας για «πισώπλατα μαχαιρώματα» της Άγκυρας και για υποστήριξη στο Ισλαμικό Κράτος αλλα και οι προειδοποιήσεις του Ρώσου Προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν για«σοβαρές συνέπειες» υπογραμμίζουν ακριβώς τι διακυβεύεται στη Συρία για όλα τα εμπλεκόμενα μέρη. Οι ελπίδες οτι οι δευτερογενείς επιπτώσεις απο τη Συρία θα μπορούσε να περιοριστούν διαψεύδονται κατηγορηματικά.
Η υποστήριξη της Τουρκίας στους Τουρκομάνους της βόρειας Συρίας στην περιοχή όπου έπεσαν οι ρώσοι πιλότοι θα περιέπλεκε ακόμη περισσότερο την κατάσταση στο έδαφος. Αν λάβουμε υπόψη μας το ρήγμα μεταξύ Κούρδων, ισλαμιστών, και την ομάδων ανταρτών που ειναι κατά του Προέδρου της Συρίας Μπασάρ αλ-Ασάντ, και των ρωσικών και ιρανικών δυνάμεων που τον υποστηρίζουν, δεν υπάρχει καμία ελπίδα νίκης στο έδαφος. Για να αποφευχθεί περαιτέρω ενάερια αντιπαράθεση και για να αποτραπεί η Ρωσία από οποιαδήποτε πράξη αντιποίνων, το ΝΑΤΟ πρέπει να επαναβεβαιώσει την υποστήριξή του προς την Τουρκία και την έκκληση για μορατόριουμ απαγόρευσης πτήσεων πάνω από τη Συρία.
Ο μοναδικός ρόλος της Αμερικής ως μεσολαβητής μεταξύ των υπερατλαντικών σύμμαχων της στην Άγκυρα και των αντιπάλων της στη Μόσχα ειναι στην επικαιρότητα τώρα όσο ποτέ. Πολλοί στην Ουάσιγκτον ήλπιζαν ότι, σε συνέχεια των πρόσφατων επιθέσεων στο Παρίσι και την πρόοδο στη σύνοδο κορυφής των G-20 την περασμένη εβδομάδα στην Τουρκία, οτι μια κοινή προσέγγιση για να νικήσει το ισλαμικό κράτος θα αναπτυχθεί. Ακόμα και μετά από τους βομβαρδισμούς στην Άγκυρα, οι Τούρκοι είναι δύσπιστοι όσον αφορά εξωτερική παρέμβαση στην περιοχή που δεν ειναι κατά του Άσαντ, καθώς φοβούνται ότι στο τέλος θα πρέπει να μαζέψουν τα κομμάτια.
Η Τουρκία ήδη φιλοξενεί τον μεγαλύτερο αριθμό προσφύγων στον κόσμο και ο συριακός εμφύλιος πόλεμος έχει εμπλακεί στον αγώνα της Άγκυρας εναντίον Κούρδων μαχητών μερικοί από τους οποίους υποστηρίζονται πλέον από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Τώρα, το καλύτερο που μπορούμε να ελπίζουμε είναι ότι η Άγκυρα και η Μόσχα θα επικεντρωθούν στο κόστος που θα μπορούσε να εχει η περαιτέρω κλιμάκωση και θα προσπαθήσουν να μην αφήσουν την Συρία να τους σύρει σε ανοιχτό πόλεμο.
Φέρνοντας τη Ρωσία και την Τουρκία στο ίδιο τραπέζι πρέπει τώρα να είναι μέρος ενος ευρή πολιτικού συμβιβασμού Περιφερειακών Κέντρων σχετικά με το μέλλον του Άσαντ. Θα είναι δύσκολο, αλλά όχι αδύνατο, να διαμορφωθεί μια στρατηγική που συμπεριλαμβάνει τον Άσαντ βραχυπρόθεσμα, επιτρέποντας παράλληλα τη μακροπρόθεσμη μετάβαση του καθεστώτος. Οποιαδήποτε τέτοια λύση θα επιτρέψει στη Μόσχα και στην Τεχεράνη να αποφύγουν την προσβολή και στις διάφορες συμμαχίες να ενωθούν.
Δεδομένου των εκκλήσεων της Τουρκίας για ‘περιφερειακές λύσεις σε περιφερειακά προβλήματα” η Άγκυρα πρεπει να υποστηριχτεί από τους διατλαντικούς συμμάχους στην προσπάθεια της να καταστεί ενας μη αιρετικός περιφερειακός ηγέτης. Στα πλαίσια αυτης της προσπάθειας συμπεριλαμβάνεται και η άσκηση πίεσης στις αραβικές και σουνιτικές εξουσίες για την σε κρίσιμη αναπτυξιακή βοήθεια στην αντιμετώπιση του Ιράν και της ρωσικής επιρροής στη Δαμασκό. Παράλληλα, η Μόσχα θα πρέπει να ειναι σίγουρη ότι η Μεσογειακή της πρόσβασή στην Λατάκεια θα διατηρηθεί ακόμη και μετά τον Άσαντ.
Λόγω της αμφιλεγόμενης εκλογικής πολιτικής της πριν μερικές βδομάδες, η Άγκυρα πάγωσε. Αλλά ο Πούτιν μπορεί να υποτίμησε τον Τούρκο Πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, του οποίου το εκλογικό του σύνθημα ειναι τώρα σαφές: σταθερότητα μέσω δύναμης.
Η αποφυγή προσβολής και για τους δυο ηγέτες που κάποτε θεωρούνταν φίλοι ειναι κρίσιμη και διευκολύνεται από εκκλήσεις αυτοσυγκράτησης από τον Πρόεδρο των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα και τον ηγέτη της Γαλλίας, Φρανσουά Ολάντ. Η κάθε συζήτηση ανάμεσα στην Ουάσινγκτον και τη Μόσχα για ένα μεγάλο συνασπισμό ενάντια στο Ισλαμικό Κράτος τώρα πρέπει να περιλαμβάνει στην Τουρκία για να υπάρχει κάποια ελπίδα επιτυχίας.
Η τοποθέτηση της μεγαλύτερης οικονομίας της περιοχής, στρατού /πληροφοριών, και σύμμαχο του ΝΑΤΟ, εναντίον της Ρωσίας, είναι μια συνταγή για την περαιτέρω αποσύνθεση της Μέσης Ανατολής.
Για να αποφευχθεί περαιτέρω πόλεμος, όλες οι πλευρές πρέπει να επικεντρωθούν στο κοινό συμφέρον της αποκλιμάκωσης της κατάστασης. Θα πρέπει να επικεντρωθούν στον κοινό τους εχθρό – το Ισλαμικό Κράτος – το οποίο πρέπει να νικηθεί με στρατιωτικά μέσα για να διευκολύνει την στρατηγική οσο αφορά την πολιτική ανασύσταση της Συρίας και το Ιράκ. Ο Ομπάμα έχει προσπαθήσει να αποφύγει την επανάληψη των ενεργειών του Προέδρου George W. Bush στο Ιράκ, αλλά τώρα η Αμερική πρεπει να αποφύγει περαιτέρω πόλεμο.
Η προετοιμασία για ειρήνη στην περιοχή είναι κρίσιμη για όλους και μια συμφωνία θα πρέπει να είναι αμοιβαία. Μια περιφερειακή σύνοδος κορυφής του ΝΑΤΟ θα πρέπει να συμπεριλάβει την Άγκυρα και τη Μόσχα για να επιτρέψει στις δύο πλευρές να ξεχάσουν το επεισόδιο αυτης της βδομάδας, και να βοηθήσει όλους τους εμπλεκόμενους να επικεντρωθούν στον κοινό εχθρό.
Πηγή: onalert.gr
