Συντάραξε το σύγχρονο ποδόσφαιρο με το ταλέντο και τη φαντασία του. Είχε ίνδαλμα τον Μαραντόνα, πολλοί τον είπαν διάδοχό του. Έφτασε στην κορυφή του κόσμου και από εκεί… έπεσε απότομα. Ο Ροναλντίνιο γεννήθηκε στις 21 Μαρτίου 1980.
Oι γονείς του τον ονόμασαν Ρονάλντο. Μόνο που αυτό το όνομα το είχε «καπαρώσει» άλλος συμπατριώτης του που έκανε καριέρα στο ποδόσφαιρο. Έτσι ο Ρονάλντο Ασίς Μορέιρα προτίμησε το… Ροναλντίνιο για να ξεχωρίζει από το «φαινόμενο» και να αποφεύγονται οι παρεξηγήσεις. Ήταν ο μικρότερος από τα τρία αδέρφια μίας πολύ φτωχής οικογένειας, η οποία δεν είχε τη δυνατότητα να του αγοράσει ούτε καν παπούτσια. Αυτό, όμως, δεν φάνηκε να τον επηρεάζει και ο πατέρας του, Ζοάο, ακόμα κι αν δεν μπορούσε να του αγοράσει παπούτσια ήταν υπερήφανος για το γιο του και ήταν αυτός, που τον συμβούλευε στα παιδικά του χρόνια. Τον Ιανουάριο του 1989 ο πατέρας του, Ζοάο Ντα Σίλβα, (παλαίμαχος τερματοφύλακας της Γκρέμιο) φεύγει από τη ζωή, μόλις στα 41 χρόνια του. Μια ξαφνική αδιαθεσία τον κάνει να λιποθυμήσει. Πέφτει από ύψος στην άδεια πισίνα του σπιτιού, για να ξεψυχήσει δευτερόλεπτα μετά.
- Ο κόσμος όλος γκρεμίζεται για τον Ροναλντίνιο. Πάντοτε περνούσε ατελείωτες ώρες με τον πατέρα του. Είτε κλοτσώντας ένα τόπι, είτε συζητώντας ασταμάτητα για ποδόσφαιρο, είτε διαβάζοντας μαζί και την τελευταία ποδοσφαιρική αράδα της εφημερίδας. «Ευτυχώς είχα τη μητέρα μου που στάθηκε και σαν πατέρας για μένα» λέει πάντα ο άσος της Μπαρτσελόνα για τη Δόνα Μιγκελίτα, που κράτησε όρθιο το σπιτικό τους. O θάνατος του πατέρα του «ανάγκασε» τον Ροναλντίνιο να πετύχει το στόχο που είχε βάλει.
Με τις οικονομίες του αγόρασε ένα βίντεο, αφού πριν είχε καταφέρει να πάρει και παπούτσια και παρακολουθούσε τα μεγάλα παιχνίδια της Βραζιλίας και στο πρόσωπο των Πελέ, Γκαρίντσα, Ζίκο και Φαλκάο έβλεπε τον εαυτό του. Στα δεκατρία του χρόνια γνώρισε έναν άλλο νεαρό ποδοσφαιριστή που άκουγε στο όνομα Ρονάλντο. Μαζί του μάλιστα είχε βγάλει μία φωτογραφία, την οποία δεν αποχωρίστηκε ποτέ, καθώς τόνιζε πως τον ενέπνεε και τον βοηθούσε να πετύχει το στόχο του. «Έπαιζα με αντιπάλους τα έπιπλα του σπιτιού ή στον κήπο με τον σκύλο μας. Αυτός ήταν που με δυσκόλευε περισσότερο» έχει πει για τα πρώτα του… ποδοσφαιρικά βήματα.
Το 1997 έκανε το ντεμπούτο του με την εθνική ομάδα νέων της Βραζιλίας με την οποία κατέκτησε το Παγκόσμιο πρωτάθλημα. Την επόμενη χρονιά και στην ηλικία των 17 πραγματοποίησε το ντεμπούτο του με την Γκρέμιο και το 1999 ήταν για πρώτη φορά, μέλος της Εθνικής Βραζιλίας με την οποία κατέκτησε το Κόπα Αμέρικα στην Παραγουάη. Μάλιστα στη πρώτη του συμμετοχή στην «σελεσάο» πέτυχε ένα εκπληκτικό γκολ εναντίον της Βενεζουέλας και πολλοί ήταν αυτοί που έσπευσαν να τον παρομοιάσουν με τον Πελέ. Ο ίδιος ο θρύλος του βραζιλιάνικου ποδοσφαίρου τον χαρακτήρισε το 2002 τον καλύτερο ποδοσφαιριστή του Παγκοσμίου Κυπέλλου της Ασίας.
Στην Γκρέμιο γρήγορα διαπιστώνουν ότι ο Ρομπέρτο ντε Άσις δεν έλεγε ψέματα όταν τους τόνιζε πως ο μικρός αδελφός του είναι πολύ καλύτερος από τον ίδιο. Στα 16 του ο Ροναλντίνιο υπογράφει το πρώτο του συμβόλαιο με τους «γκρεμίστας» και οι ομοιότητες του παιχνιδιού του (αλλά και των… δοντιών του!) με τον υπέρτατο αστέρα εκείνης της περιόδου Ρονάλντο δίνουν έμπνευση στους Βραζιλιάνους να αλλάξουν το όνομά του: Το «Ρονάλντο Ασίς» γίνεται πλέον «Ροναλντίνιο» (μικρός Ρονάλντο). Ο έφηβος άσος δηλώνει στις τοπικές εφημερίδες που σπεύδουν να φωτογραφήσουν το νέο αστέρι της Γκρέμιο: «Θέλω να φέρω την ομάδα ψηλά, να παίξω στην Εθνική Βραζιλίας και να γίνω καλύτερος του Ρονάλντο». Τα κατάφερε και τα τρία. Και πολλά περισσότερα.
To 2000 έκανε το μεγάλο άλμα και υπέγραψε συμβόλαιο συνεργασίας με την Παρί Σεν Ζερμέν. Τότε άρχισαν και τα προβλήματα. Ο τότε τεχνικός των παριζιάνων, Λουίς Φερναντές δεν τον χρησιμοποιούσε, καθώς υποστήριζε πως ο διεθνής Βραζιλιάνος δεν τηρούσε το ωράριο, ενώ τα δημοσιεύματα των… ροζ εντύπων για την ερωτική του ζωή έδιναν και έπαιρναν. Μάλιστα η Λίζα Κόλινς, που εργαζόταν σε γνωστό …στριπτιζάδικο της γαλλικής πρωτεύουσας, είχε γνωρίσει πολύ καλά τον Ροναλντίνιο και σε δηλώσεις της εμφανίστηκε πραγματικά ενθουσιασμένη με τα… προσόντα του ποδοσφαιριστή. «Ο Ροναλντίνιο μου έχει χαρίσει την πιο αξέχαστη νύχτα, την οποία ποτέ δεν μπορούσα να φανταστώ.
Γεύτηκα ατέλειωτη ευχαρίστηση, όταν ήμουν μαζί του. Ήταν μία μηχανή του σεξ»ήταν ακριβώς τα λόγια της. «Είμαι άσχημος, αλλά έχω γοητεία!» έλεγε ο ίδιος. Ο Βραζιλιάνος στην πρώτη του σεζόν (2001-2002) στην Γαλλία έχει 28 συμμετοχές και 9 γκολ. Το καλοκαίρι ταξιδεύει με την «σελεσάο» στα γήπεδα της Κορέας και της Ιαπωνίας και κατακτά το Παγκόσμιο Κύπελλο σαν αναντικατάστατο μέλος της ομάδας. Στα προημιτελικά με την Αγγλία είναι ο μεγάλος πρωταγωνιστής, φτιάχνοντας το πρώτο γκολ στον Ριβάλντο και βάζοντας το δεύτερο, με μία μαγική εκτέλεση φάουλ. Η Παρί δεν κάλυπτε πια τις φιλοδοξίες του και μετά από μία σεζόν με 27 συμμετοχές και 8 γκολ αποφάσισε να τον πουλήσει.
Και ήρθε η Μπαρτσελόνα… Οι «μπλαουγκράνα» είχαν χίλια μύρια προβλήματα και πραγματικά παρέπαιαν. Ο Ροναλντίνιο θα μπορούσε να είναι ο σωτήρας της Μπαρτσελόνα. Έτσι, τουλάχιστον, τον αντιμετώπισαν οι οπαδοί της ομάδας και αυτός με το που πάτησε το πόδι του στο «Καμπ Νου» έσπευσε να δικαιώσει τις προσδοκίες τους. Ένα όνειρό του γινόταν πραγματικότητα, έπαιζε σε μια ομάδα τη φανέλα της οποίας είχε φορέσει ο Μαραντόνα. Με την φανέλα των Καταλανών θα παίξει 145 φορές και θα βάλει 70 γκολ.
Η παρουσία του εκεί θα τον εκτοξεύσει στην κορυφή του κόσμου και ως ποδοσφαιριστής της Μπαρτσελόνα θα κατακτήσει τη «Χρυσή Μπάλα». Όταν υπέγραψε στην Μπαρτσελόνα, ήταν διακαής πόθος της Μάντσεστερ. «Λάθος απόφαση» έγραψαν τα αγγλικά ταμπλόιντ, ενώ ο διεθνής Ιρλανδός μέσος και αρχηγός των «κόκκινων διαβόλων», Ρόι Κιν, αναφερόμενος στην κίνηση του Ροναλντίνιο τόνισε: «Δεν θέλω να κρίνω κανέναν, αλλά όποιος παίκτης δεν θέλει να συνεχίσει την καριέρα του στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, χρειάζεται επειγόντως… μεταμόσχευση μυαλού».
Και κάπου εκεί στα 27 του το αστέρι άρχισε να σβήνει… Το τέλος άρχισε να γράφεται αργά και βασανιστικά. Όσα σπουδαία είχε κάνει μέχρι τότε, οι φοβερές εμπνεύσεις του, τα καταπληκτικά γκολ του έγιναν παρελθόν. Η αποτυχία της εθνικής ομάδας της Βραζιλίας στο Μουντιάλ του 2006 σε συνδυασμό με την έντονη κριτική που του ασκήθηκε και κάποιους τραυματισμούς ήταν αρκετά για να αρχίσει η φθορά. Το καλοκαίρι του 2007 δημοσιεύματα σε Ισπανία και Αγγλία ανέφεραν πως ο Βραζιλιάνος είναι με το ενάμιση πόδι εκτός Βαρκελώνης. Η Τσέλσι τον ήθελε, αλλά ο Χενκ Τεν Κάτε που βρισκόταν στο προπονητικό επιτελείο τόσο της Μπαρτσελόνα όσο και της Τσέλσι αργότερα, τον απέρριψε λόγω του χαρακτήρα του.
Τον Ιούλιο του 2008 ο Ροναλντίνιο παίρνει μεταγραφή στην Μίλαν με το ποσό των 24 εκατομμυρίων ευρώ, ρίχνοντας όμως αρκετά το προσωπικό του κασέ, καθώς οι «ροσονέρι» δεν μπορούσαν να καλύψουν το συμβόλαιο του. Στην παρουσίαση του περισσότεροι από 30.000 φίλοι της Μίλαν τον υποδέχθηκαν και το ξεκίνημα του Βραζιλιάνου στο πρωτάθλημα στη συνέχεια ήταν ενθαρρυντικό, κλείνοντας τη σεζόν με 43 αγώνες, 11 γκολ και 8 ασίστ, ενώ κλήθηκε και στην εθνική του ομάδα. Η επόμενη σεζόν (2009-2010) ήταν ακόμα καλύτερη για τον Ροναλντίνιο, κι εκεί οι ελπίδες όλων πως μπορεί να γίνει ξανά αυτός που ήταν αναπτερώθηκαν.
Μετά την Μίλαν αποφάσισε πως ήταν η ώρα να γυρίσει στην πατρίδα του. Αυτή την φορά για λογαριασμό της Φλαμένγκο. Εκεί έπαιξε συνολικά 33 παιχνίδια και σκόραρε στα 15 από αυτά. Το 2012 υπέγραψε στη βραζιλιάνικη Ατλέτικο Μινέιρο και το 2014 στη μεξικάνικη Κερέταρο. Το 2015 αγωνίστηκε με τη φανέλα της Φλουμινένσε ΦΚ για μόλις 9 αγώνες προτού λύσει το συμβόλαιό του συναινετικά με την ομάδα. «Το ποδόσφαιρο για μένα είναι ευχαρίστηση, ικανοποίηση, χαρά, η ζωή μου. Η πιο ευτυχισμένη στιγμή της ημέρας είναι όταν έχω τη μπάλα στα πόδια μου. Κάνω την καλύτερη δουλειά στον κόσμο. Συνήθιζα να κοιμάμαι και να ξυπνάω με μια μπάλα. Έπαιζα με τους φίλους μου και όταν κουράζονταν έπαιζα με τον σκύλο μου». Έτσι χαιρόταν ως παιδί, έτσι χαίρεται και σήμερα στα 37 του. Και δεν τα παρατάει…
Οι κορυφαίες στιγμές του:
Το γκολ κόντρα στη Ρεάλ που αναγκάζει το «Σαντιάγο Μπερναμπέου» να σηκωθεί όρθιο και να τον αποθεώσει.
Το γκολ με το… σβήσιμο του τσιγάρου.
Το γκολ με το ανάποδο ψαλίδι.
Οι τίτλοι του:
Μπαρτσελόνα
2006-07 Σούπερ Καπ Ισπανίας
2005-06 Τσάμπιονς Λιγκ
2005-06 πρωτάθλημα
2005-06 Σούπερ Καπ Ισπανίας
2004-05 πρωτάθλημα
Βραζιλία
2005 Κύπελλο Συνομοσπονδιών της ΦΙΦΑ
2002 Μουντιάλ
1999 Κόπα Αμέρικα
1997 Παγκόσμιο Κύπελλο κάτω των 17
Προσωπικές διακρίσεις
2003-04 Καλύτερος παίκτης της χρονιάς από την ΦΙΦΑ
2004-05 Χρυσή Μπάλα
2004-05 Καλύτερος παίκτης της χρονιάς από την ΦΙΦΑ
2009 Κορυφαίος παίκτης της δεκαετίας από το World Soccer
